به گزارش مشرق به نقل از مهر، نشریه "دی سایت" در تحلیلی نوشت: سازمان پیمان آتلانتیک شمالی می خواهد تا سال 2014 تمام نیروهای خود را از افغانستان خارج کند و تا آن زمان هیچ مکان دیگری مناسبتر از بن آلمان برای تصمیم گیری دراین باره یافت نخواهد شد. در دسامبر 2001 نیز در بن آلمان نمایندگانی از کشورهای مختلف حضور یافتند تا تصمیمات خود را درباره افغانستان به اصطلاح آزاد شده از بند طالبان ارائه دهند.
حالا نیز قرار است در کنفرانس دوم افغانستان در بن درباره زمان بعد از عقب نشینی نظامیان ناتو از این کشور تصمیم گیری شود. حدود نود نماینده از کشورهای مختلف در این کنفرانس که به ریاست حکومت افغانستان در پنجم دسامبر در بن آلمان برگزار خواهد شد شرکت خواهند کرد.
نویسنده در ادامه به دلسردی روزافزون درباره عملیات افغانستان اشاره کرده و نوشت: اهداف بزرگی که حدود ده سال پیش برای افغانستان مدنظر قرار گرفته بود به دست نیامد. قرار است نتایج کنفرانس بن در آلمان برای دوران بعد از خروج نظامیان ناتو از افغانستان مفید واقع شود.
دی سایت در ادامه نوشت: البته حالا اتفاقی رخ داده که ما آن را به غیر از فاجعه چیز دیگری نمی توانیم بنامیم و آن هم این است که پاکستان کنفرانس بن را تحریم کرده و در آن شرکت نخواهد کرد. دلیل این تصمیم اسلام آباد حمله اخیر جنگنده های ناتو به دو پست مرزی پاکستان که به کشته شدن حدود بیست و چهار سرباز پاکستانی منجر شد می باشد.
با وجود اینکه ناتو و آمریکا بلافاصله بعد از این حمله از حکومت پاکستان عذرخواهی کردند اما ارتش این کشور اعتقاد دارد که این حمله آگاهانه و عمدی صورت گرفته است.
می توان گفت مرگ این سربازان پاکستانی یکی از وقایعی بود که روابط بین آمریکا و پاکستان را متشنج کرد. از زمانی که ایالات متحده به صورت خودسرانه اسامه بن لادن رهبر القاعده را دریکی از شهرهای پاکستان کشت روابط بین این دو متحد قدیمی دچار تنش های روز افزون شد. اما واقعه اخیر می تواند به قطع روابط این دو شریک قدیمی منجر شود.
به نوشته دی سایت ارتش پاکستان دیگر به ندرت می تواند توضیح دهد که چرا در مبارزات علیه ترور در جناح ناتو قرار می گیرد در حالی که نیروهای این ائتلاف نظامی مواضع پاکستان را بمباران می کنند. به این ترتیب ارتش پاکستان تحت فشارهای شدید برای قطع همکاری با ناتو و آمریکا قرار گرفته است. تحریم کنفرانس بن واکنشی به این فشارها بوده است.
دی سایت در ادامه نوشت: البته بدون پاکستان و همکاری این کشور هیچ صلح پایداری در افغانستان برقرار نخواهد شد. حالا این پرسش مطرح است که در چنین شرایطی کنفرانس بن چه نتیجه ای می تواند داشته باشد.