به گزارش مشرق، در سایه بی‌توجهی‌ها و مغفول ماندن حماسه پرشور اربعین حسینی، سال‌هاست که به‌رغم همه سختی‌ها، بر جمعیت مشتاق افزوده می‌شود. در مقابل این مسئولان داخلی ما هستند که تنها به بیان افعال منفی چون «تجمع نکنید»، «امکانات نداریم»، «جاده‌ها مناسب نیستند» و «ظرفیت فلان مرز تکمیل شد، نروید» اکتفا می‌کنند.
در این میان نه‌تنها هر ساله برخلاف انتظارها برای کمک یا حمایت از مشتاقان حضور در اربعین طرح و پیشنهادی از سوی مسئولان دیده نمی‌شود، بلکه موارد جدیدی هم شاهد هستیم که بی‌شباهت به بهره‌برداری و سوءاستفاده نیست!
بگذریم از اینکه سال‌هاست همه می‌گویند «اقدام و تلاش مضاعف در راستای حذف ویزای اربعین صورت گیرد»، اما نه‌تنها مسئولان با انواع و اقسام بهانه‌ها، کم‌کاری خود را رفع و رجوع می‌کنند، بلکه علاوه بر آن از هرگونه اقدام تشویقی که زمینه‌ساز افزایش حضور مردم است نیز دریغ می‌کنند.
پس از بیمه اجباری هزینه خدمات درمانی، امسال نوبت به وزارت راه رسید تا معاون وزیر راه و شهرسازی تأکید داشته باشد «قیمت بلیت اتوبوس برای ایام اربعین باید دو برابر روزهای عادی گران شود.»
فارغ از هرگونه برداشت اقتصادی از این حرف، اگر قیاس ساده‌ای میان دو کشور ایران و عراق در این زمینه داشته باشیم، به سادگی درمی‌یابیم که عمق تلاش ایران برای فعالیت فرهنگی و اجتماعی صفر و حتی زیرصفر است و جز عده معدودی همچون علما و روحانیونی که یقین دارند، راهپیمایی اربعین یک اقتدار جهانی با وجه سیاسی - مذهبی است، گامی از سوی مسئولان برداشته نمی‌شود. فرض کنیم که با ادعای تلاش‌های ناکام در زمینه حذف ویزا و بیمه از سوی دولت عراق مواجه هستیم، اما چه ادله منطقی برای افزایش بلیت اتوبوس می‌توان داشت؟
هر ساله میلیون‌ها جمعیتی که بر تعداد آن هم افزوده می‌شود، وارد کشوری می‌شوند که جمعی از مردم هر آنچه را دارند وقف و پیشکش پذیرایی از زائران حسینی می‌کنند. از قناعت سالانه خود و خانواده، رزق و روزی میلیون‌ها زائر را تأمین می‌کنند، تا چنین تجلیگاه قدرتی باشکوه‌تر برگزار شود، اما در ایران حتی تمهیدات ارزانقیمت را از مردم دریغ می‌کنند و وزیر مربوطه برضرورت افزایش دوبرابری که مشخص نیست از کجا نشئت می‌گیرد، تأکید دارد؟!
بیراه نگفتند مبلغان کشورمان که «با این همه برکاتی که زیارت اربعین برای کشور دارد، دولتمردان- اگر دانایی به‌خرج بدهند- باید برای حضور مردم در اربعین یارانه پرداخت کنند!» بر عکس این اهمیت، گویی اربعین برای مسئولان ما فرصتی شده تا به‌طور مستقیم از مردم مبالغی را دریافت و از آن در جهت حل سایر مشکلات استفاده کنند!
کاش مسئولان شرایطی را فراهم می‌کردند تا مردم در این سفر ساده‌تر از هر سفر دیگری حضور پیدا کنند و نور و معرفت و برکت، از این سفر را در کشور به ارمغان بیاورند و- در نتیجه آن- هزاران گرفتاری دیگر در مملکت برطرف شود. کاش مسئولی پیدا شود و به این سؤال پاسخ دهد، به راستی دولت به لحاظ مادی و حتی معنوی چگونه به این اقتدار پرشور حسینی در جهان کمک کرده است؟ آیا اصلاً اجرهای معنوی بسیار بالایی که برای زیارت امام حسین(ع) و پیاده رفتن به این زیارت در روایات بیان شده را باور می‌کنند یا نه؟
اگر باور می‌کنند که وقتی اجری معادل اجر شهادت برای هر قدم زائر پیاده کربلا گذاشته‌اند، چه تأثیری در سرنوشت یک ملت دارد و این را می‌دانند، امکانات بیشتری برای رفتن مردم به این زیارت فراهم کنند.
ما با مردمی مواجه هستیم که در بین خود با اطلاع از ثواب عجیب «کمک هزینه» به دیگران برای سفر اربعین حسینی، از هیچ کمکی دریغ ندارند و تمام تلاش خود را به کار می‌بندند، اما چرا دولت و مسئولان در این ثواب شریک نمی‌شوند؟ چرا به جای این حجم از افعال منفی «نروید» و «نمی‌شود» که در آستانه اربعین به کار می‌برند، اقدام به ارائه تسهیلات برای تشویق و حمایت معنوی از این سفر انجام نمی‌دهند. خلاصه‌وار باید گفت «اربعین» نمایشگاهی از خوبی‌های تاریخی اهل عراق است در برابر کم‌لطفی‌ها و کاسبکاری‌های برخی مسئولان و تاجران وطنی.
منبع: روزنامه جوان