به گزارش مشرق ، یکی از واقعیت‌های حوزه پخش در سینمای ایران این است که سلیقه سینماداران در نوع انتخاب فیلم نادیده گرفته می‌شود و دیکتاتوری شورای صنفی نمایش سال‌ها موجب رانده شدن مخاطبان واقعی از سالن‌های سینما شده است. رضا سعیدی‌پور مدیر موفق پردیس سینمایی آزادی ، در مورد نوع سلیقه‌سازی در سینما و اکران فیلم خارجی مطلوب، نظرات متفاوتی را ارائه کرده است. آنچه در پی می‌خوانید شامل صریح‌ترین اظهارات و واکنش‌های مدیر پردیس سینمایی مهمی است که با تماشاگران و مخاطبان سینما، بسیار نزدیک است و مصائب تماشاگران سینما را به خوبی درک می‌کند.
****
* اوایل انقلاب سینماهای ایران فیلمهای خارجی اکران می‌کردند و طبق آمار مخاطبان بسیاری داشتند، مثلاً در سال‌هایی که جمعیت کشور حدود 30 میلیون نفر بود، حدود 6 تا 7 میلیون نفر به تماشای فیلمهای خارجی می‌نشستند، در کنار آن هم فیلمهای ایرانی هم به واسطه فیلمهای خارجی فروش درخشانی داشتند. از آن روزها برایمان بگویید و این که چه اکران فیلم خارجی در سینماهای کشور منتفی شد؟
ما قبل از انقلاب 500 سالن سینما داشتیم که هر کدام بالای 500 نفر ظرفیت داشتند و سینماهای مدرنی به حساب می‌آمدند. طراحی سینماهای هم عموماً غربی بود، به این صورت که همکف و بالکن داشت و ظرفیت‌هایی بین 500 تا 1500 صندلی را پر می‌کردند. این سینماها هم فیلمهای روز دنیا و هم فیلمفارسی اکران می‌کردند. علت اینکه فیلم خارجی نداریم با انقلابی که در کشور ما شد و یک تعداد از سینماهای ما دچار آتش‌سوزی شد و یا از نظر اقتصادی صرفه نداشت که بخواهد ادامه بدهند و در واقع این‌ها تعطیل شد و به مرور زمان متروکه شد، یک دورهای هم آن 500 سینمای ما مدام تعدادش کمتر شد، الان شهرداری تهران، حوزه هنری، وزارت ارشاد، بخش خصوصی هم دست به دست هم دادند و سالن می‌سازند، ما در حال حاضر در کل کشور چند سالن داریم؟ شمار به 300 سالن نمی‌رسد، این همه سالن اضافه شده، همین پردیس آزادی 5 سالن دارد، ظرفیتش 900 نفر است، یعنی ظرفیتش از سالن سینمای شهر قصه و شهر فرنگی که قبلاً بود قاعدتاً پایین‌تر آمده؛ درست است سینما مدرن‌تر شده به 5 سالن اضافه شده ولی ما مشکل سالن داریم و قبل از انقلاب این تعداد فیلم ساخته نمی‌شد تهیه‌کننده‌های فیلمهای ایرانی، کسانی که الان در سینما حرفی برای گفتن دارند تعداد فیلم‌هایی که در سال می‌سازند، بالای 200 تا است و ما تا الان (مهر ماه) 41 فیلم اکران کردیم، یعنی اگر ما خوشبینانه به این قضیه نگاه کنیم حدود 25 فیلم دیگر تا پایان سال می‌توانیم اکران کنیم و این یک سوم ظرفیت فیلم‌هایی است که ساخته شده است و این اتفاقی که الان دارد در کشور ما می‌افتد بیش از دو سوم فیلمها اکران نمیشود و این‌ها سال به سال اضافه می‌شود به فیلم‌هایی که از قبل اکران نشده است و تهیه‌کننده‌های فیلمهای ایرانی ما قاعدتاً گاردی می‌گیرند در مقابل اکران فیلمهای خارجی، ما یکی از فیلمهای متوسطِ خارجی را اگر در کشور خودمان اکران کنیم قاعدتاً از پرفروشترین فیلم ایرانی ما می‌تواند بیشتر فروش داشته باشد، البته فیلم خارجی منظورم فیلمِ روزِ است نه فیلمهای خارجی که فارابی در این چند سال وارد کرده است و به صورت اکران فیلمهای خارجی در سینمای آزادی و چند سالن دیگر اکران کرده است و فروش آنها به دو سه میلیون تومان هم نرسیده است.
