از آلودگی هوا تا لیز خوردن چند خودرو در خیابان های شمال شهر تهران همگی سوژه های بکری برای روزنامه های اصلاح طلب جهت متهم کردن شهرداری تهران به کم کاری یا بی برنامگی بودند.

روزنامه دولتی ایران با تیتر «اقدامات شهرداران جهان برای مهار آلودگی هوا»، مستقیم، شهردار تهران را مخاطب قرار می داد که اختیارات لازم را برای کاهش آلودگی هوا دارد ولی از آن استفاده نمی کند! هرچند با نگاهی به اختیارات شهردار تهران مشخص می شد که 17 سازمان و نهاد دولتی و عمومی در این امر دخیل و مسئولند و سازمان حفاظت محیط زیست مسئول اصلی برای رفع آلودگی هاست. در این میان محمدباقر قالیباف از طرحی برای مقابله با آلودگی هوا خبر داده بود که با عدم همکاری و موافقت دولت وقت هیچ گاه عملی نشد.
قالیباف در آخرین اظهارنظرهای خود در مقام شهردار تهران در برنامه نگاه یک درباره آلودگی هوا گفته بود: «گفتم در مدت شش ماه می توانیم شرایط را از حالت بحرانی نجات دهیم اما مسئولیت این کار با دولت است و با شهرداری ها نیست. این به خاطر همان تمرکز گرایی و نبود یکپارچگی مدیریت شهری است. دولت عکس العمل نشان داد و گفتند اگر شهرداری این را می گوید مگر طرحی دارد. ما در سال 94 این طرح را دادیم و کارشناسی های متعددی شد. ما معتقد بودیم اجرای طرح را شهرداری بهتر از دولت می تواند انجام دهد نه اینکه دولت ضعیف است اما دولت انقدر موضوعات ملی و اساسی دیگری دارد که وقت لازم را برای این کار پیدا نخواهد کرد.
این کار موضوع مهمی برای شهر تهران است اما الزاما موضوع اول دولت نیست چرا که دولت بحران آب، رشد اقتصادی و مسایل سیاست خارجی و ... دارد که باید به آن آنها بپردازد. اما به هر حال دوستان تصمیم گرفتند خودشان عمل کنند.» به اذعان قالیباف هیچ گاه این طرح عملی نشد.

اما نکته قابل تامل، نحوه نگاه و کنش رسانه های اصلاح طلب با وجود مسئولیتی بود که دولت و سازمان محیط زیست در زمینه آلودگی هوا بر عهده داشت، بود. درست در همین ایامی که تهران با بدترین بحران آلودگی هوا در سال های اخیر روبه روست و این موج هر ساله تکرار می شود، در پاییز و زمستان 95، متهم ردیف اول در زمان آلودگی و وارونگی هوا، شهرداری تهران بود و مسئولان شهری بیشترین همت را به کار بردند تا به شفاف سازی درباره وظایف و اختیارات شهرداری بپردازند.
با این وجود، شاهد تیترها و خط سیر تخریبی علیه مدیریت شهری تهران بودیم. برای نمونه روزنامه شهروند در یکی از شماره های خود تیتر،«به همین سادگی می‌میریم» را انتخاب کرده بود و به نقل قول‌هایی درباره افزایش مرگ و میر، و البته انتقاد از شهرداری پرداخته بود که به نقل از یکی از اعضای شورا اشاره داشت که در اجرای مصوبات شورا برای کاهش آلودگی هوا کوتاهی کرده است.

سیاسی شدن بحث آلودگی هوا و مقصر جلوه دادن مدیران شهری خط سیر ثابت آن ایام بود. اگر صداقت روزنامه های اصلاح طلب و حامی دولت را در نیت شفاف سازی بحث آلودگی هوا پذیرا باشیم، بایستی چنین رویکردی در سال جدید و همزمان با روی کار آمدن شهردار جدید تهران که از طیف اصلاح طلبان است، دنبال شود اما در میان تیترها و صفحات نخست این روزنامه ها همه چیز به چشم می خورد، به جز بحث آلودگی هوا و شهرداری تهران!
نکته جالب در زمینه بحث آلودگی هوا و ترافیک در سال جدید این است که در سال قبل توهم ترافیک سازی قالیباف در شهر تهران برای ایجاد آلودگی و تحت فشار قرار دادن دولت از سوی رسانه های اصلاح طلب دنبال می شد و ترافیک سیاسی به کلیدواژه مرسوم فعالین و رسانه های اصلاح طلب بدل شده بود. موضوعی که پای فرماندهان راهنمایی و رانندگی را به میان کشیده بود و از نفوذ شهردار برای تغییرات در این سازمان با ایجاد ترافیک پرده برداری کرده بود. این گونه بود که خط سیر رسانه های اصلاح طلب موضوعات تخصصی و شهری را با رنگ و لعاب سیاسی به مخاطبان خود عرضه می کرد و با مسموم سازی فضا مانع از ایجاد شفافیت در حوزه مسئولان واقعی بحران های اجتماعی می شد. حال با حذف شدن موضوع آلودگی هوا و ترافیک از رویکرد رسانه ای اصلاح طلبان با بر روی کار آمدن شهردار اصلاح طلب می توان به راحتی به نیت ها و مقاصد سیاسی آنها در برخورد با رقبای خود پی برد.