به گزارش مشرق، علیرضا زاکانی دبیرکل سابق جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی در یادداشتی در کانال تلگرامی خود با عنوان «جهاد برای پیشرفت و عدالت در انقلاب سوم» به ارائه راهکارهایی در این زمینه پرداخت و نوشت هر روزه در جلسات مختلف به ویژه با دانشجویان این سوال طرح می‌شود که ناظر به نیازهای مردم چه باید کرد؟ بدین منظور در نوشتارهایی سعی می‌کنم ماحصل نظراتم را تقدیم کنم.
بیشتر بخوانید:
توصیه زاکانی به مسئولان برای حل مشکلات
با درک زمانه، مختصات خود را دریابیم
در قسمت نخست به مطالبات جامعه می‌پردازم چرا که معتقدم بدون شناخت صحیح نیازها نمی‌توان راه حل مفیدی ارایه داد؛ به نظر نیازهای مردم و مطالبات آن‌ها سه دسته است:1) نیازهای واقعی و ملموس، 2) نیازهای حقیقی فراموش شده، 3) نیازهای کاذب القاء شده؛ مواجهه منطقی با هر یک از این سه مورد سرفصلی برای تسریع در پیشرفت کشور و رشد و آسایش مردم خواهد بود.
سطح اول مطالبات واقعی و به حق است که در قانون اساسی به بهترین صورت بر آن تاکید شده است. نیازهایی همچون ایجاد محیط رشد و تعالی، گسترش امکانات عادلانه، تعمیق امنیت و ثبات و مواردی همچون اشتغال مولد(اصل 28)، خانه‌ای متناسب با شان هر ایرانی و خانواده او(اصل 31)، ازدواج و تشکیل خانواده(اصل 10)، حقوق دختران و زنان ایرانی (اصل 21)، برخورداری از تامین اجتماعی و حق سلامت همگانی(اصل 29)، آموزش و پرورش رایگان و تحصیلات عالی مورد نیاز(اصل 30)، آزادی‌های سیاسی و اجتماعی(اصل 26)، نظارت همگانی بویژه بر مسئولان و امر به معروف و نهی از منکر مردم به ایشان(اصل 8) و سایر حقوق ذکر شده که مسئولان نظام اسلامی می‌بایستی در راستای تحقق آن‌ها تلاش نماید.
در صورت پاسخ مناسب به نیازهای حقیقی فراموش شده جامعه، اسباب حرکت در مسیر اهداف عالی خلقت و رشد و تعالی مردم و پیشرفت کشور فراهم خواهد شد. استحکام اخلاق و تقوای فردی و اجتماعی، حاکم نمودن شایستگان در کشور، استقرار فرهنگ مسئولیت پذیری و امانت داری، ارزشمندی صداقت، مجاهدت، نظم و تلاش در کارها، پیشرانی تعلیم و تربیت در همه سطوح، اداره عالمانه و قانونمدارانه امور و مواردی از این دست که متاسفانه بسیار کم مورد توجه قرار می گیرند.
دسته سوم نیازهای کاذب می‌باشند. این دسته از نیازها خلاف قانون بوده و عمدتا به وسیله دشمن خارجی با ابزارهای تبلیغاتی و یا از زبان انقلابی‌نَماها جهت جلب توجه و کسب رای به جامعه القاء می‌شود. مواردی همچون کشف حجاب یا نیازهای ناشی از مصرف‌گرایی و مدگرایی مصادیق برجسته آن هستند.
از دشمنان انتظاری جز بدخواهی نیست اما به نظر برخی از مسئولان ناکارآمد که تنها به فکر جیب و جای خود هستند و برخی از کنشگران اجتماعی که آگاهانه یا ناآگاهانه به بی‌راهه می‌روند در برآوردن نیازهای واقعی و ملموس (سطح یک) ناتوان بوده و از سویی از تن دادن و توجه به نیازهای حقیقی (سطح دو) در جامعه نیز گریزانند، لاجرم برای حفظ موقعیت خویش با ژست‌های روشنفکری و عاری از عقلانیت منفعلانه در تنور نیازهای کاذب (سطح سوم) می دمند.
به طور مثال اگر کرامت و جایگاه ویژه بانوان شناخته شده و موضوعاتی همچون رشد معنوی، علمی و منزلت اجتماعی همراه با زمینه های ازدواج مناسب، اشتغال شایسته، واگذاری مسئولیت‌ها و ایجاد آسایش و رفاه آن‌ها و در یک کلام رعایت عدالت در فهم و بکارگیری توان زنان در ساخت خانواده و اجتماع مورد نظر قرار گیرد و اصول قانون اساسی پیرامون آن‌ها اجرایی شود آیا جایی برای پرداختن به موضوع روسری زنان در جامعه اسلامی و به دام انداختن دختران عزیز این مرز و بوم در سیاه چاله نیازهای کاذب و انجام فعالیت های مجرمانه و خلاف قانون خواهد ماند؟