مشکل ما تهیه‌کنندۀ فیلم ایرانی است، مجوزهای ساخت فیلم که ارشاد مجوز می‌کند و همه مدعیِ اکران فیلم‌هایشان هستند، ظرفیت سالن‌های ما این 300 تا سینمایی که در کل کشور وجود دارد اگر پرده‌هایشان را حساب کنید حدود 400 و اندی پرده می‌شود، ما در حال حاضر 6 گروه داریم، فیلم‌هایی که اکران می‌شود در بعضی از شهرستان‌های حتی نوبت اکران به آن داده نمیشود بعضی از شهرهای ما یک سینما دارد و این یک سینما در 7 گروهی که وجود دارد قاعدتاً یک یا دو فیلم را می‌تواند نمایش بدهد نمی‌تواند فیلمهای دیگر ایرانی را نمایش بدهد اگر بخواهد فیلم خارجی هم نمایش بدهد به فیلم ایرانی نمی‌رسد به نظرم ما اگر بخواهیم فیلم خارجی اکران کنیم باید ظرفیت اکرانِ فیلم‌هایمان را بالا ببریم.
***ما سینماداران هر دفعه رفتیم شورای صنفی مسئله را مطرح کردیم با مشکل روبرو شدیم
اکران فیلم خارجی یکی از واجبات سینمای ایران است چون ما با فیلم خارجی می‌توانیم سطحِ افق‌های خودمان را بالا ببریم، ما اگر بتوانیم فیلمهای خارجی را در کنار فیلمهای ایرانی ببینیم تازه متوجه می‌شویم ما کجا مشکل داریم، تا زمانی که ایران‌خودرو پیکان را تولید می‌کرد یا پژوهای جی ال ایکسی که الان در بازار است و حدود سی و خرده‌ای سال است دارد تولید می‌شود، نگاه کنید و وقتی می‌آید با تکنولوژی روز دنیا، باز می‌بینیم یک خودروی ژاپنی می‌آید کنار آن بعد می‌بینیم اصلاً نمیشود به خودروی ما نگاه کرد و ایران خودرو باید خودش را برساند به خودروی ژاپنی یا اروپایی، من می‌دانم به آن حد نمی‌تواند برساند حداقل سعی و تلاشش را کند و در فیلم هم همینطور است، الان آقای اصغر فرهادی وقتی در اسکار موفقیتی که به دست آورد موفقیتِ سینمای ماست، شما هر کجای دنیا بروید حتی به غرب بروید با اینکه بهترین فیلمها را می‌سازند آنها هم دارند فیلمهای خارجی را اکران می‌کنند در اروپا فیلم هندی و ایرانی پخش می‌شود، در آمریکا فیلم هندی پخش می‌شود این دلیل نمیشود آنها تعداد فیلم‌هایشان کم است، لازم است کنار فیلمهای خودشان، فیلمهای خارجی هم اکران کنند، متاسفانه تا الان ارشاد تصمیمِ جدی نگرفته برای این کار، ما سینماداران هر دفعه رفتیم شورای صنفی مسئله را مطرح کردیم با مشکل روبرو شدیم چون می‌گویند ما سالن نداریم تهیهکنندهای که فیلم ایرانی ساخته است فیلمش زمین می‌ماند، فضا برای اکران فیلمهای ایرانی وجود ندارد می‌گوییم پس اینقدر پروانه ساخت ندهید مگر هر کسی درخواست می‌دهد باید فیلمش ساخته شود؟ فیلم‌هایی که فروش آن به 1 میلیون هم در کل کشور نمی‌رسد برای چه باید ساخته شود؟ ما امسال تا همین الان 41 فیلم اکران کردیم فیلم داشتیم 20 میلیارد فروخته است، فیلم داشتیم 84 هزار تومان در کل کشور فروخته است! در جدول اکران امسال نگاه کنید حدود 22 فیلم بالای 1 میلیارد فروخته است که حدود 4 فیلم فیلمهای پرفروش خوبی بوده، 20 میلیارد، 18 و 16 میلیارد بوده فیلم داشتیم 84 هزار تومان و زیر 1 میلیون تومان فروخته است، قاعدتاً این‌ها هزینه‌های فیلم را درنمی‌آورند، امروز اگر یک فیلم3 میلیارد بفروشد تازه می‌تواند هزینه‌های ساختش را به دست بیاورد تازه فیلم‌هایی هم که بالای 1 میلیارد می‌فروشند متضرر می‌شوند، من نمی‌دانم چه اصراری وجود دارد برای ساختِ این نوع فیلمها؟!
