در مقدمه گزارش این مرکز که به تحقیقات علمی و جدی در مقوله فوتبال معروف است، می خوانیم:
"تفاوت های زیادی در ترکیب تیم ها نمایان است. این تنوع، یکی از مظاهر غنای گردهمایی چون جام جهانی فوتبال است. در دنیایی که جهانی سازی اغلب همگون سازی نیز تعبیر می شود، این رقابت ها مجالی است تا شاهد اطلاعاتی به روز شده از خصوصیت های ملی در سطوح مختلف باشیم.
همچنین این تحقیقات حاکی از حضور پرتعداد ملی پوشان شاغل در معتبرترین لیگ ها است. اگرچه همین موضوع موجب شده که بهترین بازیکنان خیلی از لیگ ها جزو مدعوین نباشند؛ ولی حجم بالای شاغلین در رقابتی ترین لیگ ها، نقش مثبتی در ایجاد تعادل رقابتی داشته است، چون اکثریت کشورها از بازیکنان آبدیده شده در بالاترین سطح برخوردارند."
سن بازیکنان
بازیکنان تیم های صعودکننده، روز شروع رقابت ها به طور متوسط 27.4 سال سن خواهند داشت. تیم ملی ایران با متوسط 26.5 سال، ششمین تیم جوان این لیست است. برای مقایسه می توان به متوسط 25 سال در 31 لیگ کشورهای اروپا اشاره کرد. این تفاوت نشان دهنده علاقه سرمربیان تیم های ملی به استفاده از عناصر باتجربه ای است که قبلا توانایی های خود را در بالاترین سطح به اثبات رسانده اند.
پاناما(29.4) بالاتر از کاستاریکا(29) و ایسلند(29) پیرترین و بازیکنان نیجریه با 24.9 سال جوانتر از آلمان(25.7) و انگلیس(25.9) هستند.
قد بازیکنان
قد متوسط بازیکنان صعود کننده 181.7 سانتیمتر است، کمی کوتاه تر از متوسط 31 لیگ اروپا(182.1)
ولی تیم ملی ایران با 183.4 هم بالاتر از متوسط لیگ های اروپایی است و هم دوازدهمین تیم قد بلند در روسیه. فقط یک کشور اروپایی و آن هم اسپانیا است که در بین 7 کشور اروپایی حاضر، متوسط قد ملی پوشانش زیر 180 سانتیمتر است. اما 6 کشور دیگر اروپا، بلندقامت ترین ها هستند.
این گزارش، مهم دانسته تاکید کند که هیچ رابطه ای بین قد بازیکنان و موفقیت یک تیم وجود ندارد. با این حال بعضا تفاوت های آشکاری بین تیم های ملی صعود کننده دیده می شود. صرب ها 185.6 سانتیمتر قد دارند در حالی که متوسط قد تیم ملی عربستان سعودی 176.2 سانتیمتر است.
محل تولد بازیکنان
گسترش مهاجرت در مقیاس کره زمین، موجب مخلوط شدن ملت ها در چهارگوشه جهان شده است. دسترسی همه اقشار جامعه به فوتبال، غالبا زمینه مناسبی برای بیان مهاجران پدید می آورد. به درخواست فدراسیون های قاره آفریقا که بیشترین تعداد مهاجر را در اروپا داشتند، فیفا کم کم به دوملیتی ها اجازه داد تا راحت تر کشور دومی را در طول زندگی حرفه ای خود انتخاب کنند.
از 1032 بازیکنی که در مرحله مقدماتی رقابت ها حضور داشتند و 40 بازیکنی که از روسیه انتخاب شده اند، 98 نفر خارج از کشورشان به دنیا آمده اند(9.1 درصد). مراکش با 61.5 درصد، بیشترین متولدین خارج را دارد. در صورتی که تیم ملی ایران به همراه 6 کشور دیگر هیچ بازیکنی که در خارج متولد شده باشد، نداشت. (سامان قدوس فرصت بازی در این مرحله را پیدا نکرد.)
لژیونرها
فوتبال به عنوان یک حرفه بین المللی، خودش محرک مهاجرت است. روز به روز به تعداد بازیکنانی که در خارج از مرزهایشان بازی می کنند افزوده می شود. در زمان تهیه این گزارش 64.6 درصد این بازیکنان خارج از کشورشان بازی می کردند. در حالی که باز هم تفاوت های آشکاری بین 100 درصد کروات ها و صفردرصد بازیکنان سوئدی، ایسلندی، انگلیسی و سعودی دیده می شود.
در این رده بندی تیم ملی ایران بعد از ژاپن با 42.4 درصد لژیونر، رتبه بیست و پنجم را اشغال کرده است.
لیگ هایی که ملی پوشان در آن شاغلند
متمرکز شدن استعدادها و منابع فوتبال حرفه ای یک حالت بیش-نمایندگی در ثروتمندترین لیگ های دنیا به وجود آورده است. نوامبر 2017 (ماه پیش) تقریبا نیمی از بازیکنانی که در مرحله مقدماتی با تیم های ملی خود حضور داشتند، در شش کشور شاغل بوده اند. انگلیس با 164 بازیکن و 15.3 درصد بیشترین سهم را دارد.
تیم ملی ایران در هیچکدام از پنج کشور اول نماینده ای ندارد و در بین 21 نفری که لیگ ایران را نمایندگی کرده اند(2 درصد)، هیچیک خارجی نیست. رتبه هشتم لیگ عربستان در این لیست با 42 نماینده(3.9 درصد) هم نشان از عدم کوچ بازیکنان این کشور دارد و هم کیفیت خارجی های لیگ عربستان که جزو ملی پوشان کشورهای صعود کننده در این رقابت ها بوده اند.
در نتیجه گیری پایانی این گزارش آماده است:
"این آنالیز به فهم جغرافیای اقتصادی فوتبال در دنیا کمک می کند. همچنین با رویکرد تطبیقی این تحقیق می توان درک بهتری از موقعیت هر کشور در مجموعه بین المللی داشت. ارزیابی گزارش در قیاس کنفدراسیون ها نیز مفید است. تفاوت های مشاهده شده نمایانگر غنای جام جهانی است. غنایی که با افزایش تعداد کشورها به 48 تیم با تقسیم صحیح سهمیه قاره ها، بیشتر از این هم خواهد شد."