سرویس فرهنگ و هنر مشرق - پس از جنجال‌های لیلا حاتمی در جشنواره فیلم برلین(اینجا)، برخی خانواده‌های محترم شهدای مدافع حرم به گفته‌های لیلا حاتمی واکنش نشان داده و قصد دارند تا اظهارات وی را از طریق مراجع قضایی پیگیری کنند. پس از این رویداد تهمینه میلانی در پستی حمایتی از لیلا حاتمی که هیچ نسبتی تاکنون با سینمای او نداشته، در اقدامی ظاهرا حمایتی مطالبی را در صفحه اینستاگرامش درج کرد که چند روز بعد مجبور به حذف پست مذکور شد. (شرح ماجرا اینجا)
چند روز بعد هم فردی که خود را با تزویر و ریاکاری در فضای مجازی جانباز جنگ معرفی می‌کرد با انتشار ویدئویی‌هایی به دفاع از اظهارات لیلا حاتمی پرداخت و نوید محمد زاده در پستی ویدئوی مربوط به این جانبازنما را که مشخص شد از اپوزیسون و مخالفان خارج نشین است منتشر کرد. محمدزاده در پست منتشر شده نخست به لیلا حاتمی پرداخت و مدافعان حرم را مدافعان اسد معرفی کرد. سایت کافه سینما که در رو کردن رفتارهای متظاهرانه نوید محمدزاده سابقه کاملا اعتنایی دارد، دو پست از محمدزاده را در کنار یکدیگر منتشر کرد. پست اول محمد زاده زیر عکس شهید مدافع حرم محسن حججی نوشته است انسانم آرزوست و در پست دومی مدافعان حرم را مدافعان رژیم اسد خطاب کرده بود.
محمدزاده لحظاتی بعد عبارت مدافعان رژیم اسد را از صفحه اینستاگرامش حذف کرد اما ویدئوی جانباز قلابی را همچنان در صفحه‌اش حفظ کرد. این هیاهوی ممتد چند روزه سینماگران در حمایت از لیلا حاتمی، صرفا به خاطر یک اعلام شکایت از سوی چند نفر خانواده شهدای مدافعان حرم است و جنجالی که متاسفانه از سوی سلبریتی‌های ادامه یافته است تا به بهانه یک اعلام نظر و حق خواهی که هنوز در مراجع قضایی رسیدگی نشده، فرصت خوبی محیا شده تا زحمت چندین ساله مدافعان حرم در آزادی سوریه را به چالش بکشند. دراین مجال با یک قیاس تطبیقی میان سلبریتی‌های وطنی و هالیوودی می‌توان، چهره‌های سرشناس سینمای ایران را بیشتر شناخت.
قطعا جنگ‌های متوالی ۷۰ سال اخیر ایالات متحده پس از جنگ دوم جهانی، جنگ‌های فرسایشی متجاوزکارانه است، مخصوصا دو جنگ اخیر در عراق و افغانستان که به بی‌ثباتی منطقه خاورمیانه‌ای که کشورمان در آن واقع شده دامن زده است. اما سلبریتی آمریکایی در مقابل جنگ متجاوزکارانه و جنایتکارانه دست به چه اقدامی می‌زند؟
به عنوان نمونه بردلی کوپر بازیگر آمریکایی(کلینت ایستوود) در فیلم تک تیرانداز آمریکایی حضور پیدا می‌کند تا قتل عام کودکان و زنان کشته شده در جنگ عراق توجیه شود و ساختن فیلم درباره سربازان آمریکایی تبدیل به یک روند مقدس در هالیوود می‌شود.
حتی در فیلم مگان لیوی (گابریل کاپرث ویت) فیلمی در تجلیل «رکس»، سگ ردیاب بمب در عراق ساخته می‌شود. هالیوود حتی برای سگی که در جنگی متجاوزکارانه حضور داشته است فیلمی ستایش آمیز و تجلیل‌گونه می‌سازد. در طول دوران جنگ عراق بی‌شمار هنرمندان و ستارهای ورزشی و سینمایی برای حضور در عراق و افغانستان سر دست می‌شکنند تا مایه قوت قلب سربازان آمریکایی باشند و ده سلبریتی سرشناس و پولدار برای جنگ عراق و افغانستان کمک‌های مالی ارسال می‌کنند. (برای دیدن سند کمک مالی سلبریتی‌های هالیوودی اینجا کلیک کنید).
