به گزارش مشرق، محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت و رئیس سازمان برنامه و بودجه به تازگی در نشست خبری خود گفته است: 

«من از کسانی که با دولت مخالفت‌هایی دارند تقاضا می‌کنم در حال حاضر وحدت را در کشور به نمایش بگذارند و مدام نگویند که منابع مالی ما برای اداره کشور کم است. کسانی که بیرون از مرزها نشسته‌اند اگر ببینند که ما وضعیت اقتصادی خوبی نداریم و منابع مالی در اختیارمان کافی نیست در اقداماتشان جری‌تر می‌شوند...چرا عده‌ای در داخل کشور می‌خواهند گرا بدهند که منابع مالی کم داریم؟ ما منابع مالی داریم و با همان هم می‌توانیم به توسعه کشور بپردازیم.»[1]

نوبخت، منتقدان دولت و تمام مردم ایران اما حکماً نیک به یاد دارند که رئیس‌جمهور روحانی در اوان آغاز به کار دولت خود عبارت «خزانه خالیست» را به کار برد.

او حتی در ابتدای دولت دوم خود نیز طی سخنانی در هنگام دفاع از وزرای پیشنهادی‌اش گفت: «من می‌گفتم خزانه خالی تحویل گرفتیم ولی دیدیم صندوق‌ها هم خالی بود»[2]

صد البته ما می‌دانیم که نوبخت قصدی برای کنایه زدن به رئیس خود یعنی آقای روحانی نداشته است اما این گذشته است که آقای روحانی و معاریف دولت و اصلاحات را رها نمی‌کند.

گذشته‌ای که البته مردم ایران در همان روزها هم می‌دانستند که حرف‌های آقای روحانی با انگیزه‌های مختلفی گفته می‌شود و حقیقت هم ندارد چون کشور دارد بدون سختی اداره می‌شود، شاهد قحطی و تعطیلی بانک‌ها نیستیم و این حجم سیاه‌نمایی از اقتصاد ایران صرفاً به این دلیل است که جای بیشتری برای برجام باز شود.

با تمام این اوضاع اما نظام اسلامی و مردم از آن روزهای تلخ و از آن حجم سیاه‌نمایی‌ها عبور کردند و کار را به جایی رساندند که حالا خود اعتدالیون در حال پس گرفتن دانه به دانه‌ی مواضع سابق خود هستند و بصورت غیر حضوری ابراز عذرخواهی می‌کنند.

ولی اینکه تاریخ و آیندگان هم این عذرخواهی را بپذیرند و از بابت کند شدن سرعت پیشرفت کشور، جری‌تر شدن دشمن و آسیب‌هایی ولو کوچک که دامن کشور را در مقطعی گرفت، مسببین حادثه را عفو کنند؛ مسئله دیگریست...

***

1_ http://www.isna.ir/news/96072513997/

2_ http://jamejamonline.ir/online/2962752396564340636