*وقتی یک مخاطب به سینما مراجعه می‌کند چون پول می‌دهد و بلیت تهیه می‌کند حق دارد بهترین فیلم را ببیند، این حق کجاست؟ آیا در شورای صنفی به این موضوع پرداخته می‌شود؟ مثلاً سینمای آزادی مخاطبشان را در هر محدوده‌ای می‌شناسد این شورای صنفی نمایش چنین اجازه‌ای به سینمادار می‌دهد که فیلم‌هایش را خودش انتخاب و اکران کند؟
فقط انجمن نیست، یک شورای صنفی داریم که در این شورای صنفی نماینده کارگردان‌ها، تهیه‌کننده‌ها، دفاتر پخش و نماینده سینمادارها عضو هستند در واقع آنجا فیلم‌هایی که با سرگروه‌ها قرارداد می‌بندند بررسی می‌شود، من در آزادی سرگروه هستم وقتی یک قراردادی را می‌بندم زیرگروه‌های من هم می‌توانند آن فیلم را انتخاب کنند و قرارداد ببندند، قاعدتاً 6 سینما در کل کشور می‌تواند فیلم انتخاب کند، قرارداد ببندند و اکران کند و بقیه باید از آنها تبعیت کنند، اینطور نیست که ما بتوانیم چیزی از بیرون وارد کنیم، فیلم‌هایی که ارشاد پروانه نمایش می‌دهند را ما می‌توانیم انتخاب کنیم درواقع سبد ما ثابت است، داخل این سبد ارشاد یک تعداد فیلم ریخته و به آن پروانه نمایش داده است و ما باید از بین آنها انتخاب کنیم ما اگر بخواهیم فیلم خارجی از بیرون انتخاب کنیم فعلاً به بن‌بست می‌خوریم، من چند سال پیش یک فیلم خارجی برای جکی چان را اکران کردم همزمان با آمریکا این را نمایش دادم یک تک سانس آن زمان توانستم رضایت شورای صنفی را بگیرم ساعت 11 شب به صورت تک سانس آن را اکران کردم و خوشبختانه فروش خوبی در کنار فیلمهای ایرانی داشت و لطمه‌های هم به فیلمهای ایرانی وارد نکرد. ما الان پیشنهاد دادیم می‌گوییم بیاییم یک تک‌سانس روزهای جمعه ساعت 10، 11 صبح بگذاریم، معمولاً سینماهای ما در کل کشور بین ساعت 10 تا 3 بعدازظهر فروشِ قابل توجهی ندارند اکثر سینماها آن زمان یا تعطیل هستند یا نیمه تعطیل هستند ما آن ساعت‌هایی که پیک کارمان نیست بگذاریم برای اکران فیلمهای خارجی که کسی که می‌خواهد فیلم خارجی نگاه کند از آن ظرفیت خالی استفاده کنیم ولی متاسفانه قبول نمی‌کنند، دیگر من نمی‌دانم چه باید کنیم؟!
*این قبول نکردن از انجمن تهیه‌کننده‌ها نشأت نمی‌گیرد؟
گمان نمی‌کنم.
