به گزارش مشرق؛ سوم دیماه و در اهواز "علیرضا بیرانوند" رکورد خوبی که در بسته نگه داشتن دروازه اش آغاز کرده بود را از دست داد و "رحیم زهیوی" دروازه اش را گشود! او که آخرین گل تا پیش از گل تیم فولاد خوزستان را در همان شهر(اهواز) در تاریخ بیستم مهر ماه از استقلال خوزستان دریافت کرده بود حالا از این شهر خاطره خوبی در ذهن ندارد. او که برای ایستادن درون دروازه تیم ملی کار سختی در پیش دارد و رقبای جدی را کنار خودش می بیند به هیچ عنوان از این بابت ناامید نیست و 5 ماه پیش رویش را فرصتی مطلوب برای جلب نظر کادر فنی تیم ملی و در رأس آن کارلوس کی روش می داند.

رکوردت را یک استقلالی شکست؟
- (خنده) این هم سوژه خوبی است! حتما چون حسین(حسینی) استقلالی است من باید بیشتر ناراحت باشم!

 نیستی؟
- ناراحت!؟ نه! بالاخره ورزش یعنی رکورد. خود پوشکاش هم فکرش را نمی کرد کسی بتواند رکورد گلهای ملی اش را بشکند ولی علی دایی این کار را کرد. رکورد برای این رکورد می شود که شکسته شود. وقتی من با پرسپولیس در چند بازی گل نمی خوردم می دانستم کار مهمی می کنم ولی باور می کنید یا نه باید تأکید کنم اصلا به رکورد فکر نمی کردم.

 پس فکرت چه بود؟
- ما قبل از هر چیزی باید جلوی گل خوردن پرسپولیس را بگیریم. وقتی پرسپولیس گل نخورد تیم مان بالا می رود و برنده زمین را ترک می کنیم یا لااقل نمی بازیم. اگر گل بخوریم که دیگر قهرمان نمی شویم. من در وهله اول فقط به این مهم فکر کمی کردم و وقتی بحث گل نخوردن حسینی هم مطرح شد و استقلال هم دروازه اش را بسته نگه داشت این موضوع بیشتر مورد توجه قرار گرفت که بین من و حسینی رقابت ایجاد شده است. در صورتی که حتم دارم اگر از خود حسین هم بپرسید او هم به رکورد فکر نمی کرده است. من و هر دروازه بانی بیش از هر چیز به بسته نگه داشتن دروازه اش فکر می کند تا کلین شیت و این مسایل.

ولی این باعث شد خیلی ها او را برای دروازه بانی تیم ملی گزینه ای مناسب تر بدانند؟
- اینها همه به کارلوس کی روش بستگی دارد. من هرگز خودم را بر تیم ملی کشورم که به نمایندگی از یک ملت در جام جهانی به میدان می رود ارجح نمی دانم که بخواهم بگویم فقط من باید درون دروازه اش بایستم. هر کسی بهتر باشد باید او را به میدان بفرستند. گرچه من هم می دانم حسینی دروازه بان خوبی است. اتفاقا بابت این رکورد خوبی که برای خودش زد به او تبریک هم گفتم ولی تا جام جهانی 5 ماه مانده و هیچ کس حتی آنهایی که صددرصد فیکس هستند هم نمی توانند تصور کنند که از الان در روسیه به میدان می روند. هزار و یک اتفاق تا آن روزها رخ می دهد که البته آرزو می کنم و از خدا می خواهم برای همه خیر باشد و در نهایت به سود تیم ملی مان تمام شود. ولی این را می گویم که من با امیدواری زیادی کار می کنم تا بتوانم دستکش های تیم ملی را در جام جهانی به دست کنم. آرزویی که همه دروازه بانان ایرانی دارند.

در این چند بازی که دروازه ات را بسته نگه داشتی هیچ جا گل نخوردی الا اهواز! دلیلی دارد؟
- نه! قسمت اینطور بوده است. از گلی که از استقلال خوزستان خورده بودم تا دیدار با فولاد که رحیم(زهیوی) به ما گل زد دروازه را بسته نگه داشته بودیم. شاید پرسپولیس دلش نمی آید اهوازی ها را ناراحت کند و وقتی به این شهر می رود یک گل به طرفدارانش هدیه می دهد. این هم هدیه ما بود.

پرسپولیس چرا در نیم فصل دوم افت کرده است؟
- به خدا ما افت نکرده ایم. این را چند بار بگویم ما خسته ایم. بچه های پرسپولیس بدون استراحت یکضرب در اردوهای تیم ملی و پرسپولیس هستند. دائم محروم و مصدوم داریم و همه باید تمرین کنند. دوتا بازی عقب افتاده و یک دیدار 120 دقیقه ای با صنعت نفت دیگر همه این پرونده را کامل کرد تا ما با خستگی بالایی به دور برگشت بیاییم.

 در بازی با نفت تهران حسابی بیکار بودی؟
- تقریبا بازی یک گله بود. البته من به بچه های نفت حق می دهم. قبل از مسابقه هم گفتم که این تیم نفت که من خودم را مدیونش می دانم یکی از بهترین باشگاه های تهران بود ولی الان به بدترین شکل ممکن درآمده و کسی حواسش به از بین رفتن این تیم خوب و بازیکن ساز نیست. آن روز هم که ما با نفت بازی داشتیم بیشتر بچه هایی که در این تیم بودند را می شناختم و همه از اوضاعی که دارند ناراضی بودند. آنها فقط روی مرام و معرفت شان در این تیم مانده اند و کار می کنند. شاید هر تیم دیگری غیر از نفت هم بود روبروی پرسپولیس 10 دنفره دفاع می کرد. ما با تمام توان حمله می کریدم ولی انصافا خیلی خوب دفاع می کردند.

 داوری به ضررتان نشد؟
- نمی خواهم درباره داوری حرف بزنم چون ارتباطی به من پیدا نمی کند. مسئولان باشگاه در این باره هر اقدامی لازم باشد انجام می دهند.

 پرسپولیس با ادامه این روند قهرمان می شود؟
- شک نداشته باشید. ما فاصله امتیازی خوبی با رقبا ایجاد کرده ایم و برای دور برگشت اندوخته خوبی داریم. البته نباید کار را آسان بگیریم چون رقبا در کمین نشسته اند ولی با فاصله خوبی که بین بازی های این چند هفته ایجاد شده تیم استراحت بیشتری می کند و در دیدارهای بعدی با قدرت و باز هم با برد زمین را ترک می کنیم.

درباره گروهی که تیم ملی در آن قرار گرفته حرفی نداری؟
- در دقایق ابتدایی از گروه مان ناامید شدم ولی کمی که گذشت و به یاد بچه هایی که در تیم مان داریم افتادم متوجه شدم که اتفاقا خیلی خوب شد در این گروه هستیم. ما باید بازی اول با مراکش را ببریم تا در دو بای بعدی بدون بار روانی و با آرامش بهتری کار کنیم. وقتی ما سه امتیازی به دیدار دوم برویم حتما روی حریف مان هم اثر بدتری می گذاریم.

بازی روبروی رونالدو چه حسی می تواند داشته باشد؟
- فعلا به رونالدو فکر نمی کنم. الان همه فکرم رسیدن به دستکش های تیم ملی است تا وقتی فیکس بودم به مسایل بعدی فکر کنم.