مشرق- وینفرد شفر نه آنقدر مربی کم‌تجربه‌ای است که با حرف‌هایی هیجان‌انگیز در تیمش تحولات لحظه‌ای پدید بیاورد و نه آنقدر مربی بزرگ و هیجان‌انگیزی است که با حضورش معجزه‌ای رخ دهد. همان چه می‌گوید و همان که می‌بینیم باورکردنی است و شنیده‌ها و دیده‌ها ناامیدکننده نیستند.
شفر از بازگشت استقلال به جایگاه پیشین حرف می‌زند، از کسب سهمیه برای لیگ قهرمانان آسیا، از تغییر دادن بازیکنان و تبدیل آنها به بازیکنانی بهتر. بعد از شهرآورد، بازی برگشت مقابل پرسپولیس را نیز به هواداران وعده داده است، وعده‌ای در لفافه، نه وعده‌ای در بوق و کرنا. اینها کافی هستند، همین‌قدر وعده و هیجان.
بازی با پرسپولیس برای استقلالی‌ها می‌تواند امیدوارکننده باشد. نتیجه با توجه به موقعیت خاص استقلال هیچ اهمیتی ندارد. نتیجه همان چیزی است که می‌توانست با یک پنالتی و اخراج در بازی تغییر کند اما اشتباهات یک داور خوب، چه بسا پیروزی را از استقلال گرفته است.
بازی استقلال مقابل پرسپولیس وقتی می‌تواند با اهمیت باشد که موقعیت شفر و برانکو را بسنجیم، مقایسه‌ای دم‌دستی که نشان می‌دهد شفر خیلی زود توانسته تنه به تنه مربی حریف بزند. سابقه ذهنی مربیان در کارشان نقشی کلیدی دارد. برانکو با سابقه ذهنی طولانی از فوتبال ایران به پرسپولیس آمد و در سومین فصل حضورش در پرسپولیس بدیهی است که بتواند بهترین تصمیمات را بگیرد و بهترین واکنش‌ها را نشان دهد.
شفر اما بدون این سابقه ذهنی، بدون شناخت از بازیکنان خودش و با کمترین شناخت از حریف در شهرآورد بسیاری از دقایق بازی را به اسم استقلال ثبت کرد. دقایقی که «دقایق استقلال» بودند. شفر هنوز از تیم خودش و از حریفانش فقط اطلاعات ویدئویی دارد و هنوز فرصت نکرده ببیند، بشناسد، تجربه کند و بداند. استقلال اما در شهرآورد نشان داد که به سوی امیدواری حرکت می‌کند.
برانکو ایوانکوویچ زودتر از بقیه این نکته را فهمیده و به همین دلیل بعد از شهرآورد آینده خوبی را برای استقلال پیشگویی می‌کند. برانکو شاید حتی روز شهرآورد فهمیده باشد که خیلی زود یک رقیب جدی در لیگ از راه می‌رسد. موقعیت استقلال در جدول همچنان یک فاجعه است اما آنچه بازی استقلال نشان می‌دهد، شاید این تیم را در جدول به یک پیشروی دعوت کند. استقلال آنچنان هیجان‌انگیز و فوق‌العاده نیست که صعودی چشمگیر و زودهنگام را تصور کنیم اما آنقدر امیدوارکننده هست که صعودی آرام و پله‌پله را متصور باشیم.
شفر یک هیجان بزرگ نیست اما اصلاح بازی استقلال همان هیجان بزرگ را می‌تواند در پی داشته باشد. شفر هیجان را نه با هیجان، بلکه با اصلاح ذره‌ذره بازی پدید می‌آورد و این شاید بهترین تصمیم برای استقلال باشد.
فراموش نکنیم که نقل و انتقالات زمستانی می‌تواند به شفر کمک کند تا تیمش به ذهنیت‌هایش در فوتبال نزدیک‌تر شود. در این میان تغییر در بازی بازیکنان نیز می‌تواند مهم‌ترین تحول باشد. همین چندی پیش تیتر «شفر می‌خواهد همه بازیکنان استقلال را عوض کند» برداشتی بود از حرف‌های شفر. او فقط نام بازیکنانش را نمی‌خواهد عوض کند و فرصت چنین کاری را هم در نقل و انتقالات زمستانی ندارد اما تبحر اصلی او باید با تغییر در شکل بازی باشد.
توقع بی‌جایی نیست که موقعیت‌سازی بیشتر و بازگشت شادابی به بازی بازیکنانی مثل شهباززاده را طلب کنیم، حتی در کوتاه‌مدت. اینها می‌توانند پروژه‌های کوتاه‌مدت شفر هم باشند.
استقلال فرصت و انرژی برای ادامه جدل‌های درون تیمی را ندارد. مساله مهدی رحمتی، مساله اختلافات درون تیمی و هر ماجرایی از این دست اگر انرژی استقلال را بگیرد، کار سخت و سخت‌تر خواهد شد.
از بیرون که نگاه می‌کنیم و با بررسی اخبار، این تلقی پدید می‌آید که باشگاه استقلال می‌خواهد در شکل گرفتن برداشت‌های شفر از بازیکنان نقش داشته باشد. این بزرگترین اشتباه است، اشتباهی که درباره رحمتی و جباری رخ داده و نباید تکرار شود. شفر باید آنقدر به باورها و برداشت‌های خود متکی شود که در تصمیمات اثر نپذیرد.
استقلال از شهرآورد بازنده بیرون نیامده است. پرسپولیس، موفق‌ترین تیم دو فصل اخیر که مربی‌اش ستاره مربیان در لیگ برتر شده، هرگز نتوانست ردپایی تماشایی از مربی را در شهرآورد نشان دهد و اتفاقا آنچه در «دقایق استقلال» در بازی می‌دیدیم ردپایی از مربی تازه از راه رسیده‌ای بود که شال آبی بر گردن داشت. بعد از شهرآورد تازه باید بنویسیم: سلام آقای شفر، داستان شما و استقلال تازه شروع شده است.
* فرشاد کاس‌نژاد (تحلیلگر روزنامه ایران ورزشی)