*چون انجمن تهیه‌کننده‌ها از ارشاد درخواست کرده این فیلمها تولید فحشا در کشور می‌کند، درحالی که وقتی آن اکران این فیلمها در جهان تمام می‌شود دوبله می‌شود و از تلویزیون پخش می‌شود این خط قرمزها کجاست؟
من بعید می‌دانم تهیه‌کننده‌ها چنین حرفی را گفته باشند چون تهیه‌کننده‌هایی که من می‌شناسم معمولاً این ادبیات را ندارند، آنها می‌دانند فیلمهای خارجی ترویج فحشاء نمی‌کند، چون فیلمهای خارجی در دنیا دارد اکران می‌شود، قبل از انقلاب نزدیکترین سینمایی که به ما بود سینمای هند بود، معمولاً به خاطر فرهنگی، خانواده‌های مذهبی سینمای هند را می‌پسندیدند و سعی می‌کردند اگر از فیلمهای فارسی نمی‌خواستند استفاده کنند از فیلمهای هندی استفاده کنند، چون حتی چیزهایی که در فیلمهای فارسی ما بود در فیلمهای هندی نبود ولی الان چه چیزی جایگزین آن شده است؟ الان شما فیلمهای خارجی را هم نیاورید ولی در خانه‌های ایرانی همه ماهواره دارند و شبکه جم تبلیغ فیلمهای ترکیه‌ای را می‌کند، ترکیه‌ای که از ما در قبل از انقلاب به مراتب خیلی جلوتر است در ساخت فیلمهای تهاجم فرهنگی، شما فیلم را از ابتدا تا انتها می‌بینید متوجه نمی‌شوید چه کسی پدر است، چه کسی مادر است و چه کسی عمو و دایی است!
وقتی ما نتوانیم آن خوراک را به مردم بدهیم چه چیزی جایگزین آن می‌شود، مردم دارند یک سریال‌هایی را از شبکه‌های ماهوارهای می‌بینید که مشتریان آنها هم مادر و خواهر و پدر و مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌های ما هستند که اوقات فراغت بیشتری دارند و با دیدن تلویزیون می‌خواهند اوقات فراغتشان را به شکلی سپری کنند آنها هم اجبار دارند که این فیلمها را ببینند چون فقط کافی است یک سریال را یک قسمتش را ببینند خود به خود آدم آلوده می‌شود کشیده می‌شود و می‌خواهد قسمت‌های دیگرش را ببیند بعد دیگر برای او عادی می‌شود و حتی مهمانی می‌خواهند بروند ابتدا می‌پرسند خانه‌ای که داریم می‌رویم ماهواره دارند، شبکه جم را دارند، یک ساعتی حرکت کنیم که حتماً آن سریال را آنجا ببینیم، ما چه چیزی را با چه چیزی داریم عوض می‌کنیم؟! امروز در اتوبان‌های تهران می‌بینم تبلیغ سایت‌هایی می‌شود که فیلم‌هایی روی بنرها زدند که فیلمهای روزی است که همه در دنیا می‌بینند قبلاً پدر خانواده می‌رفت فیلم را می‌دید اگر مناسب بود زن و فرزندانش را می‌برد که فیلم را ببینند، الان بچه‌ها در دنیا دارند اول این فیلمها را می‌بینند، جالب است من خودم پسر و دختر دارم مثلاً پسرم به من می‌گوید این فیلم به درد تو نمی‌خورد این را ببین این را نبین! یعنی جیاگاهمان تغییر کرده ما داریم خودمان را گول می‌زنیم که ما توانستیم یک فیلتری باشیم که بچه‌ها ما چه چیزی را ببینند و چه چیزی را نبینند، امروز سینما، تلویزیون در دست بچه‌های ماست آن چیزی که در اختیار آنها قرار ندهیم بهتر از آن را خیلی راحت‌تر به دست می‌آورند، برای چه این اتفاق می‌افتد؟ شما فکر می‌کنید یک بچه دوست دارد یک فیلم را از روی گوشی موبایل یا صفحه تلویزیون ببیند؟
لذتی که دیدن فیلم در سالن سینما در کنار مردم وجود دارد، شما فکر می‌کنید در پاریس این فیلمها نیست و دانلود آنها وجود ندارد؟ ولی کسی این فیلمها را از بازار آزاد تهیه نمی‌کند برود در خانه ببیند مردم در اروپا و آمریکا در صف می‌ایستند بلیت خریداری می‌کنند و می‌روند داخل سالن سینما و این فیلم را روی صفحۀ نقره‌ای می‌بینند، چون لذت دارد و سینما یعنی همین، بعضی از سالن‌ها ما مانند اتوبوس اگر نگاه کنید یک سالن قدیمی بوده و آن را تبدیل کردند به سه سالن، دو سالن اتوبوسی درست کردند و هیچ لذتی دیدن فیلم در آن سالن‌ها ندارد. ما باید شرایطی را فراهم کنیم خانواده‌ها را بکشانیم در فضاهایی که بتوانند این فیلمها را در کنار هم ببینند، ما ضعف زیاد داریم، یکی نیست و در بخش‌های دیگر هم ضعف داریم حالا در بخش سینما چیزی که به ما ربط دارد، ما می‌دانیم ولی منتها ما به تنهایی نمی‌توانیم مشکل را برطرف کنیم.
