به گزارش مشرق به نقل از مهر، مدیران و مسئولانی که دم از مبارزه با بازیکن سالاری می زنند و هدایت باشگاه های مردمی با سردر فرهنگی - ورزشی را برعهده دارند حالا که پای یک بازی مهم پیش آمده که نتیجه اش در حفظ یا از دست دادن صندلی مدیریت شان تاثیر گذار است، در تصمیم گیری‌هایی عجیب و البته قابل پیش بینی یک بازیکن را که بدترین توهین ها را به کادر فنی و مدیریت باشگاه کرده تنها یک جلسه محروم می کنند و یک بازیکن را که اقدامی زننده انجام داده و خودشان محرومش کرده اند را به خاطر این بازی به راحتی برمی گردانند.
هر چند بپذیریم مجتبی جباری و محمد نصرتی بتوانند مستقیما در نتیجه دیدار روز جمعه استقلال و پرسپولیس تاثیر مثبت بگذارند و از جمله مردان کلیدی تیمشان باشند، آیا این تصمیم گیری های خلق الساعه و ملاحظه کارانه توهین به مخاطبان فوتبال که همه مسائل را به خوبی تحلیل و درک می کنند، نیست؟ آیا این تصمیمات احساسی دردی بر دردهای این فوتبال بیمار نمی افزاید و ریشه بازیکن سالاری را محکم تر و مخرب تر از قبل نمی کند؟ آیا دیگر می توان دهان بازیکن کلیدی را برای زدن هر حرفی در مصاحبه هایش بست و البته دستان آن دیگری را !
پس از آنکه مسئولان باشگاه استقلال در حکمی عجیب تنها یک جلسه محرومیت برای مجتبی جباری در نظر گرفتند تا او به بازی با پرسپولیس برسد و البته با یک عذرخواهی همه توهین های او به سرمربی و مجموعه باشگاه فراموش شد و او دست در جیب روی سرمربی را بوسید و بازگشت، پرسپولیسی ها هم برای رساندن محمد نصرتی به بازی روز جمعه با استقلال سرازپا نمی شناسند و حالا که رئیس کمیته انضباطی چراغ سبزی نشان داده همه حرف های تندشان پس از اقدام نصرتی را فراموش کرده اند و حاضر شده اند همه آن حرف ها و البته حکمی که خودشان صادر کرده اند را زیر پا بگذارند و این بازیکن را که معلوم نیست چقدر در بازی با استقلال تاثیرگذار باشد را به تمرینات بازگردانند.
محمد رویانیان که در مصاحبه هایش تاکید کرده است حاضر نیست اصول باشگاه را زیر پا بگذارد و نصرتی و البته شیث رضایی را به تیم برگرداند، راه فرار از انتقادات را بازگذاشته و تصمیم گیری نهایی در مورد نصرتی را به علی پروین مدیر فنی این تیم واگذار کرده که او هم با ملاحظه کاری که حالا جزوی از زندگی ورزشی اش شده، اعلام کرده نصرتی به تمرینات بازخواهد گشت و در بازیهای پرسپولیس هم به میدان خواهد رفت.
قطعا مسئولان این دو باشگاه برای تصمیاتی که اتخاذ کرده اند دلایل خاص خودشان را خواهند داشت و البته روشن است که حق را به خودشان خواهند داد و شعارهایی سرمی دهند که نباید بازیکن را کشت و نباید یک جوان را سرخورده کرد، اما آیا آنها حاضرند در اتفاق مشابه بعدی پاسخگوی تبعات این تصمیمات خود باشند؟ آیا زمانی که این تصمیمات را می گرفتند به آینده فوتبال ایران و تبعات این تصمیمات فکر کردند؟
به نظر می رسد مدیرانی که بارها و بارها در مصاحبه های ریز و درشت و البته پرتعدادشان دم از مبارزه با بازیکن سالاری و برخورد با رفتارهای غیرحرفه ای می زنند، حالا که یک بازی مهم پیش آمده همه اصول و اعتقادات خود و باشگاه هشان را زیر پا گذاشته اند و حاضرند به خاطر یک بازی به رای و نظر خودشان هم بی احترامی کنند. چه برسد به مخاطبانی که از این تصمیمات و اظهارنظرهای آنها سرگیجه گرفته اند و نمی دانند باید به کدام حرف آنها اعتماد کنند!