به گزارش مشرق، یکی از رفتارهایی که از مصادیق بزرگداشت شعائر الهی محسوب می‌شود، شعر سرودن و شعرخوانی برای حضرات معصومین(ع) است. خدای متعال در آیۀ 32 سورۀ مبارکۀ حج در اهمیت توجه به شعار الهی می‌فرماید: ﴿ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ﴾.

در طول تاریخ و در زمان حیات ظاهری اهل‌بیت(ع) شاعران بزرگی بودند که اشعاری می‌سرودند از جمله «فرزدق»، حتی اهل‌بیت(ع) آنان را به سرودن شعر نیز تشویق و ترغیب هم کرده‌اند.

در ادامه به حدیثی از امام صادق(ع) در این باره اشاره می‌کنیم:

«مَا مِنْ‏ أَحَدٍ قَالَ‏ فِی‏ الْحُسَیْنِ‏ شِعْراً فَبَکَی‏ وَ أَبْکَی بِهِ إِلَّا أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ وَ غَفَرَ لَه‏»؛

احدی نیست که دربارۀ مصیبت امام حسین شعر بگوید، گریه کند و دیگران را گریان کند مگر اینکه خدا بهشت را بر او واجب می‌کند و او را می‌‏آمرزد.

منبع: بحارالأنوار، ج 44، ص 304