* خیلی از منتقدان سینما قائل به این هستند که سینمای ایران وارد یک کمایی شده و دارد به نابودی کشیده می‌شود و هنوز نابود نشده است، قبل از انقلاب و در سال 56 که فیلم فارسی زمین خورد و اکران فیلم خارجی به کمک سینما آمد و توانست خودش را احیا کند، به نظر شما اکرانِ فیلمهای خارجی در سینماهای کشور ما می‌تواند سینما را بار دیگر احیا کند و به روز اوجش برگرداند؟
با مثالِ ساده جواب شما را می‌دهم ما کارخانه‌های تولید خودرو در کشورمان داریم ولی وقتی یک خودرو را کاملاً سوار کشتی می‌کنند و می‌آورند داخل خیابان‌های تهران حرکت می‌کند و در دو سه سالی است که از این خودرو استفاده می‌کنند میزان مراجعاتی که به تعمیرگاه ندارند با یک خودرویی که داخل کشور تولید می‌شود میزانِ مراجعاتی که مردم به تعمیرگاه دارند و مردم را اذیت می‌کند، کنار هم قرار دهیم این هم نمونۀ خوبی است برای سینما ما، به نظر من این دو کاملاً مانند هم هستند، در سینمای آزادی گاهی بعضی از این تهیه‌کننده‌ها فیلمی را می‌سازند و می‌گویند سعیدی‌پور تصویر خراب است، صدا خراب است باندها ایراد دارد می‌گویم بنشین اینجا من یک آنوس فیلم خارجی برای او پخش می‌کنم می‌گویم شما اگر می‌خواهید فیلم اورجینال ببینید، این فیلم اورجینال است، شما به لابراتوار خودتان مراجعه کنید، ببین کدام قسمت کار شما مشکل دارد قرار نیست کسی فیلمی را بد مونتاژ کند و بیاورد در سینمای آزادی و توقع داشته باشد ما برای او خوب پخش کنیم، خوشبختانه سیستم‌های جدید دیجیتال هم که آمد دیگر مشکلات آپارات‌ها را ندارد، قبلاً با دست بالا و پایین می‌کردند تا صدا و تصویر بهتر شود، الان این سیستم‌ها مانند سیستم‌های پخش داخل خانه‌هاست، شما وقتی لوح فشرده را داخل دستگاه بگذارید خوب تولید شده باشد خوب نشان می‌دهد، بد تولید شده باشد بد نشان می‌دهد، شما که از دستگاه توقعِ معجزه که نمی‌توانید داشته باشید! این است من فکر می‌کنم اگر کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌های و دفاتر پخش خوب ما بدانند اکرانِ فیلم خارجی چقدر به نفعشان است، چقدر می‌توانند بکشانند به سینماها و مردم بیایند با فیلمهای ایرانی هم آشنا شوند، ما الان اقشار سینماروی حرفه‌ای نداریم در واقع مشتری‌های فیلمهای خارجی اگر این مشتری‌های فیلمهای خارجی به ظرفیت مشتری‌های فیلمهای ایرانی اضافه شوند آن زمان شما متوجه می‌شوید چه کمکِ بزرگی به فیلمهای ایرانی شده است چون وقتی امروز می‌آید در سینمای آزادی یک فیلم خارجی می‌بیند با پوستر فیلم ایرانی هم روبرو می‌شود.
