به گزارش مشرق، ۸ آذر ۱۳۹۶ حماسه ملبورن و صعود تاریخی تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه ۲۰ ساله می‌شود. خداداد عزیزی یا به قول جواد خیابانی غزال تیزپای فوتبال ایران مهم‌ترین گل زندگی‌اش را در آن بازی به ثمر رساند و ایرانیان در سراسر جهان را خوشحال کرد. با خداداد عزیزی در مورد حماسه ملبورن گفت‌وگویی به شرح زیر انجام دادیم.
* ۲۰ سال از حماسه ملبورن گذشت!
خودم ۴۶ ساله شده‌ام اما ۲۰ سال از آن روز گذشت روزی که بیشتر مردم ایران از آن خاطره دارند و هنوز هم خاطره‌های خود را از آن روز مرور می‌کنند. حتی وقتی من و سایر ملی‌پوشان را می‌بینند خاطره‌هایی از آن روز را برایمان بازگو می‌کنند. برایم خیلی جالب است که این بازی و آن حماسه هیچ‌وقت کهنه نشده و نمی‌شود.
* فکر می‌کنید دلیلش چیست؟
کار خدا بود. اینکه صعود تیم ملی ایران در ملبورن استرالیا همچنان در اذهان و خاطره‌ها مانده است و همه از آن به خوبی یاد می‌کنند.
* تیم ملی ایران اکنون حرفه‌ای شده و حتی دو هفته قبل از پایان مسابقات دومین صعودش را به جام جهانی جشن می‌گیرد اما باز هم مردم آن تیم ملی و آن صعود را دوست دارند.
اینکه تیم ملی منظم و حرفه‌ای شده شاید برای مردم خیلی اهمیت نداشته باشد. ستاره‌های کنونی فوتبال ما هنوز از همان نسل هستند. علی دایی، کریم باقری، مهدی مهدوی‌کیا، علی کریمی، احمدرضا عابدزاده و... بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران و آسیا شده‌اند همه ما مال آن نسل هستیم. نسلی که نتایج عجیب و غریبی با تیم ملی گرفت. آنها دوست‌داشتنی‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ ما شده‌اند. آن نسل چیزی داشت که هنوز فراموش نمی‌شوند. تیم ملی ما بعد از آن مسابقات سه بار دیگر به جام جهانی رفته است اما مردم آنقدر شادی نکردند که به خاطر آن صعود دست به جشن و پایکوبی زدند. آن بازی مثل مرگ و زندگی برای ما و مردم ایران بود. شاید آنقدر که مردم در آن باز حرص خوردند ما حرص جوش نخوردیم و این بازی در تاریخ فوتبال کشورمان ثبت شد و حتی در تاریخ شادمانی مردم ایران بعد از انقلاب این روز ثبت و ماندگار شد.
* حتی گاهی اوقات سایت فیفا هم از آن مسابقه یاد می‌کند و به نوعی این بازی در تاریخ فوتبال جهان ثبت شده است.
بله، دقیقاً همین‌طور است. هیچکس قبل از آن بازی تصور نمی‌کرد که تیم ملی ایران بتواند استرالیا را شکست بدهد. خوش‌بین‌ترین ایرانی و بدبین‌ترین استرالیایی هم تصور حذف تیمش را نداشت. آن موقع من در کلن آلمان بازی می‌کردم بازیکنان کلن به من می‌گفتند ۴-۵ گل از استرالیا می‌خورید حتی تونی پوستر با انگشتان دستش به من عدد ۵ نشان می‌داد و می‌گفت ۵ گل می‌خورید. قبل از بازی با استرالیا هدف ما این بود که با استرالیا با اختلاف گل زیاد نبازیم و بازنده بدی نباشیم. استرالیایی‌ها هم خودشان را برای جشن صعود آماده کرده بودند و اصلاً به حذف شدن فکر نمی‌کردند.
* اما آن بازی تمامی محاسبات کارشناسان را به هم ریخت.
دقیقاً همین‌طور است. یادم می‌آید حاج‌رضایی در برنامه تلویزیونی خاطره‌ای تعریف کرد و گفت؛ وقتی محمد خاکپور برای برداشتن توپ از کنار زمین به سمت تماشاگران رفته بود و ما ۲ صفر از حریف عقب بودیم یکی از تماشاگران استرالیا که پیرمردی بود با فریاد خطاب به خداداد عزیزی داد زد و گفت خدای شما کجا است؟! و به نظر من هم در آن بازی دست خدا بیرون آمد. من از ۱۷ سالگی تا ۳۴ سالگی در فوتبال حرفه‌ای حضور داشته‌ام. فوتبالم را از ابومسلم شروع کرده‌ام و در این مدت هیچگاه چنین بازی دیگری را به خاطر ندارم.
