سرویس سیاست مشرق - حسن روحانی امروز صبح در نشست هم‌اندیشی مدیران ارشد دولت تدبیر و امید، از وزیر ارتباطات و مسئولان عرصه فضای مجازی خواست تا راهی جامع برای حفظ اشتغال ایجادشده در فضای مجازی طراحی و اجرا کنند و تصریح کرد: در چند ماه گذشته هر اقدامی که فکر می‌شده برای مسائل اخلاقی و امنیتی لازم است، انجام داده‌ایم و مثل همیشه تأکید می‌کنم که نباید اجازه دهیم حدود ۲ میلیون شغلی که در عرصه فضای مجازی ایجادشده آسیب ببیند.

این اظهارنظر روحانی با واکنش جالب وزیر ارتباطات روبه‌رو شد و گفت:

تصویری که از من منتشر شد، بیش از یک تعجب بود. انتشار این تصاویر خصلت فضای مجازی است و نشان‌دهندهٔ نظارت مردم بر مسئولان و اشراف آن‌ها به موضوعات است. اتفاقاً خوب است و ما از مزایای توسعه فضای مجازی در کشور استقبال می‌کنیم.

وی ادامه داد: گزارشی که خدمت آقای رئیس‌جمهور دادیم، مبنی بر این بود که در دو سال گذشته در فضای مجازی بالغ‌بر ۲۰۰ هزار شغل ایجادشده است. فکر می‌کنم که بیان دو میلیون شغل یک اشتباه لفظی از آقای رئیس‌جمهور بود که با خستگی‌های ایشان همراه شده است.

همچنین پایگاه اطلاع‌رسانی دولت، دفتر رئیس‌جمهور با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد عدد صحیح تعداد شغل ایجادشده در شبکه‌های اجتماعی ۲۰۰ هزار شغل است؛ گفتنی است صبح امروز، حسن روحانی در همایش هم‌اندیشی مدیران دستگاه‌های اجرایی، این رقم را بالای دو میلیون اعلام کرد.

اما سؤال اینجاست که چرا روحانی خسته است؟ مگر روحانی چه اقدامی انجامی می‌دهد که با خستگی این‌چنینی روبه‌رو شود؟

«عبدالله ناصری» فعال سیاسی اصلاح‌طلب در مصاحبه با روزنامه آرمان درباره نحوه تلاش و فعالیت روحانی گفته بود:

«تحلیل من این است که آقای روحانی برخلاف روسای جمهور قبلی حتی آقای احمدی‌نژاد، برای وزرای خود وقت نگذاشته و وارد کارهای ریزودرشت وزارتخانه‌ای نشده و ارزیابی از توانمندی و کار درون وزارتخانه‌ای ندارد. بالاخره این گلایه‌ای است که از آقای روحانی بوده و در هیچ‌کدام از رؤسای جمهور پس از انقلاب سابقه نداشته که رئیس‌جمهور برای وزرا و استانداران خود وقت گفت‌وگوی اختصاصی نمی‌گذارد. آقای روحانی رئیس‌جمهور خوبی است و از او حمایت کامل کرده و به عملکردش نمره قبولی می‌دهم، اما تعبیری را حتماً به کار می‌برم که در مقایسه با ۴ رئیس‌جمهور گذشته آقای روحانی رئیس‌جمهور کم‌حوصله‌ای است و در سطح بالای مدیریتی کم‌حوصله بودن نمره بالایی ندارد. امروز پس از ۵ سال آقای روحانی باید ارزیابی روشنی از تک‌تک دولتمردان خود داشته باشد که من معتقدم ندارد».[۱]

«عبدالله ناصری» همچنین گفته بود:

«روحانی باوجوداینکه شرایط مدیریت کشور نسبت به چهار سال قبل خیلی سخت‌تر شده است، تغییر چندانی نداشته است...به اعتقاد من مطالبه اصلی مردم در این دوره از ریاست‌جمهوری روحانی سامان دادن به وضعیت اقتصادی و معیشتی است اما چشم‌انداز روشنی برای آن وجود ندارد. هنوز برنامه اقتصادی دولت مشخص نیست».[۲]

چندی پیش فاطمه هاشمی در مصاحبه با روزنامه فرهیختگان گفته بود:

«] در دولت آقای هاشمی تمام افراد در سطوح مختلف نه‌فقط در سطح وزیر بلکه از رئیس ‌اداره و مدیرکل و معاونان هم به آیت‌الله هاشمی زنگ می‌زدند و ایشان به آن‌ها جواب می‌داد، نامه‌ها را هم سریعاً دستور پیگیری می‌دادند، ولی آقای روحانی هیچ‌کدام از این کارها را انجام نمی‌دهد، حتی با وزیران خود هم وقت ملاقات نمی‌گذارد و وزیران ایشان هم در همین دولت از ایشان گله دارند».[۳]

از سوی دیگر، اخبار حکایت از آن دارد که روحانی چند سال است که در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام نه در زمان هاشمی رفسنجانی و نه در زمان آیتالله هاشمی شاهرودی، شرکت نمی‌کند.

شرکت روحانی در شورای عالی فضای مجازی هم به همین منوال است تا جایی که عزت‌الله ضرغامی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در کانال تلگرامی خود گفت: بعد از یک ماه، جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی به دلیل سفر آقای رئیس‌جمهور بازهم لغو شد؛ نمی‌دانم چرا آقای روحانی، علیرغم صراحت آئین‌نامه داخلی و رویه‌های گذشته از تشکیل جلسات شورا توسط نائب رئیس جلوگیری می‌کند؟[۴]

همچنین شرکت آقای روحانی در شورای عالی فضای مجازی نیز بر همین منوال است و شنیده‌ها حکایت از نامنظم بودن روحانی در تشکیل جلسات حکایت می‌کند.

بااین‌همه شواهد، واقعاً روحانی در ابتدای صبح مگر چه‌کاری انجام می‌دهد که ۲۰۰ هزار را، دو میلیون می‌خواند؟

البته مشکلات روحانی در حساب و کتاب مسبوق به سابقه است، حسن روحانی در کتاب خاطرات خود، درباره دوران دبستان و ضعف درسی در این دوران، به تنبیه معلم بابت اشتباه در پاسخ‌گویی به جدول‌ضرب اشاره‌کرده و می‌نویسد: اولین و آخرین باری که از معلم کتک خوردم، در همین کلاس و برای جدول‌ضرب بود. معلم کلاس از من پرسید ۹.۹ تا؟ در جواب به‌جای ۸۱، گفتم: ۱۸ و همین باعث شد معلم با خط‌کشی که در دست داشت، به دست من بزند!

ثلث اول کلاس دوم با مشکلات فراوان گذشت و در ثلث دوم، به‌خصوص در ثلث سوم وضع درسی من کمی بهتر شد. گرچه تا پایان سال همچنان وضع درسی من متوسط و حتی ضعیف بود، ولی بالاخره قبول شدم و از اینکه کلاس دوم را با موفقیت طی کردم و تجدیدی نیاوردم، خوشحال بودم.[۵]