به گزارش مشرق، سید موسی موسوی با تشریح مشکلات مسلمانان میانمار اظهار داشت: با توجه به تجاربی که طی ۲۹ سال در ماموریت‌های بین قاره ای داشتم باید درباره مشکلات مسلمانان میانماری عنوان کنم که هر حادثه و رویداد اینچنینی ویژگی‌های خاص خود را داد، مثلا یکی از ویژگی‌های بد این رویداد، پراکندگی آوارگان است که در محیطی به مساحت ۷۵ کیلومتر پراکنده شدند و از طرفی دیگر خوشبختانه فصل این رویداد در زمانی است که با سرما در این منطقه مواجه نشدیم.
وی درباره تفاوت امدادرسانی به آوارگان مسلمانان میانماری با کمبود گسترده غذا در کشور سومالی در سال ۲۰۱۱ عنوان کرد: مهمترین تفاوت و مشکل بزرگ مسلمانان میانماری در این است که این افراد در یک کشور دیگر آواره هستند درحالیکه سومالیایی‌ها در کشور خود از روستاها به پایتخت برای گرفتن آذوقه هجوم آورده بودند.
موسوی ادامه داد: هم اکنون آوارگان مسلمان میانماری، به طور ناخواسته مزارع مردم بنگلادش را اشغال کردند و این در حالی است که کشور بنگلادش نیز از اقتصاد، وضعیت مناسبی ندارد.
سرپرست گروه اعزامی سومین محموله هلال احمر ایران برای مسلمانان میانمار به شرایط میزبانی ایران از مهاجران افاغنه و عراقی نیز گریزی زد و گفت: مثلا در ایران برای مهاجران افغانستانی اردوگاههایی با شرایط آن دوران ایجاد شد بنابراین می‌توان در بنگلادش نیز با حمایت و همکاری این کشور برای مسلمانان میانماری در قالب ۱۰۰۰ تا ۵ هزار نفر اردوگاه ایجاد کرد کما اینکه بهترین وضعیت استقرار آوارگان، بازگشت آنان به سرزمین مادری خود است.
موسوی با اشاره به اینکه مسلما سروسامان دادن به آوارگان مسلمان میانماری از نظر کنترل، بهداشت، تغذیه و اسکان آنها بسیار سخت است، گفت: همه نهادها در ایران در صورت تمایل به کمک جهت مسلمانان میانماری باید با محوریت هلال احمر اقدام کنند، مثلا ایران در بنگلادش ساختمانی تهیه کند، یا ستادی تشکیل دهد و همچنین زمینی برای استقرار بیمارستان صحرایی تعیین شود.
سرپرست گروه اعزامی سومین محموله هلال احمر ایران برای مسلمانان میانمار با اشاره به اینکه مسولیت آوارگان مسلمان میانماری در بنگلادش با ارتش این کشور است، تصریح کرد: در صورت ایجاد اردوگاهها می‌توان به مقوله درمان، تغذیه و حتی اوقات فراغت آوارگان پرداخت، کما اینکه تلاش برای بازگشت آوارگان به میانمار باید در اولویت بیشتری قرار گیرد.
موسوی به اهمیت خودکفایی آوارگان سومالیایی و آموزش آنان نیز تاکید ویژه ای کرد و گفت: یکی از پیشنهادات نیز این است که به جای آوردن محموله‌های کمک رسانی از ایران به بنگلادش برای آوارگان، با هزینه کرد و تامین مبالغ مالی در این کشور با خرید مواد اولیه غذایی هم بنگلادشی‌ها از این خریدها منفعت پیدا کنند، و هم هزینه هوایی پرداخت نشود و در نهایت مثلاً در بحث تغذیه؛ براساس ذائقه آوارگان، غذای گرم برای آنان تهیه شود.