سرویس ورزش مشرق – تیتر خبری که حدود یک هفته پیش در محافل ورزشی سر و صدا برپا کرد این بود:« دریافت ۱۶ میلیون تومان از کمانداران برای اعزام به مسابقات جهانی!». خود تیتر به اندازه کافی برای جذب مخاطب این رشته یا حتی افراد پیگیر مسایل روز ورزش کفایت می کرد. اینکه فدراسیونی با ردیف بودجه مشخص و دارنده کماندارانی که در سطح جهان شناخته شده هستند (حتی مدال طلای المپیک هم دارند)، ۱۶ میلیون تومان نداشته تا یکی دو کماندار شانس مدالش را به رقابت های جهانی اعزام کند؟ این اتفاق چه معنایی می تواند داشته باشد؟
البته اتفاقی که در هفته اول مهر ماه رخ داد، نمونه های دم دستی دیگری هم ظرف ماه های اخیر داشته که یکی از آنها موضوع اعزام تیم های رده های سنی نوجوانان و جوانان به اردوی آماده سازی کره جنوبی در اوایل تابستان بود. آن زمان که فدراسیون اعزام ملی پوشان را منوط به پرداخت ۴ هزار دلار از سوی خانواده هایشان کرد! گرچه رییس فدراسیون این موضوع را تکذیب و برپایی اردوی کره جنوبی را خارج از برنامه های فدراسیون برشمرد و گفت وقتی اردویی نیست چرا باید از کسی پول طلب می کردیم.
اما بحث داغ این روزها موضوع چگونگی اعزام ملی پوشان تیروکمان کامپوند به مسابقات جهانی نوجوانان و جوانان آرژانتین است. اینکه فدراسیون تشخیص داد تنها کمانداران ریکرو بخت کسب مدال و سهمیه برای المپیک نوجوانان و جوانان می توانند راهی مسابقات شوند!
اگرچه در این موضوع فنی مناقشه ای نمی کنیم و موضوع را به فرصتی دیگر موکول می کنیم؛ اما فاجعه زمانی روی می دهد که پیراهن ملی قیمت پیدا می کند و هر کس پولش را بدهد، بار سفر را می بندد.
به گزارش مشرق، امید نجاری رئیس سازمان تیم های ملی تیر وکمان در گفتگویی در همین ارتباط اعلام کرد: «وقتی گفتیم فقط کماندارانِ بخت مدال را اعزام می کنیم تعدادی از خانواده ها گفتند حاضر هستند با هزینه شخصی فرزندان شان را به مسابقات بفرستند و ما از کسی به زور پول نگرفتیم»! این اظهارات در حالی عنوان شده که رییس فدراسیون گفته:« مگر می‌شود ما یک سال اردو داشته باشیم اما از خانواده‌ای پول بگیریم و بازیکن ضعیف را اعزام کنیم؟ چه کاری است که چنین بازیکنی را اعزام کنیم در حالی که می‌دانیم نتیجه نمی‌گیرد؟» این تناقض گویی ها از کجا نشأت می گیرد؟ این بار ماجرا نشان می دهد که قضیه کره جنوبی هم گویا چندان بیراه نبوده و واقعیت های این فدراسیون را باید به گونه ای دیگر فهمید.
**بیان واژه "فقط" شرطی کردن سفر برای اعزام ملی پوشان نیست؟
**این نیست که هر کس پول دارد ۱۶ میلیون تومان بدهد و شانسش را امتحان کند و هر کس ندارد به سلامت؟
**مگر "گیسا بایبوری" در همین بخش کامپوند که نجاری ادعا می کرد ما بختی در آن نداشتیم روی سکوی سوم جهانی نرفت و مدال برنز نگرفت؟
نجاری در بخش دیگری از گفت و گویش گفته:«خانواده ورزشکاران کامپوند با مطرح کردن مواردی مانند آمادگی فرزند خود و بالا بودن شانس مدال آوری شان در مسابقات جهانی، خواستار اعزام آنها با هزینه خودشان شدند».
**این عذر بدتر از گناه نیست؟
**چطور ممکن است پدر و مادری که حتما اطلاعات تخصصی کمتری از تیروکمان دارند از "رییس سازمان تیم های ملی" تشخیص درست تری داشته باشند؟
-جناب وزیر ورزش! آقای مسعود سلطانی فر! که حتما از افتخارات ورزشی به دستگاه تحت نظارت تان می بالید...
