به گزارش مشرق، دکتر موید علویان با اشاره به برخی علائم بیماری سیروز کبدی، گفت: باید توجه کرد که بیماری سیروز کبدی در مراحل اولیه بدون علامت یا با علائم مختصری همراه است. بروز علائم در سیروز به دو دلیل نارسایی کارکرد کبد و افزایش فشار خون است.
برخی از علائم این بیماری شامل ضعف، خستگی، بی‌حالی، اسهال چرب، تورم شکم و تجمع آب در آن، ورم پاها، چماقی شدن انگشتان، کوچک شدن کبد، بزرگی طحال، ضعف و سستی عضلات، زردی که ابتدا در سفیدی چشم‌ها سپس در قسمت‌های دیگر بدن گسترش می‌یابد، اختلال در تمرکز و حواس، خونمردگی در پوست، خونریزی در پوست و خونریزی از بینی و لثه‌ها، خونریزی از واریس مری، کاهش میل و توانایی جنسی در آقایان، نازایی در خانم‌ها و استشمام بوی نامطبوع از بیمار است.
وی با بیان اینکه باید توجه داشت که برای تشخیص بیماری سیروز وجود یا نبود علائم فوق ضروری نیست، هر یک از این علائم را به طور خلاصه توضیح داد و اظهارکرد: تجمع آب در شکم و پاها یکی از علائم نشان‌دهنده بیماری سیروز کبدی است که این اتفاق به دنبال کاهش آلبومین خون رخ می‌دهد.
اختلال هوشیاری نیز از دیگر علائم سیروز کبدی است. باید توجه کرد که یکی از اعمال مهم کبد، خنثی کردن سموم داخلی و خارجی است. یکی از این سموم آمونیاک است که در روده‌ها و نیز در داخل سلول‌های کبد ساخته می‌شود. اثرات مخرب آمونیاک روی مغز سریع‌تر و شدیدتر از سایر نقاط بدن است و در نتیجه وضعیت هوشیاری بیمار را تغییر می‌دهد.
در مراحل اولیه اختلال در خواب بهصورت بی‌خوابی شبانه و خواب‌آلودگی و چرت زدن روزانه، تغییر در خط و نگارش بیمار دیده می‌شوند و در صورت پیشرفت علائم، بیمار دچار اغماء می‌شود.
علویان ادامه داد: عواملی که باعث بروز چنین حالتی می‌شوند، عبارتند از رژیم غذایی نامناسب که موادی مانند گوشت قرمز یکی از منابع اصلی تولید آمونیاک در بدن است.
بنابراین در مواقعی که شخص رژیم غذایی را رعایت نکرده و اقدام به مصرف گوشت قرمز حیوانی به مقادیر زیادتر از آنچه توسط پزشک توصیه شده است، می‌کند، ممکن است دچار اختلال هوشیاری شود البته این به معنای ضرورت حذف کامل گوشت قرمز نیست و باید از مقادیر متعادل استفاده کرد.
وی با بیان اینکه خونریزی، صدمات، عفونت، استفاده نابجا از داروهای آرام بخش و اختلالات الکترونیکی در سدیم و پتاسیم خون نیز می‌توانند منجر به اختلال هوشیاری شوند، گفت: خانواده بیمار مبتلا به سیروز کبدی باید به محض مشاهده تغییر خلق و خوی بیمار، موضوع را با پزشکی معالج وی در میان بگذارند.