گروه فرهنگ و هنر مشرق - نه تنها از «بهروز شعیبی» که از «سید محمود رضوی» هم بعید بود فیلمنامه «حسین تراب نژاد» و «آزیتا ایرایی» را با این همه نقص و ایراد، جلوی دوربین ببرند.
درباره بهروز شعیبی و فیلمش بیشتر بخوانیم:
عکس/ نشست خبری فیلم سینمایی "دارکوب"
بنای فیلم «دارکوب» روی ستون حادثه ای در یک روز برفی قرار می گیرد که به هیچ وجه شکافته نشده و از هیچ طریقی نمی شود آن را باور کرد. اتومبیلی در برف گیر می کند و پدر (روزبه علیزاده با بازی امین حیایی)، مادر (مهسا با بازی سارا بهرامی) و کودک نوزاد (باران) را می گذارد و می رود. مادر که معتاد است، سرمای محیط را تحمل نمی کند و فرزندش را رها کرده و راهی می شود. این تمام اطلاعاتی است که «دارکوب» در نیمه دوم خود به تماشاگر می دهد و اگر فیلم را هم ببینید، هیچ چیز بیشتری دستگیرتان نخواهد شد.
این سکانس ناقص را در برابر انبوهی از ابهامات «دارکوب» بگذارید تا حال تماشاگری که ناراضی از سالن سینما می رود را بهتر درک کنید.
«دارکوب» بیش از اینکه در بیان داستان خودش موفق باشد، در نمایشِ خانه ی قمر خانم (با بازی ثریا حلی) موفق است. خانه ای با چند اتاق که نمونه اش را در سینمای ایران، بارها و بارها دیده ایم و این بار البته روایت تازه ای از آن در مقابل چشمانمان قرار می گیرد.
سارا بهرامی هم در نقش یک زن معتاد تا حدودی توانسته از عهده کار بربیاید اگر چه نمی توان باور کرد که او فقط و فقط از شیشه استفاده می کند چرا که مصرف کنندگان این مخدر، حداقل از نظر ظاهری تا این اندازه شکسته و رنجور نمی شوند.
انتخاب مهناز افشار در «دارکوب» هم صرفا تمهیدی برای فروش بیشتر است و الا ترکیب نچسب او با امین حیایی، هیچ کمکی به انتقال حس و کشش داستان نکرده و اشتباهی است که شعیبی در کارهای قبلی اش مرتکب نشده بود.
«دارکوب» یک هادی حجازی فر هم دارد که برادرِ مهسا است و چند سکانس محدود دارد اما نمی دانم در سکانس کارگاهِ متروی تهران، آیا همبازی شدن او با مهناز افشار تا این حد عملکردش را ضعیف کرده یا این که حجازی فر در آن روزها حال خوشی نداشته؟!
پرداختن به سایر کمبودهای «دارکوب» در حوصله این یادداشت کوتاه نیست و ادامه بحث را باید به روزهای اکران واگذار کرد اما می شود امیدوار بود که بهروز شعیبی حداقل به روزهای «پرده نشین»ی در «دهلیز» برگردد.
*میثم رشیدی مهرآبادی