سرویس ورزش مشرق - شاید اولین کسی که بارسلونا را به دنیای سیاست وارد کرد، گاسپارت بود. مالک اسپانیایی- سوئیسی و تاجر بزرگ شکلات که مورد حمایت اشراف بریتانیایی بود و دلش می‌خواست از طریق فوتبال پیام مناسبی به خاندان سلطنتی اسپانیا بدهد. او باشگاهی را تاسیس کرد که نطفه‌اش با کینه پادشاهی و بغض کارگران تحت پوشش حزب جدایی‌طلب کاتالونیا بسته شده بود.
خیلی سخت می‌توان کتاب «زنده باد کاتالونیا» نوشته جرج اورول بریتانیایی را به تاریخ باشگاه بارسلونا آویزان کرد اما مکتب فکری حاکم بر لاماسیا با آنچه که در جبهه ساراگوسا علیه خاندان سلطنتی اسپانیا جریان داشت چندان در تضاد نیست.
از گاسپارت که بگذریم شاید نخستین کسی که لباس سیاسی بر تن بارسلونا کرد، خوان لاپورتا بود. مدیرعامل مافیایی که حساب‌های بانکی او در تل‌آویو پر و خالی می‌شد و در اتاق فکر صنعت گردشگری رژیم صهیونیستی مورد تغذیه مادی و معنوی قرار می‌گرفت. او در اعترافات خود پس از بازجویی گارد ویژه اسپانیا به صراحت از دریافت جزواتی برای انتشار طرز تفکر صهیونیسم سخن گفته بود.
خوان لاپورتا ماموریت داشت با تمام وجود و با سلاح مهم و اثرگذاری به نام فوتبال برای کمک به جدایی و استقلال کاتالونیا از اسپانیا تلاش کند.
چندی پیش بارسلونا در نیوکمپ 6 بر یک ایبار را شکست داد. البته پس از آن بازی دیگری در کار بود اما این آخرین بازی در نیوکمپ قبل از همه‌پرسی غیرقانونی کاتالونیا محسوب می‌شد.
بارسا پس از آن یک بازی خارج از خانه در لالیگا و یک بازی خارج از خانه در لیگ قهرمانان اروپا داشت. بنابراین این آخرین فرصت مناسب بود تا سیاسیون کاتالونیا از یک تجمع نزدیک به 100 هزار نفری برای تبلیغ برگزاری همه پرسی و رفراندوم استفاده کند.
دولت اسپانیا 16 شهردار ایالت کاتالونیا که برای برگزاری همه پرسی تلاش می‌کردند بازداشت کرده و جوی امنیتی در کاتالونیا به خصوص شهر بارسلونا حاکم است.
باشگاه بارسلونا نیز در واکنش به چنین اتفاقاتی یک بیانیه کاملا سیاسی منتشر کرد. در این بیانیه و در مهمترین بخش از آن آمده است: باشگاه بارسلونا خود را جدا از مردم کاتالونیا و منافع ملی کاتالونیا نمی‌داند. بنابراین برخود واجب می‌داند اعلام کند که در هر امری وابسته به کاتالونیا که در راستای برقراری آزادی، استقلال ودموکراسی باشد، حامی مردم خواهد بود و پشت آنان را خالی نخواهد کرد.
به متن فوق توجه کنید، اشاره نویسنده که البته مسئولیت آن با مدیرعامل باشگاه است به اصطلاح منافع ملی کاتالونیا، تأمل برانگیز است. باشگاه بارسلونا به صراحت اعلام کرده که کاتالونیا یک کشور است و منافع ملی دارد. این در حالی است که این باشگاه خود را عضو فدراسیون فوتبال اسپانیا دانسته و زیر سایه اعتبار فوتبال اسپانیا رشد می‌کند.
وزیر ورزش اسپانیا بارها در مصاحبه‌های گوناگون در چند ماه گذشته اعلام کرده که اگر به هر دلیلی و به فرض هر احتمال محالی کاتالونیا از اسپانیا جدا شود باشگاه بارسلونا به صورت قطعی هیچ جایگاهی در لالیگا نخواهد داشت و دیگر حق ندارد در فوتبال اسپانیا حضور داشته باشد. بدیهی است بازیکنان ملی‌پوش این ایالات از حضور در جام جهانی 2018 روسیه محروم خواهند بود. چرا که آنها نیز ربطی به تیم ملی اسپانیا نخواهند داشت.
بارسلونا استقلال می‌خواهد حال آنکه برای برقراری نظم استادیوم خود از گارد امنیتی اسپانیا کمک می‌گیرد. بارسلونا آزادی می‌خواهد حال آنکه 5 روزنامه ورزشی این شهر یارانه کاغذ و حق انتشار خود را از دولت اسپانیا دریافت می‌کند. بودجه تلویزیون اختصاصی باشگاه اسپانیا توسط 5 حامی مالی معرفی شده توسط دولت اسپانیا فراهم می‌شود.
اینجاست که به جمله معروف وجدین بوسکوف فقید برخورد می‌کنیم. جایی که در تلویزیون یوگسلاوی سابق و در یک برنامه زنده با صدای بلند گفت فوتبال، فوتبال نیست.
پس از آن مراسم بسیاری از رسانه‌ها به او خندیدند و جمله ساده و احتمالا بی‌معنای او را مورد تمسخر قرار دادند اما پس از گذشت 2 دهه کم کم این جمله معنادار به نظر می‌رسد و خبرنگاران و کارشناسان به خوبی متوجه شدند که فوتبال واقعا فوتبال نیست. یادمان باشد درباره باشگاهی صحبت می‌کنیم که بر سردر ورزشگاه خود نوشته است «بیش از یک باشگاه» و به واقع نیز چنین است. این باشگاه بیش از ظرفیت حقوقی و اخلاقی و فرهنگی خود فعال است و در همه چیز دخالت می‌کند.
سخنان پیکه، مدافع ملی‌پوش بارسلونا علیه خاندان سلطنتی اسپانیا و دولت این کشور تصادفی نبوده و یک بار صورت نگرفته که با یک عذرخواهی برطرف شود. مردم اسپانیا سخنرانی به ظاهر تاریخی گواردیولا در زمان مربیگری در بارسلونا را فراموش نمی‌کنند. همان روزی که این مربی به صراحت به پادشاه اسپانیا ونخست‌وزیر این کشور اهانت و آنها را ظالم و بی‌انصاف توصیف کرد.