سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.
***
رضایت ما جلب نشود؛ بزرگتر از اغتشاش دیماه رخ می‌دهد!
«عبدالله ناصری»، فعال اصلاح‌طلب و عضو شورای مشورتی اصلاح‌طلبان طی یادداشتی در شماره یکشنبه گذشته روزنامه اعتماد نوشته است:
اگرچه از نظر اصلاح طلبان آقای روحانی که کماکان مورد تایید اصلاح‌طلبان است بسیاری از خواسته‌های مدنی اصلاح طلبانه مردم را نتوانسته برآورده کند "با علم به محدودیت هایی که دارد اما در عین حال در حیطه قدرت قانونی خود" اما با درایت و تدبیر نسبی که در دولت و مجلس جدید پیش آمد به نظر می رسد جامعه اطمینان پیدا کرد که نه در حوزه قانونگذاری و نه در حوزه اجرایی کشور، رویه گذشته دیگر تکرار نخواهد شد.
او در ادامه می‌افزاید:
«هرچند با ورود نسل جدید به مطالبه‌گری اجتماعی، مطالبات افزون‌تر شده است و اصلاح‌طلبان نیز بر این باورند که اگر رخدادهای بزرگی یا به عبارتی دیگر، رخدادهای نسبی که رضایت بخش جامعه مدنی باشد و در آینده نزدیک صورت نگیرد احتمال کنشگری اجتماعی به مراتب در مقیاس بزرگتر از کنشگری دیماه 96 احتمال دارد اما بدون شک اصلاح‌طلبان با این واقعیت که این مطالبه‌گری حقیقت اجتماعی داشته و باید مورد توجه قرار گیرد و از سوی دیگر خواهان به‌هم ریختگی ساختار سیاسی جمهوری اسلامی نیستند، اقتضای حال جامعه و روابط ملی و بین المللی در انتخابات پیش رو نیز تصمیم عصری خواهد گرفت.»[1]
*این نخستین باری نیست که چهره‌های ستادی اصلاح‌طلب نوید اعتراضی بزرگتر از اغتشاشات دیماه 96 را می‌دهند...
چند روز قبل، علیرضا علوی‌تبار، دیگر فعال اصلاح‌طلب نیز طی اظهاراتی در یک نهاد دولتی با اشاره به تظاهرات سکوت سال 88، از احتمال یک حرکت بزرگتر صحبت کرده و ابراز امیدواری کرده بود که به خشونت کشیده نشود![2]
قبل از او نیز چهره‌هایی مثل حجاریان و تاجیک از پابرجا بودن بنیاد اغتشاش و بازگشتن موج‌های بزرگتر به سمت ساحل! صحبت کرده بودند.
جالب آنکه در تمام این اظهارات نیز از اغتشاش خیابانی تحت عنوان «کنشگری اجتماعی» یاد می‌شود!
اصلاح‌طلبان در تمام موارد اشاره خود به شکل‌گیری حرکت خیابانی علیه نظام اسلامی، همچنین دائما از این می‌گویند که باید به خواسته جامعه مدنی پاسخ داده شود. جامعه‌ای که تجربه حیات سیاسی اصلاح‌طلبان طی 20 سال گذشته نشان می‌دهد هیچ معنایی غیر از منویات ستاد جریان چپ ندارد.
برخی محافل تحلیلی معتقدند اصلاح‌طلبان با بایکوت واقعیت‌های مطلوب کشور درصدد طراحی «اعتراض ظالمانه» علیه نظام اسلامی هستند و اغتشاشات دیماه 96 را نیز (که وقوع آن از مدت‌ها قبل پیش‌بینی می‌شد) طلیعه موفقیت پروژه خود می‌دانند.
