به گزارش مشرق، بیژن حیدری برای نخستین بار قضاوت دربی را برعهده داشت. داوری که جراح ارتوپد است و همزمان با کار پزشکی، داوری را انجام می‌دهد. کمتر دربی پیدا می‌شود که پس از پایان بازی، مربیان، بازیکنان و تماشاگران به قضاوت داور معترض نباشند که این هم از خصلت‌های دربی است. در مورد دربی ۸۵ هم این اتفاق افتاده و به تصمیمات حیدری اعتراض‌هایی صورت گرفته است.

* دربی ۸۵ برای شما چطور گذشت؟

همه تماشاگران دوست دارند از نزدیک دربی را تماشا کنند و داوران هم می‌خواهند این بازی را سوت بزنند. من هم مانند همه داوران دوست داشتم قضاوت دربی را برعهده داشته باشم. داوران توانمندی در گذشته بودند که می‌توانستند داور دربی باشند، اما چون استفاده از داوران خارجی مُد بود، فرصت قضاوت به آنها داده نشد. ما داوران خوبی داریم، مانند علیرضا فغانی که در آسیا و المپیک قضاوت کرده است. دربی ۸۵ برای من تجربه خوبی بود، تا جایی که صحنه‌ها را دیدم، قضاوت کردم. طبق گفته کارشناسان داوری، در مجموع از نوع قضاوتم راضی بودند. با این وجود، همه چیز را به کارشناسان و افکار عمومی می‌سپارم. اگر نظرات مثبت بود، سعی می‌کنم وضعیت داوری‌ام را بهتر کرده و اگر منفی بود، روی آنها کار کنم.

* برای قضاوت استرس داشتید؟

نه، البته کمی استرس برای هر سطح از بازی طبیعی است. وقتی می‌دانی همه ایرانی‌ها از تلویزیون این بازی را تماشا می‌کنند، قطعا دوست نداری با تصمیم اشتباه باعث ناراحتی تیمی یا تماشاگران شوی. بنابراین این استرس سراغت می‌آید، اما با گذشت تنها ۴،۵ دقیقه از بازی، راحت و با جو بازی و بازیکنان اخت شدم.

* استقلالی‌ها پس از دربی خیلی به قضاوت شما معترض بودند. وقتی به منزل‌تان بازگشتید، متوجه انتفاد تند هواداران در صفحات مجازی نشدید؟

حقیقتش را بخواهید پیام‌های زیادی از طریق تلگرام یا پیامک به دستم رسید، اما هیچ کدام توهین آمیز نبود. در صفحات مجازی هم حضور ندارم تا بدانم چه کرده‌اند.

* مردم عادی در محل کار یا زندگی‌تان در مورد دربی از شما سؤال نمی‌پرسند؟

از آشنا و فامیل بگیر تا بیمار اتاق عمل و همکارانم در مورد دربی صحبت می‌کنند. یکی سؤال می‌پرسد فلان بازیکن در فلان صحنه توهین کرد؟ درباره بعضی صحنه‌ها که برای‌شان مفهوم نبود سؤال می‌پرسیدند و پاسخ آنها را می‌دادم. همه آنها از قضاوت من راضی بودند.

* به صحنه‌های بازی برسیم، اول از پنالتی پرسپولیس را شروع کنیم.

این صحنه واضح است، وقتی داخل محوطه جریمه جدال بازیکنان برای توپ باشد، بازیکنی که هم توپ را می‌زند و هم پای مهاجم را، جریمه‌اش پنالتی و کارت زرد است. اگر این اتفاق بیرون از محوطه جریمه اتفاق می‌افتاد، جریمه‌اش کارت قرمز بود. اگر مدافع استقلال در محوطه جریمه مهاجم پرسپولیس را هُل می‌داد یا بازیکن را می‌گرفت، علاوه بر پنالتی باید اخراج می‌شد. دروازه‌بان اما، اگر با دست هم مهاجم را می‌زد، باز هم جریمه‌اش خطای پنالتی و کارت زرد بود، چون دروازه‌بان می‌تواند از دستش استفاده کند. اینها قوانین فیفا هستند.

* در صحنه‌ای، کمال کامیابی‌نیا روی بازیکن استقلال مرتکب خطا شد، اما به محسن ربیع‌خواه کارت زرد نشان دادید. مبهم‌ترین صحنه بازی که بسیاری تصور می‌کنند که شما اشتباه کردید.

باید در مورد این صحنه توضیح دهم. ربیع‌خواه در چند دقیقه سه بار مرتکب خطا شد و به همین دلیل به او کارت نشان دادم. در این صحنه، ربیع‌خواه از بالا تنه و کامیابی‌نیا از پایین تنه مرتکب خطا شدند. برخی از دوستان می‌خواهند بقبولانند که در این صحنه اشتباه یا بازیکن خطاکار را گُم کرده‌ام. چطور ممکن است از فاصله دو متری، بازیکن را گم کنم؟ آیا نمی‌توانم دو بازیکن که همزمان روی یک بازیکن دیگر هجوم می‌برند را، تشخیص دهم؟ چطور دوستان می‌گویند چنین حرفی را می‌زنند؟ تشخیص بازیکنی که از بالا تنه و دیگری از پایین تنه خطا کرده، سخت است؟

کارت زرد ربیع‌خواه به خاطر نقض مکرر مقررات بود و اینکه به دلیل خطاهای پی در پی کارت گرفت. ضمن اینکه، اگر من بر فرض مثال، به کامیابی‌نیا کارت نشان می‌دادم، آیا این بازیکن در نیمه دوم مراقب بازی خود نمی‌شد تا کارت زرد دوم را نگیرد؟

 * در اعتراض شدید وریا غفوری و حالتی که به سمت شما آمد، نباید کارت زرد دوم را می‌گرفت؟

غفوری عصبانی بود و به سمتم آمد، اما توهین نکرد. کارت زرد اول من همچنان بالای سر بود، اگر کارت زرد پایین بود، با کارت زرد دوم مواجه می‌شد. احساس کردم اگر بازیکن را مدیریت و آرام کنم، خیلی بهتر از این است که کارت دیگری بدهم.

* اعتراض برخی از کارشناسان و تیم‌ها به کارت زردهای زیادی بود که به بازیکنان دادید. نظرتان چیست؟

من ۱۰ کارت زرد به بازیکنان دادم، اگر کارت بدهی، می‌گویند بازی از دست داور دَر رفته، اگر کارت ندهی، می‌گویند ترسیده است.

* شما جراح هستید و برخی‌ها اعتقاد داشتند این شغل شما در داوری‌تان تأثیر گذاشته بود.

من در زمین با مدرک دکترایم قضاوت نمی‌کنم و با مدرک داوری قضاوت می‌کنم. مدرک پزشکی من باعث نمی‌شود که در زمین بدوم یا قوانین را اجرا کنم. از همان روز اول به شغل پزشکی علاقه داشتم و همزمان هم کار داوری را آغاز کردم.

* ... و صحبت پایانی؟

از همکاری سرمربیان و کادر فنی هر دو تیم تشکر می‌کنم. آنها در پایان بازی خسته نباشید گفته و از نحوه قضاوتم تشکر کردند.