به گزارش مشرق، روزنامه جوان در اخبار ویژه خود نوشت:
مانور قدرت ربیعی در بهارستان
علی ربیعی، وزیر کار، تعاون و امور اجتماعی که روز گذشته برای پاسخ به سؤال نمایندگان مجلس به بهارستان رفته بود در اقدامی غیرمعمول 20 نفر از معاونانش را با خود همراه کرد؛ اقدامی که با تذکر نمایندگان مجلس روبه‌رو شد. در آن زمان با غیبت علی لاریجانی در صحن علنی، اداره جلسه مجلس بر عهده علی مطهری بود. محمدرضا پورابراهیمی، نماینده مردم کرمان در مجلس شورای اسلامی در تذکری از نحوه اداره جلسه توسط مطهری انتقاد کرد و گفت: «سؤال بنده این است که چرا آقای ربیعی، وزیر تعاون امروز با 20 معاونش برای پاسخ به سؤال نمایندگان به مجلس آمده است؟
در جلسه امروز(دیروز) معاونان وزیر تعاون، نمایندگان سؤال‌کننده را دوره کرده بودند و اجازه تصمیم‌گیری به آنها نمی‌دادند، این نحوه اداره جلسه صحیح نیست و آقای مطهری! شما باید رعایت کنید.» او در ادامه افزود: «اصلاً وزیر حق ندارد هنگام پاسخگویی به سؤال نمایندگان در جایگاه حضور یابد. آقای مطهری شما باید به نحوه اداره جلسه دقت کنید، اگر شما توجه نداشته باشید چه کاری از من که نماینده هستم و در این پایین نشسته‌ام، برمی‌آید.» پیش از این هم بارها نمایندگان مجلس از نحوه اداره جلسه توسط مطهری ابراز نارضایتی کرده بودند. مطهری در جلسه دیروز این اشکال را پذیرفت، ولی ایراد را متوجه افراد دیگر دانست: «هیئت‌رئیسه نباید مجوز ورود به معاونان وزیر تعاون را می‌داد، در این زمینه کوتاهی شده که فرد مسئول در هیئت‌رئیسه مجلس باید پاسخگو باشد.» به نظر می‌رسد ربیعی دیروز مانور قدرت راه انداخته بود، مانوری که چندان هم بدون نتیجه واقعی و ملموس نبود و لابی معاونان او برای اقناع نمایندگان مجلس نتیجه داد.
بهار حرف‌های 4 سال پیش منتقدان دولت را می‌زند
یک روزنامه اصلاح‌طلب باز هم تیتر یک خود را به انتقاد از حسن روحانی و دولت او اختصاص داده بود: «تا کی دولت قبل؟» متن گزارش در مقایسه با انتقادات منتقدان دولت به روحانی، خصوصاً در ماه‌های منتهی به انتخابات ریاست جمهوری 96 چیز جدیدی ندارد. منتقدان همواره می‌گفتند دولت بر موج انتقاد از دولت نهم و دهم سوار می‌شود تا عملکرد خودش مورد سؤال واقع نشود.
حالا بهار بعد از پنج سال همان‌ها را می‌نویسد: «یکی از کلیدواژه‌های مورد استفاده دولتمردان در این چند سال «دولت قبل» بوده است. مسئولان دولتی هنگام مواجهه با بسیاری از نقدها و اعتراضات در حوزه‌های مختلف با یادآوری عملکرد فاجعه‌بار دولت قبل منتقدان را به مسئولان گذشته حواله می‌دادند و به نوعی «دولت قبل» بهانه‌ای برای توجیه ناکامی‌ها و ضعف‌ها شده بود.» بهار در ادامه با یادآوری انعکاس پررنگ آنچه که تخلفات دولت قبل می‌نامند در رسانه‌ها، سیبل انتقاد را علاوه بر دولت به سمت رسانه‌های اصلاح‌طلب نیز می‌کشاند و می‌نویسد: «تا کی می‌خواهیم فهرست تخلفات رنگارنگ سران دولت گذشته را به مردم عرضه کنیم؟ آیا به خط پایان این مواجهه رسانه‌ای با دولت گذشته نرسیده‌ایم؟ محمود احمدی‌نژاد و یاران نزدیک به او با تمام اشتباهات، تخلفات و مفاسد ریز و درشتی که داشته‌اند بیش از چهار سال است که دیگر در قوای سه‌گانه حضور ندارند و چند سال است که ظاهراً دیگر آن نگاه جایی در قوه مجریه ندارد. در چنین وضعیتی گزارش‌ها و گفت‌وگوهای تکراری درباره مفاسد و تخلفات آن هشت سال که در صفحات نشریات و فضای مجازی به شکل روزانه نقش می‌بندد چه دردی را از مردم و متن جامعه دوا می‌کند؟» راستی! آیا همه اینها همان حرف‌های منتقدان دولت نبود که امثال بهار نمی‌پذیرفتند؟