گفتنیست، یکی از خبرگزاری‌های اصلاح‌طلب به تازگی در مصاحبه با یک استاد علوم سیاسی در خارج از کشور تصریح کرده است که حاضران در اغتشاشات دیماه 96، فقیر نبوده‌اند بلکه کسانی از قشر متوسط بوده‌اند.[3]
***
مانیفست اعتراض ظالمانه
نظام به دلیل تصمیم‌گیری فردی دچار «بحران مشروعیت» است
«علیرضا بهشتی»، چهره اصلاح‌طلب و از فعالان فتنه سال 88، به تازگی طی اظهاراتی در مجمع سالانه انجمن اسلامی دانشجویان در دانشگاه تهران گفته است: وضعیت کنونی را که نظاره کنیم می بینیم که نظام ما از دو بحران بزرگ رنج می برد؛ یکی کارآمدی و یکی مشروعیت!
به گزارش ایسنا، او در ادامه تصریح می‌کند:
«فساد ما را زمین گیر کرده است. اما چه طور ناکارآمدی و فساد این کار را با جامعه می‌کند؟ عوامل زیادی وجود دارد اما نظام تصمیم گیری که باید بر اساس خرد ورزی همگانی شکل گرفته باشد وقتی به تصمیم گیری فردی منجر شود دست کم دچار ناکارآمدی می شود.»
بهشتی همچنین با بیان اینکه خردورزی همگانی یک تصمیم گیری جهانی است، گفته است: این خرد ورزی شکل گرفته و به جامعه مدرن (هم) رسیده است.[4]
*حرف‌های آقای بهشتی در واقع مانیفست طرح «اعتراض ظالمانه» و خیزش خیابانی میلیونی است که امثال علوی‌تبار و ناصری به تازگی صراحتاً درباره آن صحبت کرده‌اند.
بر اساس رصد تحلیلی وبلاگ مشرق، ستاد جریان سیاسی خاص معتقد است با مفسدنمایی و القای ناکارآمدی نظام اسلامی می‌تواند بحران مشروعیت را ایجاد کند و بحران مشروعیت نیز به براندازی نظام منجر خواهد شد.
این در حالیست که اصل صحبت‌های آنها و القائاتی که در ذهن افکار عمومی انجام داده‌اند تماماً ناصحیح است...
این چه ناکارآمدی است که اقتصاد ایران را در رده هجدهم جهانی قرار داده است؟! ضریب جینی یا همان شاخص عدالت را در ایران به بهبودی بیشتر از روسیه و آمریکا و چین رسانده، اتکای حیاتی کشور به درآمدهای نفتی را به گواه بلومبرگ قطع کرده و میزان اثرگذاری تحریم‌های صددرصدی را نیز به حدود 30 درصد و کمتر رسانده است؟![5]
در مسئله فساد نیز آقای بهشتی که چهره‌ای دانشگاهی هستند باید بدانند اولا بحث زیاد بودن فساد در ایران اسلامی یک مسئله بلااثبات و القائی است.
ثانیا گناه اصلی در این مقوله به لحاظ فلسفی و حکومتی، «عدم برخورد حکومت با مفسدین» است نه وقوع فساد که یک مسئله شخصی و نفسانی است.
مقوله‌ای که یقینا بهشتی درباره آن، حتی یک مفسد شناخته شده را هم نمی‌تواند مثال بزند که نظام اسلامی و دستگاه‌های قضایی و امنیتی با او مداهنه و مماشات کرده باشند.
امر دیگری که در حرف‌های آقای بهشتی متبلور شده بحث ضدیت با «ولایت فقیه» است.
در حالت خوشبینانه، این تلقی اشتباه آقای بهشتی از ولایت فقیه است که موجب شده ایشان نقش پررنگ و محوری دولت، رأی و انتخاب مردم و نهادهای نظام در تمام امورات کشور را نادیده بگیرد و ولایت فقیه -که فی‌الواقع نقش «مهندسی نظام» و تعیین راهبردها و چارچوب‌ها را دارد نه دخالت و اجرا- را با کنایه «تصمیم‌گیری فردی» بعنوان مسبب‌الاسباب معرفی کند.
شاهد مثال آنکه شکست برجام و بی‌دستاوردی آن، کم‌کاری اصلاح‌طلبان در شهرداری تهران و یا پرونده‌هایی مثل رشت‌الکتریک و شهرام جزایری و غیره ربطی به تصمیم‌گیری فردی در رأس نظام ندارد و این اصلاح‌طلبان و اعتدالیون هستند که بایستی بابت این رخدادها و رأیی که از مردم ستانده‌اند، پاسخگو باشند نه رهبری نظام.
