به گزارش مشرق، شماری از داوران فعال استان تهران نسبت به بی توجهی به داوران پایتخت معترض هستند. برخی از این داوران که نام شان پیش ما محفوظ است بیانیه ای را در این زمینه نوشته اند که نسخه ای از آن را در اختیار سرویس ورزشی خبرگزاری فارس قرار داده اند در متن این بیانیه آمده است:

‏ وای بر پیشکسوتان داوری تهران، وای بر بزرگان داوری تهران، وای بر ریاست هیات فوتبال تهران که ‏بخاطر لابی گری های هیات ریسه سکوت می کند، وای بر رئیس کمیته داوران استان تهران که بخاطر ‏3هفته یک بار نظارت کردن سکوت اختیار کرده، وای بر آقای غیاثی که بخاطر حکم مشاورت ریاست ‏فدراسیون فوتبال تمامی نقدهای کوبنده گذشته را کنار گذاشته و سکوت کرده، وای بر آقایان خسروی، ‏عسگری، مظفری زاده، رفیعی، عنایت، و سلیمانی ها ....‏
این سهم داوری تهران در سه هفته ابتدایی نیم فصل دوم لیگ برتر است؟ با لابی گری با هیات ها آیا ‏افرادی که لایق بوده اند قضاوت کرده اند....‏
چینش داوران شده، حق رای هیات ها، آیا داوری که هفته قبل و قبل تر از آن با نوع قضاوتش باعث نامه نگار ‏چند تیم لیگ برتری و اعتراض آنها شده است، چون رئیس هیات فوتبال قوی و با نفوذی دارد باید هر ‏هفته قضاوت داشته باشد؟ آیا کمک داوری که همیشه از صحنه های حساس جا مانده و آرزوی دیدن ‏مسابقات لیگ برتر را داشته، باید از ابتدای این فصل چندین بازی پخش مستقیم رفته باشد؟ ‏
آیا حق داوران تهران این است ؟.....‏
یک هفته عضو کمیته داوران که در منطقه سرسبز شمال زندگی می کند در چینش نقش بسازایی داشته ‏و در آن هفته کلیه داوران شمالی کشور به قضاوت می پردازند و هفته بعد عضوی که در جنوب کشور ‏زندگی می کند این چینش را انجام داده و کلیه داوران جنوبی چه خوب، چه بد و بدون در نظر گرفتن ‏عملکرد داوریشان در قضاوت آن هفته نقش اول را ایفا می کنند، و اینها به کنار از همه اینها بدتر و فاجعه ‏بارتر اینجاست که داوران بزرگ فعال کشور باید با داوری تماس گرفته و او را ستایش (پاچه خواری) کنند ‏که وابسته به رئیس کمیته داوران است و هم استانی ریاست کمیته داوران است و نقش پررنگی در ‏چینش داوری دارد. به طوری که پیغام می دهد که فلانی مگر به ما زنگ زده که بازی داشته باشد یا با ما ‏است که هر هفته در زمین باشد.(منظور داوران تهران می باشد) نتیجه تمام این ناملایمات، بی خردی ها، ‏بی برنامگی ها و .... این است که با هزاران اما و اگر یک بازی به داوران تهران داده شود آن هم با هزار ‏کارشناسی و وارسی که اگر یک داور تهرانی کافیست یک اوت معمولی را اشتباه کند نتیجه آن در انتظار ‏نشستن داور بیچاره برای هفته های طولانی است که شاید آقایان قضاوت یک بازی معمولی را به او واگذار ‏نمایند یا خیر، و کسی نیست که از حق حقه این داوران تهران دفاع نماید.‏
این طور به نظر می رسد که برای پایان دادن به این ظلم و ستم باید داوران تهران از سال آینده یا از ‏استانهای گیلان و مازندران یا از شهر فوتبال خیز همدان و یا زنجان در کلاس داوری شرکت نمایند.‏
و سخن ما با شما است آقای غیاثی ای سید بزرگوار ای کاش یک ذره و فقط یک ذره رضا غیاثی سال های ‏گذشته بودید.‏