-جناب رییس کمیته ملی المپیک! آقای کیومرث هاشمی! که قطعا کسب اولین مدال ها را در رزومه کاری تان برجسته کرده اید...
**بهتر نیست صندلی یا صندلی های اشغال شده در فدراسیون تیروکمان که در سالهای اخیر هم کم حاشیه نداشته، برای یکی از همین پدران و مادران خالی کنید؟ ظاهرا تشخیص آنها به مراتب کارشناسی تر از منصوبین است!
-وقت آن نیست "محمدعلی شجاعی" رییس فدراسیون مربوطه، به دلیل این تشخیص اشتباه کارمندش که ممکن بود تا سالها کسب اولین مدال جهانی کامپوند ایران را به تعویق بیندازد پاسخگو باشد یا عذرخواهی کند؟
متأسفانه دو ایراد بزرگ به این "پیراهن ملی فروشی" وارد است؛
اولین ایراد؛
چرا فدراسیون باید اینگونه انگیزه را در ورزشکارش سرکوب کند؟ اگر قرار بر حضور تیم های دارای بخت مدال و یا سهمیه در مسابقات بود که فقط ۳ کشور در همه تورنمنت ها شرکت می کردند! اگر اینگونه بود حالا امثال احسان حدادی را در سطح جهان داشتیم؟ چه کسی تا هفته پیش تصور می کرد دو دختر ایرانی مدال طلای مسابقات جهانی دارت را بر گردن بیاویزند؟ پس چطور کیمیا علیزاده در المپیک روی سکو رفت؟ با استدلال مسئولان فدراسیون تیروکمان از این پس فقط والیبالیست ها، کشتی گیران و تکواندوکارها را به رقابت های انتخابی اعزام کنیم و تیم ملی فوتبال مان هم که بختی برای کسب عنوان قهرمانی جهان در جام جهانی ۲۰۱۸ ندارد لزومی بر اعزامش به مسابقات روسیه نیست!
دومین ایراد؛
در حالی که مسئولان فدراسیون تیروکمان مدعی بودند ما فقط در بخش ریکرو بخت کسب مدال داریم "گیسا بایبوری" در بخش کامپوند اولین مدال جهانی رده سنی نوجوانان تاریخ این مملکت را کسب کرد! وقتی مدیر مجموعه ای از سطح توانایی های ملی پوشش مطلع نیست بهتر است افرادی دلسوز و کاربلد امور را در دست بگیرند.
تناقض دیگر در حرف های مربوط به اختیاری بودن اعزام کمانداران به مسابقات را می توان در صحبت های روز دوشنبه رییس این فدراسیون پیدا کرد. آنجا که گفت:«این بچه ها طی ۱۸ ماه گذشته در اردوی متوالی حضور داشتند. این اردوها در یک سال گذشته با حضور مربی کره ای در بالاترین سطح ممکن برگزار شد. خدا را شاکریم که نتیجه این برنامه ریزی ها را دیدیم»!
**اگر در کامپوند بختی برای مدال آوری نداشتیم چرا یک سال و نیم روی این نفرات سرمایه گذاری کردید؟ لابد پول اضافه در فدراسیون بوده که این تعداد کماندار در اردو و در بالاترین سطح حفظ شده اند! والّا وقتی رییس سازمان تیم های ملی مدعی نمی شد چون بختی برای آنها قایل نبودیم نمی خواستیم اعزام شان کنیم.
همه این تناقض ها نشان می دهد خانواده هایی که بدون ذکر نام عنوان کردند اعزام فرزندانشان مشروط به پرداخت ۱۶ میلیون تومان بوده، بیراه نمی گفتند و از فرزندشان در جهت افتخار آفرینی برای کشورمان در ازای یک روز تیراندازی، این مبلغ طلب شده است. کاش وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در خواب نبودند و پیگیری می کردند که چگونه در یک فدراسیون که بودجه قابل توجهی نیز دارد، چگونه لباس تیم ملی فروخته می شود. البته، این فدراسیون نشان داده که با استانداردهای مدیریتی فاصله ای فرسنگی و نجومی دارد که اگر چنین نبود، وضعیت این ورزش اینگونه نبود.