به گزارش مشرق، «عبدالباری عطوان» سردبیر روزنامه راس الیوم با اشاره به برگزاری کنفرانس امنیتی مونیخ نوشت: موضع کشورهای اروپایی در این نشست حاکی از این بود که آنان با درک خطرات ناشی از بحران های موجود در منطقه و نیز سراسر جهان، به سمت اتخاذ سیاست دفاعی مستقل از آمریکا در حرکت هستند حال آنکه عرب ها برای دفاع از خود بیش از پیش تابع آمریکا و حتی اسرائیل بوده و به آنان وابسته هستند..

جهان در لبه پرتگاه

سرفصل گزارش سالانه کنفرانس امنیتی مونیخ که از روز گذشته آغاز شده و سه روز ادامه خواهد یافت، این بود که دنیا در لبه پرتگاه قرار گرفته است و کشمکش آمریکا با کره شمالی، تنش روابط ایران و عربستان و جنگ در سوریه همگی عوامل جنگ های بزرگی هستند که هرلحظه امکان وقوع آن وجود دارد.

اروپا منتظر آمریکا نمی‌ماند

اروپایی ها با درک خطرات ناشی از این بحران ها خود را برای نتایج مستقیم امنیتی آن آماده می کنند و به همین منظور به مشخص کردن مسئولیت ها ودر پیش گرفتن راهبرد دفاعی مستقل و نیز تشکیل نیروهای واکنش سریع مشترک رو آورده اند بدون اینکه منتظر آمریکا بمانند.

انتقاد بی سابقه وزیر خارجه آلمان از ترامپ

در این میان زیگموند گابریل وزیر خارجه آلمان در موضعی شجاعانه در اقدامی بی سابقه از دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، انتقاد کرد و او را به دلیل اتخاذ سیاست های تحریک آمیز در سراسر دنیا، مسئول شدت گرفتن بحران های جهان و ناآرامی و دسردرگمی آمریکا  دانست و به طور خلاصه اظهار داشت: اعتمادی به دولت آمریکا به رهبری ترامپ نیست؛ نمی دانیم مواضعش را چطور ارزیابی کنیم، بر اساس حرفهایش یا عمل و یا توئیت ها؟

شجاعت وزیران دفاع فرانسه و آلمان

نکته قابل توجه اینکه دو زن رهبری این رویکرد مستقل اروپا که با شفافیت بیش از پیش در کنفرانس امنیتی مونیخ نمود یافت، به دست داشتند؛ نخست فلورانس بارلی وزیر دفاع فرانسه و دیگری اورزولا فن درلاین همتای آلمانی او که بی هیچ مبالغه ای از بسیاری از مردانی که در کنفرانس حضور داشتند، مردتر بودند زیرا در سخنرانی خود تاکید کردند، اروپا باید به تنهایی بتواند امنیت خود را تضمین کند و به اروپایی مستقل تر از آمریکا و ناتو تبدیل شود حال آنکه پیش از این دو انگلا مرکل گفته بود: دورانی که به دیگران وابسته بودیم برای همیشه پایان یافته است.

سقوط عرب‌ها تا اتحاد راهبردی با اسرائیل

نکته دیگر اینکه کره شمالی با ایستادن روی پای خود تواسنت قدرت بازدارندگی هسته ای و بالستیک خود را برای رویارویی با هرگونه تهدید آمریکا توسعه بخشد و ایران نیز همان راه را در پیش گرفت و زرادخانه موشکی پیشرفته ای ایجاد کرد و با استفاده از سیاست حساب شده  و تحت حمایت دست بزن نظامی خود توانست آن را تقویت کند، اما عرب ها همچنان برای حمایت از خود وابسته به دیگران هستند و در این راه تا آنجا سقوط کردند که به اسرائیل به عنوان حامی و متحد راهبردی رو آورده اند.

تنفر اروپا از سیاست‌های تحریک آمیز آمریکا

در این میان آمریکا حتی از سوی متحد دیرینه خود یعنی اروپا نیز مورد تنفر واقع شده است زیرا سیاست هایش در خاورمیانه به ویژه در نزدیکی اروپا به منبع بی ثباتی و عامل ناامنی در سراسر دنیا تبدیل شده است از جمله اینکه در آستانه لغو توافق هسته ای با ایران و به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت رژیم اشغالگر اسرائیل است و نقشه استقرار دائمی نیروهایش در سوریه را در سر دارد و علاوه بر این برای تشکیل یک موجودیت مستقل کُرد نقشه دارد تا از آن به عنوان حامی پایگاههای نظامی اش در منطقه استفاده کند.

کنفرانس مونیخ بلندگوی انتقادها و شکایت‌های عرب‌ها علیه یکدیگر

متاسفانه در این میان عرب ها هیچ نقش فعالی در کنفرانس امنیتی مونیخ نداشتند و اگر نقشی از آنان دیده شد نیز منفی بود، به این معنی که اختلافات آنان به این کنفرانس منتقل شده و از آن به عنوان فرصتی برای شکایت و انتقاد از یکدیگر استفاده کردند و با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل به طور پنهانی و آشکارا دیدار داشتند.

از سوی دیگر باید توجه داشت، کره شمالی که در فاصله بیش از پنج هزار مایلی آمریکا قرار دارد، خطر واقعی برایش به شمار نمی آید، همانطور که برای متحدان آمریکا شامل ژاپن، کره جنوبی و مهم تر از این دو رژیم اسرائیل نیز خطر محسوب نمی شود.

بنابراین باید گفت شدت مواضع آمریکا علیه پیونگ یانگ ناشی از همکاری نظامی آن با برخی کشورهای عربی به ویژه سوریه و نیز ایران بود که شامل همکاری در بخش ساخت موشک، تبادل تجارب علمی و تکنولوژی هسته ای است.

اوضاع شرم آور برخی کشورهای عربی و مواضع خفت بار در برابر آمریکا

به هر حال اوضاع کشورهای عربی را با هر مقیاسی بسنجیم، شرم آور است زیرا بیشتر این کشورها به شکل خفت آوری به آمریکا وابسته هستند، حال آنکه متحدان دیرینه واشنگتن در حال فاصله گرفتن از آنان هستند.

در این میان تاکید گزارش سالانه کنفرانس مونیخ مبنی بر ادامه جنگ در سوریه برای سال ها و چه بسه دهه های بعد  و نیز احتمال تبدیل شدن آن به جنگ جهانی بین دو ابر قدرت دردناک است، البته بعید نیست برخی کشورهای عربی به دلیل کوته نظری و انتقام جویی های شخصی به دور از هرگونه معیارهای منطقی و مسولیت پذیری و میهن پرستی از این وضعیت خوشحال باشند.