به گزارش مشرق، سال ۲۰۱۸ اما برای رئالی ها با یک سندروم حاد شروع شده، سندرومی با علائم گل نزدن و نبردن. بیشتر با شدت این بیماری آشنا میشویم وقتی بدانیم که رئال برای اولین بار از سال ۲۰۰۹، دو بازی پشت سرهم را در سانتیاگو برنابئو شکست خورده و در اتفاقی شاید عجیب در لالیگا ۸ امتیاز از تیم معمولا متوسط والنسیا عقب افتاده و پشت سر خفاش ها خودش را در رده چهارم می بیند.
کسی نمیداند مشکل لوس بلانکوس دقیقا چیست؛ عدم تمرکز بازیکنان، مصدومیت های پی در پی، افت شدید cr7 و شاید حتی تشکیل باندی علیه زیزو.
جدا از همه این گمانه ها؛ کهکشانی ها واقعا بدشانس هم بوده اند؛ در اثبات این جمله کافی هست بدانیم که در بازی این هفته مقابل ویارئال با ۵۹ درصد مالک میدان بودند و با زدن ۲۸ شوت به سمت دروازه آسنخو رکورددار این بخش در فصل ۱۸-۲۰۱۷ لالیگا محسوب میشوند.
و حالا حتی اگر رئال را برنده بازی عقب مانده خودش بدانیم، فاصله ۱۶ امتیازی با بارسا غیرقابل جبران است و شاید که نه، حتما بایستی مطمئن بود که رئال قافیه قهرمانی این فصل را به بارسا واگذار کرده است.
شاید تنها امید مرد فرانسوی و یاران، سرافرازی در چمپیونز لیگ است؛ آن ها برای رسیدن به این سرافرازی در اولین بازی دور حذفی باید به مصاف PSG بروند. پاری سن ژرمنی که با ۱۱ امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم در لوشامپیونا یکه تازی می کند.
رستگاری در چمپیونز اما نیاز به تحول اساسی در رئال دارد؛ تغییر روش زیدان، هوشیاری و اتحاد هرچه بیشتر بازیکنان و کادر فنی، رفع مصدومیت ها و صد البته قدرت ساق پای رونالدو و دوستان همه و همه شاید باعث بشود کشتی سوخته زیزو که در اقیانوس لالیگا غرق شده است، در سواحل لیگ قهرمانان سر از آب بیرون بیاورد و شاید پایان خوشی بر تیره روزی های این فصل اهالی برنابئو باشد.