*تسنیم: یعنی در کنار هم؟
می‌توانند به هم کمک کنند، اشکالی ندارد ما می‌توانیم برنامه‌ریزی کنیم ساعت‌های اکران خوب را به فیلمهای ایرانی بدهیم به علت ضعفی که فیلمهای ما دارند، من نمی‌خواهم بگویم فیلمهای ایرانی ما فلج هستند ولی ضعف دارند ما اگر بخواهیم 50 فیلم خودمان را بررسی کنیم، درصدی که بخواهیم بگیریم و بگوییم کدام فیلم می‌تواند با فیلم خارجی برابری کند خیلی کم است، معمولاً فیلمهای ما معمولی است ولی باید شرایطی را فراهم کنیم که فیلم ایرانی هم بتواند روی پای خودش بایستد شما فکر نکنید یک فیلمی که 20 میلیارد فروخته است، از نظر تکنولوژی فیلمِ خوبی است، مردم از این فیلم استقبال کردند، شرایط خوبی برای آن فراهم شده است، تبلیغ خوبی برای فیلم شده است، بازیگر خوبی برای فیلم درنظر گرفته شده ولی ممکن است فیلم ساختار خوبی نداشته باشد، سناریوی خوبی نداشته باشد، ما داشتیم فیلم‌هایی که خیلی بد بودند ولی خیلی خوب فروختند و فیلم‌هایی که خیلی خوبی بودند و ما انتظار داشتیم ولی خیلی بد فروختند، عوامل دیگر در آن دخیل است ولی در فیلمهای خارجی اینطوری نیست، یک فیلم خارجی خوب در تمام دنیا خوب می‌فروشد، یک فیلم خارجی بد در تمام دنیا بد می‌فروشد چون آنها استاندارد است.
*شما به عنوان رئیس سینمای آزادی و کسی که سال‌ها در سینمای ایران بودید به ما بگویید فیلم خارجی عموماً ترویج فحشاء است یا نیست؟ چون آقای مهرداد فرید عیناً در گفتگو با خبرگزاری فارس گفت ترویج فحشاء است؟
من ایشان را می‌شناسم آدم محترمی هستند حتماً در یک شرایطی قرار گرفتند که این حرف را گفتند هیچ کس به طور مطلق نمی‌تواند بگوید فیلم ایرانی ترویج فرهنگ خوب می‌کند فیلم خارجی ترویج فساد می‌کند اصلاً چیزی در دنیا به صورت مطلق وجود ندارد، ما فیلمهای خوبی را در سینمای هالیوود و بالیوود دیدیم.
*پس قائل به این هستید که سینماهای هالیوود و بالیوود و سینماهای کشورهای دیگر یک سبد ارائه می‌کنند و می‌توانیم از فیلم مطلوب خارجی استفاده کنیم؟
فیلم‌هایی که دلمان می‌خواهد انتخاب کنیم، قاعدتاً در خارج از ایران حتی فیلمهای نامطلوب زیادی می‌سازند دلیل ندارد ما بگوییم فلان کشور ایتالیا فیلمهای نامطلوب تولید می‌کند و فیلمهای خوب تولید نمی‌کند، آن یک مغازه و یک فروشگاه دیگر است ما لزومی ندارد به آن فروشگاه مراجعه کنیم و از کشور ایتالیا آن فیلم را بگیریم، فیلمهای خوبی در فروشگاه‌های دیگر وجود دارد که می‌توانیم آنها را بگیریم و نمایش بدهیم، من ندیدم کارگردان یا تهیهکنندهای بگوید. من می‌گویم آدم‌ها در یک شرایطی قرار می‌گیرند یک چیزی می‌گویند. مثلاً دیروز آقای روحانی در رادیو گفت امسال در سازمان ملل 191 کشور از ما دفاع کردند و به ما رای دادند فقط یک کشور آن هم آمریکا و یک رژیم اشغالگر آن هم اسرائیل به ما رای ندادند، چند سال قبل عکس این بود یعنی در سازمان ملل رئیس جمهور ما سخنرانی می‌کرد نمایندگان کشورهای دیگر بیرون می‌آمدند من نمی‌خواهم وارد سیاست شوم ولی امروز دنیا به حرف درست نگاه می‌کند اگر یک کسی حرف درست در پزشکی بگوید در سینما بگوید، در جاهای دیگر بگوید دنیا از او دفاع می‌کند حرف غلط بگوید دنیا مقابل او می‌ایستد دیگر به آمریکا، روسیه و داعش و ایران نمی‌کنند، وقتی داعش حرف غلطی می‌زند همۀ دنیا مقابل او می‌ایستند دیگر گذشته است آن زمانی که بخواهند تجاوز کنند و مردم را بردگی بگیرند بابتش پول بدهند و بفروشند، این در همه جای دنیا منسوخ شده است حتی مسلمانان هم دیگر قبول ندارند چون با چشم خودشان می‌بینند، ما سر بریدن را تا الان ندیده بودیم چقدر برای بریدن سر امام حسین(ع) گریه می‌کنیم ولی وقتی داعش را می‌بینیم که به همین راحتی در کشورهای عراق و سوریه سر مردم را می‌برند الان با چشم خودمان در قرن 21 می‌بینیم، من فکر می‌کنم بزرگترین رهبر اسلامی جهان اگر امروز فتوا بدهد سر بریدن به حق است کسی دیگر از آن دفاع نمی‌کند.