***
آشنا و ربیعی ناامیدی را «تقبیح» می‌کنند؛ خبرگزاری دولت «تبلیغ»!
«خیانت» به روحانی
در حالیکه «علی ربیعی»، وزیر کار، پیش از این از القای ناامیدی در جامعه با عنوان «بزرگترین خیانت» نام برده بود[6] خبرگزاری دولتی ایرنا به تازگی متن مصاحبه‌ای را با «آذر منصوری» فعال اصلاح‌طلب و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت منتشر کرد که در آن بر ناامید بودن مردم ایران تأکید شده است.
منصوری در بخشی از این مصاحبه با اشاره به اقدام وزارت کشور برای فعال کردن خانه احزاب به عنوان محل و کانونی برای گردهمایی جریان‌های سیاسی گفته است:
«اگر این کانون به عنوان کانونی که احزاب مختلف را گردهم آورده است جدی‌تر فعال شود و زمینه این نوع گفت و گوها شکل بگیرد یک قدم بزرگ برای دریافت دقیق صورت مساله و رسیدن به راهکارهایی است که بتوانیم ناامیدی را که در جامعه شکل گرفته به امید و حس ناامیدی را به حس امیدواری تبدیل کنیم.»
او همچنین تصریح می‌کند:
شاید سوال اصلی که در حین گفت وگوها به آن پاسخ دهیم این باشد که با توجه به این که می پذیریم امروز جامعه ما حس ناامیدی و یاس دارد از چه طریق و راهی می توانیم این ناامیدی را به امید تبدیل کنیم!
به گزارش ایرنا، در صحبت‌های منصوری همچنین پیرامون مقولاتی که منجر به ناامیدی جامعه شده‌اند، می‌خوانیم:
حقایق سال های 88 تا 92 هم یکی پس از دیگری در حال روشن شدن است. با روشن شدن حقایق و با کنار رفتن این پرده ها در این شرایط رفع حصر می‌تواند بارقه های امید را به جامعه القا کند...موضوعی به نام پوشش زنان که متاسفانه امروز مساله حکومت و حاکمیت شده ، خود زمینه‌های ناامیدی و اعتراض را در کشور فراهم می کند و ما نمی توانیم صورت مساله را پاک کنیم.[7]
*چهره‌های ستادی اصلاح‌طلبان طی روزهای اخیر و بویژه پس از اغتشاشات قابل پیش‌بینی دیماه 96، تأکید فراوانی بر «ناامید بودن مردم ایران» دارند.
وبلاگ مشرق به تازگی گزارشی مبسوط را پیرامون این قضیه منتشر کرده بود.[8]
برخی محافل تحلیلی می‌گویند این پروژه تا زمان شکل‌گیری «اعتراض ظالمانه» ادامه دارد. شاهد مثال آنکه علیرضا علوی‌تبار، اخیراً طی اظهاراتی که خبرگزاری ایسنا آنرا منتشر کرد، گفته است:
«اگر تلقی ما این است که امید اجتماعی به حداقل میزان خود طی چهار دهه گذشته رسیده است، دلیلش این است که مردم نه توزیع و نه مراوده‌ها را منصفانه نمی‌دانند و این تصویر از انصاف آن ها را به سمت نا امیدی اجتماعی می برد.»[9]
در همین حال، «حسام‌الدین آشنا»، مشاور رئیس‌جمهور روحانی هم به تازگی در یک توییت بحث القای ناامیدی را تقبیح کرد و نوشت: «جعل، تحریف و تقطیع از روشهای جاری برای هتاکی و اتهام پراکنی علیه مسئولان نظام برای نا امید سازی مردم است.»
ما قضاوت درباره دلیل این تقلای بزرگ ستاد جریان چپ برای القای ناامیدی مردم ایران را به مخاطبان محترم واگذار می‌کنیم.
***
1_ http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3715401
3_ https://tnews.ir/news/5293106860435.html
4_ https://www.isna.ir/news/96121307034/