این وضعیت را مقایسه کنید با آنچه در سوریه اتفاق می‌افتد. خطر داعش اگر در عراق و سوریه دفع نشود، حتما به چند کیلومتری تهران خواهد رسید. هر روشنفکر و هنرمند لائیک و مخالف سر سخت نظام جمهوری اسلامی این مسئله استراتژیک را فهم کرده است. پس جنگ و حضور در سوریه، با حفظ امنیت ملی در این سرزمین گره خورده است. غیر از عده معدودی از هنرمندان، کدامیک از امثال نوید محمدزاده جرات رفتن به سوریه را داشتند؟ آیا در این مدت که حججی‌ها سر بریده شدند سینمای ایران نسبت به حضور داعش در منطقه واکنشی نشان داد؟ فیلم جشن تولد (عباس لاجوردی) و آوازهای سرزمین مادری‌ام با موضوع داعش که چهار سال از ساخت آن می‌گذرد را در اکران قربانی کردند تا جاییکه امیر حسین شریفی تهیه کننده فیلم دوم قصد دارد آنرا مقابل وزارت ارشاد آتش بزند(اینجا). با این حساب سینمای ایران و عده معدودی مثل ابراهیم حاتمی‌کیا که فیلم بزرگی در مورد حضور نظامی داعش در منطقه فیلم ساختند، توسط منتقدان و سینماگران داخلی مورد هجمه قرار می‌گیرند.
بیشتر بخوانید:
سینماگران داخلی هیچ واکنشی نسبت به این مسئله انجام نداده‌اند و بازیگرانی نظیر محمدزاده غیر ممکن است در چنین آثاری حضور پیدا کنند. پس سینمای ایران به شهدای مدافعان حرم و خانواده‌هایشان به صورت گسترده‌ای بدهکار است، اما بازیگر ایرانی عوض جبران این بدهی، بزرگ نمک به زخم آنان می‌پاشند. آیا نوید محمدزاده در حد و اندازه برادلی کوپر و مت دیمن است؟ قطعا سطح او بسیار پایین‌تر از چنین بازیگرانی است، اما کوپر در فیلم متجاوزانه تک تیرانداز آمریکایی حضور پیدا می‌کند، مت دیمن و رابین ویلیامز برای تجلیل و قوت قلب سربازان آمریکایی به عراق و افغانستان می‌روند و با خانواده‌های کشته شدگان جنگ متجاوزاکارانه ملاقات می‌کنند.
نهاد مرجعی هم پیدا نمی‌شود گوش این مدافعان داعش را بگیرد و به آنها بگوید اگر مرهمی برای دل خانواده‌های مدافعان حرم نیستید حداقل ناجوانمردانه نمک بر زخم آنان نپاشید. اگر نوید محمدزاده به اندازه مت دیمن و برادلی کوپر و سایر سلبرتی‌های هالیوود سواد سیاسی‌اش را تقویت می‌کرد می‌فهمید که سلبرتی و سرباز آمریکایی مرزهای کشورش را در عراق و افغانستان جستجو می‌کند و امثال محمدزاده امنیت مرزهای سینما و همکاران قشری و طیفی‌اش اهمیت دارد.
اگر محمدزاده چنین تفکری داشت جای شکرش باقی بود، هنوز فیلم سخنان محمدزاده در جشنی که به همت داریوش بابائیان پس از جشنواره فیلم فجر سال ۱۳۹۲ برگزار شد منتشر نشده است، اگر ویدئوی مذکور منتشر شود که بزودی خواهد شد، درخواهیم یافت جناب محمدزاده برای همکاران خودش و حتی سینماگران ایرانی هم ارزش آنچنانی قائل نیست.