به گزارش مشرق، مهدی فضائلی کارشناس رسانه در یادداشتی در روزنامه جام جم نوشت:
سال 96 همچون سال های دیگر توام با فراز و فرودها و تلخی ها و شیرینی‌ها بود.
تلخی هایی چون زلزله کرمانشاه، ماجرای کشتی سانچی، اغتشاش‌های دی ماه و سقوط هواپیمای آسمان و شیرینی‌هایی از قبیل حضور و مشارکت‌های شکوهمند مردم در عرصه‌های مهم سیاسی و اجتماعی،فتوحاتی چون پایان داعش و راهیابی فوتبال ایران به جام جهانی.
فراز و فرودها و تلخی‌ها و شیرینی‌ها نه اختصاص به یک سال دارد و نه به یک ملت.
همه سال ها و برای همه ملت ها همین گونه است فقط بطور طبیعی هر ملتی مشکلات و دستاوردهای خودش را بیشتر احساس می کند و تلخ و شیرین حوادث و رویدادهای کشور خودش در کامش ماندگارتر است؛ بگذریم که در برخی جوامع از جمله جامعه خودمان متأسفانه به لحاظ فرهنگی، مثبت‌اندیشی کمتر رواج دارد و تلخی ها را بیش از شیرینی ها می بینیم و بازگو می‌کنیم!
روشن است که اینجا مجال مرور همه وقایع سال 96 نیست و باید گزیده‌گویی کنیم لذا در این یادداشت می‌خواهم فقط به چند دستاورد مهم و کلان اشاره کنم.
اولین دستاورد مهم سال 96، حضور و مشارکت گسترده مردم در دو انتخابات ریاست جمهوری و شورای اسلامی شهر و روستا بود.
صرف نظر از نتیجه انتخابات که برای بخشی از جامعه خوشایند نبود،نفس حضور و مشارکت مردم و نمایش دوباره مردم سالاری دینی که نمایانگر تداوم امید مردم به فردایی بهتر بود، اهمیت بسیار بالایی داشت. ارزش و نقش این مشارکت را با مرور دوران ستمشاهی یا مشاهده کشورهای متعددی که امروز هم تصوری از صندوق رای ندارند و یا کشورهایی که انتخابات دارند اما مردمشان انگیزه ای برای مشارکت ندارند بیشتر می‌شود فهمید.
دومین دستاورد شگفت انگیز سال 96، پایان خلافت داعش و نقش بی‌بدیل جمهوری اسلامی ایران در این فتح بزرگ بود.
تصرف برق آسای بخش های وسیعی از دو کشور سوریه و عراق و ارتکاب وحشیانه ترین جنایت ها،در کنار حمایت های آشکار و نهان اکثر قریب به اتفاق قدرت های منطقه ای و جهانی، تصور شکست داعش را قریب به محال کرده بود اما ایمان، ایثار و تدبیر انقلابی مجاهدان و رزمندگان ایران و لبنان و پاکستان و افغانستان در کنار نیروهای مسلح و مردمی عراق و سوریه، این امر تقریبا" محال را ممکن ساخت.
نتیجه راهبرد منطقه ای جمهوری اسلامی ایران،از یک سو به شکست طراحی های خباثت آلود و پرخسارت استکبار و ایادی منطقه ای او و از سوی دیگر، به گسترش نفوذ و عمق استراتژیک ایران تا دریای مدیترانه منجر گردید.
از جمله نتایج آن شکست و این گسترش نفوذ، ارتقای امنیت ملی کشورمان است که امروز از دید هیچ صاحب نظری پوشیده نیست.
خنثی شدن برخی فتنه ها و آتش افروزی ها از حرکت مذبوحانه ری‌استارت گرفته تا اغتشاشات دی ماه، سومین دستاورد ارزشمند کشور در حوزه امنیتی و انتظامی است؛ دستاوردی که اگر حاصل نشده بود معلوم نبود امروز کشور شاهدچه هرج و مرجی بود.
حوزه اقتصاد و معیشت مع الاسف بواسطه مدیریت بروکراتیک و غیرانقلابی حاکم بر آن، شاهد تحول و گام مهم رو به جلویی نبود لیکن در عین حال با همکاری سه قوه، حل مشکل بخش مهمی از سپرده گذاران موسسات مالی و اعتباری را می توان از دستاوردهای این بخش برشمرد.
این مساله هم به جهت تعداد خانواده های درگیر، هم پراکندگی جغرافیایی و هم حجم مالی مطالبات، مساله ای پیچیده بود که هر چند دیرهنگام اما بالاخره تقریبا حل شد.
پنجمین دستاورد ملت ایران که در سال 96بیشتر خودش را نشان داد و به بهایی سنگین به‌دست آمد اما اگر قدر آن را بدانیم، می‌تواند منافع بسیاری را نصیب ما کند، تجربه مذاکره با آمریکا بود!
می‌توان به جرات گفت: چهار سال از زمان کشور و فرصت‌های ملت ایران، پای این اعتماد هزینه شد!
برجام که رئیس جمهور قول داده بود طبق آن همه تحریم‌ها چه مالی، اقتصادی و بانکی در همان روز اجرای توافق لغو شود؛ با زمینه‌هایی از اعتماد به آمریکا رقم خورد و بر اساس همین اعتماد، به‌صورت یک طرفه ایران همه تعهداتش را انجام داد.از سوی دیگر تا امروز آمریکا نه تنها به تعهداتش عمل نکرده بلکه به انحای مختلف در صدد فشار بیشتر و کارشکنی‌های جدید است.
دل بریدن از دشمن و بی اعتمادی کامل به او موجب می شود فرصت‌هایمان را از دست ندهیم، به خود بیاییم و داشته‌هایمان را بهتر درک کنیم و با اتکای به درون مشکلاتمان را مدیریت کنیم.
توجه به فراز و فرودها از این جهت ارزشمند است که اولا تمرین کنیم هم نیمه خالی لیوان را ببینیم و هم نیمه پر آن را.
ثانیا دریابیم که دستاوردها چگونه به‌دست آمده‌اند و عوامل موثر در آنها را برای عرصه های دیگر نیز تکرار کنیم؛همچنین با تجربه ناکامی ها از تکرار یا ادامه راهی که به آن ناکامی ها منجر شده است پرهیز کنیم.سوم این‌که بدانیم مشکلات و تلخی‌ها به رغم پیامدهای ناگوارشان نمی‌توانند مانع حرکت و از پا درآمدن یک ملت مصمم شوند؛ لذا باید به تلاش‌ها امیدوارانه ادامه داد و این امید با باور این واقعیت که هیچ مشکل غیرقابل حلی در کشور وجود ندارد، دوچندان می‌شود؛ پس راه ادامه دارد!