*** چرا تماشاگر ایرانی حق ندارد فیلم خوب در سینما و روی پرده ببیند؟
*سینمای آزادی قابلیت و تواناییِ درجه 1 اکران فیلم خارجی را دارد؟
خوشبختانه من به شما این خبر خوب را بدهم که بهترین سیستم‌های پخش دنیا در سینمای آزادی، سینمای کوروش، سینمای فرهنگ، چارسو با درایت و پشتکار آقای مهندس مسچی که مدیرعامل سینمای شهر است انتخاباتی را کردند و دستگاه‌هایی را وارد کردند و به این سینماها دادند که من یک آنوسِ فیلم خارجی را می‌گذارم خودم در سالن می‌نشینم می‌بینم لذت می‌برم بعد فیلم ایرانی را شروع می‌کنم حالم بهم می‌خورد این واقعیت است من نمی‌خواهم به فیلم ایرانی توهین کنم، من می‌گویم چرا تماشاگر ایرانی ما حق ندارد فیلم خوب در سینما روی پرده ببیند؟ چه کسی ممانعت می‌کند از دیدن فیلمهای باکیفیت و خوب؟ این حق مردم ماست که فیلم خوب را ببینند ما به یک چیزهایی اعتقاد داریم، فیلم را ابتدا ممیزی کنند الان هم خوشبختانه در تلویزیون هم وجود دارد با فتوشاپ دیگر نیازی نیست صحنه را ببُرند آدم نفهمد چه شده و سر و ته فیلم را بزنند، الان اگر لباس خانمی نامناسب است با فتوشاپ برای آن بازیگر خانم لباس درست می‌کنند و اصلاً شما دیالوگی را هم از دست نمی‌دهید وقتی من این تکنولوژی را داریم دیگر نیازی نیست فیلم را قلع و قمع کنیم و فیلم 60 دقیقه‌ای را تبدیل به 40 دقیقه کنیم.
من مطمئن هستم حتی حوزه هنری، شهرداری تهران فیلم خارجی خوب را ترجیح می‌دهد نمایش دهند به نمایش فیلمِ بدِ ایرانی، ما خیلی از فیلم‌هایی که داریم اکران می‌کنیم بد است و مشتری ما وقتی فیلم را می‌بیند به ما اعتراض می‌کند، فیلم بد که نباید صحنۀ بد داشته باشد، دو ساعت وقت ما را می‌گیرد در پایان هم خروجی‌ای ندارد، یک نفر یک پولی گرفته رفته با یک جایی قراردادی بسته یک اسپانسری پیدا شده فیلم را ساخته است حالا می‌خواهد اکران کند بعد فیلم را ببرد در رسانه‌ها بفروشد و بعد دو تا دو تا 4 تا هم بکند بگوید اینقدر برای من باقی بماند حالا سینما بدبخت شد هم که شد! ببینید چه انرژی‌ای از یک سینما گرفته می‌شود دو ساعت بخواهد سیستمش را روشن کند و یک فیلم را پخش کند، ما برای 467 نفر فیلم را می‌خواهیم پخش کنیم نه برای 4 نفر! حالا این فیلمش فرهنگی است برای فلان کارگردان صاحب نام یا بی‌نام و نشانی است، وقتی مردم از فیلمی استقبال نکنند نباید اکران شود سینما برای مردم است، مردمی که انتخاب می‌کنند. در تلویزیون شما فیلم نمی‌دهید که فیلم را انتخاب کنید برای شما انتخاب می‌کنند، ساعت پخش می‌گذارند دوست داشتید نگاه می‌کنید ولی در سینما پول و وقت می‌دهید و می‌خواهید یک چیزی ببینید که از آن لذت ببرید در واقع خریدید و برای خودتان است و ما حق نداریم با مردم اینطوری برخورد کنیم من خیلی فیلمها را دوست ندارم ولی چون مردم دوست دارند من برای آنها نمایش می‌دهم و سانس فوق العاده هم می‌گذارم.