* وقتی به کلن برگشتی واکنش بازیکنان و کاپیتان تیم کلن به شما چه بود؟
آن زمان شماری از دانشجویان مقیم آلمان به شهر بن آمده بودند آن زمان پایتخت آلمان بن بود. صداوسیما ایران در آلمان هم برای تهیه گزارش از حضورم در تمرین کلن به تمرین آمد اتفاق جالبی افتاد کاپیتان کلن من را روی شانه‌هایش بلند کرد و به سمت دانشجویان ایرانی برد هیچکدام از بازیکنان آلمانی باورشان نمی‌شد که ما به جام جهانی صعود کردیم. باشگاه کلن از اینکه یک بازیکن دیگر در جام جهانی دارند خوشحال بودند.
* خداداد عزیزی بزرگترین افتخارش به استرالیا است یا افتخارات دیگر؟
نمی‌دانم، برخی از آقایان که حتی لگد به گربه هم نزده‌اند گاهی اوقات می‌گویند یک گل به استرالیا زده‌ای فکر می‌کنی چه شده؟! اما باور کنید گلی که من به استرالیا زدم اصلاً بار فنی نداشت و گل فنی نبود آن گل دست خدا بود که توپ آنگونه از مارک بوسنیچ عبور کند و وارد دروازه شود. شاید آن گل شانسی بود وقتی به آن صحنه فکر می‌کنم و می‌گویم اگر اکنون در آن صحنه بودم قطعاً دروازه‌بان استرالیا را دریبل می‌کردم و شوت نمی‌زدم یا توپ را به ابراهیم تهامی پاس می‌دادم آن گل برای من افتخار معنوی داشت. افتخاری که باعث شد تیم ملی بعد از ۲۰ سال به جام جهانی برود و تمامی مردم ایران خوشحال شوند. فکر می‌کنم بعد از گل من بخشی از قاره آسیا سبک شد. چون مردم ایران بعد از آن گل از شادمانی به هوا پریدند. من بازیکن سال آسیا هم شده‌ام به همراه دایی، کریمی و مهدوی‌کیا؛ بازیکن سال آسیا شدم اما گل به استرالیا برایم ارزش معنوی دارد در جام ملت‌های آسیا در سال ۹۶ بهترین بازیکن جام شدم اما باز هم این گل برایم ارزشمندتر است. اگر تک گل به استرالیا همه افتخار من است به آن گل افتخار می‌کنم. زیرا با گل من یک ملت شاد شد.
* خیلی‌ها می‌گفتند خداداد عزیزی توپی را که به سمت دروازه استرالیا می‌برد آن توپ قلب مردم ایران بود.
بله، یکبار هم گفتم آرزو می‌کردم آن زمین کوچکتر بود تا من زودتر به دروازه استرالیا می‌رسیدم تا مردم ایران کمتر حرص بخورند و آنها را سکته ندهم با شما موافقم آن توپ قلب ۶۰ میلیون ایرانی بود که با خودم می‌بردم. آن گل، گل خدا بود.
* بعد از آن بازی بازیکنانی از استرالیا را در جایی دیگر دیدید؟
خوشبختانه هیچکدام آنها را دیگر ندیدم.
* والدیر ویرا مربی ایران را چطور؟
او را سال‌ها بعد در یک برنامه تلویزیونی در شبکه تلویزیونی دو دیدیم خیلی پیر شده بود خدا برای او هم ساخت زیرا بعد از آن بازی این مربی درجه دو و سه چند سالی در ژاپن مربیگری کرد و پول گرفت.
* قرار است یک بازی خیرخواهانه برای کمک به مردم زلزله‌زده کرمانشاه هم انجام بدهید.
بله، پنج‌شنبه ۱۱ آذر قرار است که در مشهد و در ورزشگاه امام رضا (ع) تیم ملی پیشکسوتان ایران به مصاف تیم ملی پیشکسوتان روسیه برود و سعی می‌کنیم قدمی برای مردم زلزله‌زده کرمانشاه برداریم. قرار است درآمد این مسابقه از بلیت فروشی و سایر مسائل جانبی دیگر را کانکس بخریم و آن را برای اسکان مردم زلزله زده گیلانغرب و سرپل ذهاب ارسال کنیم. تمام دوستان فوتبالیست ما دایی، کریم باقری، علی کریمی، عابدزاده، مهدوی‌کیا، هاشمیان، رحمان رضایی، میناوند و... با لطفی که به من دارند در این کار خیر شرکت می‌کنند و همه می‌خواهیم مرهمی بر زخم زلزله‌زدگان باشیم. من با آقازمانی هم صحبت کرده‌ام ایشان هم قول داده‌اند که بازی از شبکه ۳ به طور مستقیم پخش شود.
* این بازی در ورزشگاه امام رضا برگزار خواهد شد؟
قطعاً جناب آقای هاشمی جوادی مدیرکل محترم تربیت‌بدنی آستان قدس با توجه به اینکه این بازی جنبه خیرخواهانه و کمک به زلزله‌زدگان را دارد با انجام این بازی موافقت خواهند کرد.
* چرا خداداد عزیزی در بین مربیان فوتبال ما جایی ندارد؟
در حال حاضر شرایط مهیا نیست. به نظر من کل فوتبال ایران در یک سینی قرار دارند که من در آن سینی جایی ندارم. ان‌شاءالله روزی هم نوبت به من برسد.