وی افزود: هر چقدر ائمه ما به مقطع ولادت حضرت مهدی(ع) نزدیک می شدند، حلقه محاصره دشمن بیشتر می شد. دوره امامت امام حسن عسکری(ع) نقطه اوج فشار و تنگناهای حلقه محاصره دشمن بود. مقطعی که به لحاظ شدت دشمنی و توطئه نسبت به زمان ائمه دیگر بی سابقه بوده است.

این کارشناس علوم قرآنی درباره زمان زندگی امام یازدهم و شرایطی که حکومت ایجاد کرده بود اظهار کرد: در مدت زندگی امام یازدهم جنگ خونین قدرت در گروه های خلافت غاصب و جاهل صورت گرفته بود. نکته مهم این بود که در متن احادیث و روایات رسول الله متوجه شدند شخصی که گفته می شود بعد از او، قیام کننده متولد می شود امام حسن عسکری(ع) است؛ بنابراین امام را در فضای نظامی قرار دادند و ایشان در زمان معتمد عباسی در زندان بودند و معتمد حضرت را مسموم می کند و به شهادت می رساند. درس، کلام، خطبه، تربیت شاگردان و فعالیت های امام برای حکومت تهدید بود. بنابراین دشمنان و حکومت معتقد بودند چون فرزندی از امام به دنیا نیامد، فرزند ذکور هم نداشتند و در سن کم قرار داشتند تصمیم گرفتند که ایشان را با زهر به شهادت برسانند تا به مقاصد خود براساس نقشه هایشان برسند؛ بی خبر از این که حضرت صاحب فرزند هستند و قدرت خداوند همراهشان است.

حجت الاسلام والمسلمین صابری ادامه داد: ماموران به دنبال کشتن فرزندی که قرار است راه امامت را ادامه دهد، بودند. بنابراین بعد از بررسی به این نتیجه رسیدند که هیچ یک از همسران امام بادار نیستند و خیالشان از نبود امام دوازدهم راحت شد، در حالی که حضرت مهدی(عج) به دنیا آمده و در پس پرده خانه بود.

این کارشناس علوم قرآنی به تاثیر همسر امام حسن عسکری(ع) در ادامه راه امامت اشاره و افزود: نرجس خاتون یکی از همسران ایشان است. برای یک زن و مرد باید لیاقت و قابلیت  پدر و مادر شدن امام(ع) باشد. یک طرف امام حسن عسکری(ع) است که شخصیت و زندگی او مشخص است و در طرف دیگر نرجس خاتون با ویژگی های والای خود از سوی خدا برگزیده شد. مادری حضرت ولی عصر(عج) برای نرجس خاتون رقم خورد و برای این که ماموران حکومت متوجه تولد و حضور فرزندی از امام حسن عسکری(ع) نشوند، تا نیمه شب نیمه شعبان سال 255 هجری یعنی ساعاتی قبل از وضع حمل، حتی نرجس خاتون نمی دانست که باردار است. چون اگر قرار بود علائم در ظاهر او نمایان باشد، ممکن بود به کسی بگوید و این مسئله  منتقل شود.