نویسنده سریال "هاتف" گفت: در ایران در اکثر کارها نویسنده قطع نخاع است و هیچ ارتباطی بین او با عرصه تولید وجود ندارد و این به نظر من یکی از دلایل عمده کیفیت پایین آثار است.

به گزارش مشرق،‌ فروغ فروهیده نویسنده سریال "هاتف"درباره فیلمنامه این اثر گفت: یکی از دغدغه‌های همیشگی در ذهنم تولید سریالهای مناسبتی بود که با وجود قصه‌های بی ارتباط با این ایام و تنها به جهت تکیه‌ها و پارچه سیاه، این سریال ها مناسبتی و مختص محرم نام می گرفت.

وی افزود: اعتقاد من این است که محرم خود مضمون دارد و یکی از مضامین آن حق طلبی و تنها بودن در قبال حقیقت است و این مسئله در 1400 سال پیش و حال حاضر فرقی ندارد و واقعیت در تاریخ تکرار می شود، بنابراین به ذهنم رسید قصه ای مطابق با مقتضیات جامعه و به روز بنویسم که در آن حق طلبی مطرح باشد.


این نویسنده درباره موضوع فیلمنامه "هاتف" اظهار کرد: وقتی خواستم حق طلبی را در سطح جامعه مطرح کنم به چگونگی رفتارمان در فضای مجازی پرداختم. این که پستی را می پسندیم، از یک نفر هواداری می کنیم یا به شخص دیگری توهین می‌کنیم اما در دنیای واقعی خیلی با این  علمکردها  فاصله داریم.



وی ادامه داد: سپس فکر کردم موضوع اختلاس که مردم نسبت به آن این همه هیجان زده می شوند و واکنش نشان می‌دهند را بنویسم، در این قالب که اگر یکی از اعضای خانواده ما اختلاس کند و به نفع زندگی ما باشد آیا واکنش نشان می‌دهیم و می‌خواهیم که آن آدم به مجازات برسد یا نه. این دو پایه فکری است که من را به نوشتن سریال "هاتف" مجاب کرد.

فروهیده درباره مدت زمان نگارش متن این سریال تاکید کرد: نگارش آن بسیار فشرده بود یعنی ما بعد ازگفت و گوی اولیه 20 روز برای درآمدن طرح وقت گذاشتیم، در شش روز سیناپس 100 صفحه‌ای نوشتم و حدودا در 40 روز نوشتن سریال را تمام کردم. 7 قسمت نوشته شد و فیلمبرداری شروع شد که تقریبا بعد از 12 روز از گذشت آن، نگارش قسمت‌های آخر نیز به پایان رسید.

نویسنده "هاتف" درباره اتفاقات غافلگیر کننده در این مجموعه تلویزیونی بیان کرد: این جنس کار به دلیل ساختار در ژانر ملودرام‌های عجیب و غریب به حساب نمی آید که انتظار اتفاق غریبی در آن داشت به قول شخصیت ریحانه در سریال، اتفاقات پیش افتاده است که آدم ها را غافلگیر می کند، البته این سریال غافلگیری دارد اما از جنس بافت قصه است و مثل قصه‌های ملودرام گل درشت نیست.
 

فروهیده در خصوص انتخاب بازیگر هنگام نوشتن فیلمنامه تصریح کرد: همیشه چون فاصله زیادی بین نوشتن متن و تولید آن وجود دارد و هیچ وقت این فاصله پر نمی شود به بازیگر فکر نمی کنم چون باعث می شود نقش بر اساس آنچه که در ذهنت است شکل گیرد و در ادامه روند پیشرفت نقش دچار مشکل شود. بنابر این چنین گزینه ای در ذهن من وجود ندارد. نویسنده خوشبختانه یا متاسفانه در یک خلأ کار می کند و این یکی ازضعف‌های کاری ماست اما درهمه دنیا نویسنده همراه و تنگاتنگ با تولید در ارتباط است.

وی خاطرنشان کرد: در ایران در اکثر کارها نویسنده قطع نخاع است و هیچ ارتباطی بین او با عرصه تولید وجود ندارد و این به نظر من یکی از دلایل عمده کیفیت پایین آثار است. یعنی اگر فیلمنامه ای نمره 30 دارد با اجرا 60 می شود اما این اتفاق به دلیل شکافی که بین نویسنده و تولید اثر وجود دارد بسیار کم می افتد.

منبع: میزان