به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
صادق زیباکلام که این بار در دانشگاه لرستان از موضع کارشناس اقتصادی(!) حرف می‌زد، گفت: اگر امروز وضع اقتصاد ایران خوب است باید از آن کسی که وضعیت اقتصادی متوجه اوست تشکر کنیم و اگر وضع اقتصاد ناحق و ناجور است باید گلایه‌مند باشیم. بازهم سؤال این است مسئولیت اقتصادی ایران متوجه چه کسی یا چه نهادی است؟ اقتصاد از آن مقولاتی است که به صورت نسبی و مقایسه‌ای تصور می‌شود ولی همیشه اقتصاد به صورت نسبی، معنا و مفهوم پیدا می‌کند.
وی افزود: وضعیت اقتصادی ما پس از ۴۰ سال شاخص‌های مهم اقتصادی به کدام سمت‌وسو رفته است؟ یک شاخصه دیگر هم که می‌شود آن را در نظر گرفت مقایسه گذشته ایران است.
زیباکلام تصریح کرد: یکی از شاخص‌هایی که برای سنجش شاخص اقتصادی در کشورها از آن استفاده می‌کنند، وضعیت عدالت و توزیع ثروت در آن جامعه است، وقتی بین دهک‌های جامعه اختلاف وجود داشته باشد از نظر تولید ثروت وضع مطلوبی ندارد و اگر بین دهک‌های جامعه اختلاف وجود نداشته باشد، توزیع ثروت وضعیت مطلوبی دارد.
وی بیان کرد: سال ۵۷ که انقلاب شد، چند پرونده فساد اقتصادی داشتیم و اکنون چقدر داریم، سال ۷۰ چند پرونده فساد اقتصادی داشتیم و اکنون چقدر داریم؟
زیباکلام همچنین گفت اقتصاد همواره دولتی بوده است. اقتصاد دولتی را در این ۴۰ سال رها نکرده‌ایم، فساد را هم به آن اضافه کرده‌ایم.
این سخنان در حالی است که زیباکلام، در ماجرای اعدام مفسد اقتصادی ۳ هزار میلیاردی و نیز مدیران نجومی، از این مفسدان به عنوان استیو جابز و کارآفرین نابغه و نمونه تمجید کرد. او در عین حال تبلیغاتچی انتخاباتی دولتمردانی است که در دوره آنها غارت ۱۶ هزار میلیاردی صندوق ذخیره فرهنگیان اتفاق افتاد اما او سکوت کرد. بنابراین باید پرسید آیا می‌شود هم از بانیان تخلفات مفاسد اقتصادی کلان حمایت و هم به بی‌عدالتی و عدم توزیع درست ثروت اعتراض کرد؟!
یا از برخی نابسامانی‌های اقتصادی ناراضی بود؟! آیا سال ۵۷ هم می‌شد از مفسدان اقتصادی و غارتگران بیت‌المال شبیه زیباکلام و هم‌طیفانش حمایت کرد و آروغ روشنفکری و اصلاح‌طلبی هم زد؟! بعد از این همه ماست‌مالی، تازه آقای زیباکلام می‌پرسد وضعیت اقتصادی را از چه کسی بپرسیم؟!