به گزارش مشرق، «محمد سلامتی» در یادداشت روزنامه «وطن امروز» نوشت:
خبرگزاری آسوشیتدپرس، اخیرا گزارش قابل تاملی را درباره رایزنی‌های ایالات متحده آمریکا و تروئیکای اروپایی بر سر توافق هسته‌ای با ایران منتشر کرد. ۲ تن از مشاوران «دونالد ترامپ» در گفت‌وگو با این خبرگزاری اعلام کردند در ملاقات‌های فشرده مقامات آمریکایی و اروپایی، موضوع توان موشکی ایران و اعمال بازرسی‌ها تقریبا حل‌وفصل شده است اما نمی‌توانند درباره جزئیات توافق انجام شده، صحبت کنند! همچنین آنها عنوان کردند این توافق، هنوز به تایید دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا نرسیده است.
بیشتر بخوانید:
توافق جانبی بین اروپا و آمریکا را نمی‌پذیریم
این اظهارات در حالی است که در جریان برگزاری نشست اخیر وزرای خارجه اروپا در لوکزامبورگ، «فدریکا موگرینی» به صورت غیرمستقیم از اعمال تحریم‌های موشکی علیه ایران سخن گفت و البته تاکید کرد فعلا این موضوع در دستور کار اتحادیه اروپایی قرار ندارد.
براستی این «توافق مشترک» که مقامات آمریکایی از آن سخن می‌گویند چیست؟ این توافق تا چه اندازه‌ای اعتبار دارد و راهکار واشنگتن و تروئیکای اروپایی برای تحدید توان موشکی کشورمان چیست؟ در این‌باره ۳ نکته مهم و قابل توجه وجود دارد که نباید مورد غفلت قرار گیرد.
۱- یک ماه قبل، روزنامه «نیویورک‌تایمز» در گزارشی ضمن افشای توافق آمریکا و اروپا برای اصلاح [تغییر] برجام، نوشت: «اروپایی‌ها روی ۳ اصلاحیه کلیدی با هم توافق کرده‌اند که عبارتند از: الزام مذاکره مجدد بر سر محدودیت‌های انجام آزمایش موشکی در ایران، تضمین دسترسی بدون محدودیت بازرسان به تاسیسات نظامی ایران و تمدید تاریخ انقضای محدودیت‌های تعیین‌شده در توافق هسته‌ای پس از سال ۲۰۳۰ که مانع ازسرگیری تولید سوخت هسته‌ای توسط ایران می‌شود».
بر اساس آنچه نیویورک‌تایمز اعلام کرده، کشورهای عضو اتحادیه اروپایی قصد بازنویسی برجام را ندارند اما درصددند توافقنامه جدیدی بنویسند که بر اساس آن، برنامه موشکی کشورمان متوقف شده و توانایی ایران برای تولید سوخت هسته‌ای به طور دائم محدود شود!
یک رمزگشایی ساده از گزارش نیویورک‌تایمز نشان می‌دهد مقامات اروپایی و آمریکایی درصددند برای تحدید توان موشکی ایران، به نگارش «توافق ثانویه» رو بیاورند. به عبارت بهتر، آنها توافق برجام را دست‌نخورده باقی خواهند گذاشت و سپس در توافقی ثانویه، درصدد محدود کردن توافق موشکی ایران و دائمی کردن محدودیت‌های زمانی برنامه هسته‌ای کشورمان برمی‌آیند! متعاقبا مقامات آمریکایی و اروپایی «توافق ثانویه» خود را ارجح بر توافق هسته‌ای دانسته و در مواردی که میان برجام و توافق ثانویه تناقض یا اختلاف وجود داشته باشد، توافق جدید را مبنای عمل قرار خواهند داد. «رکس تیلرسون» وزیر سابق خارجه آمریکا نیز سال گذشته میلادی و در زمان آغاز رایزنی‌ها و معاملات اروپا و کاخ سفید بر سر برجام، از ایده «نگارش توافق ثانویه» استقبال کرده و آن را نسبت به افزودن الحاقیه به برجام توجیه‌پذیرتر خوانده بود.
۲- گام بعدی مقامات آمریکایی و اروپایی پس از انعقاد توافق ثانویه- که اعتبار آن برای ایران، روسیه و چین قابل پذیرش نیست- ایجاد ارتباط حقوقی مستقیم میان توان موشکی و توان هسته‌ای ایران است. به عبارت دقیق‌تر، آمریکا و اروپا در صددند توافق ثانویه پیشنهادی خود را به عنوان «توافق غالب» و برجام را به عنوان «توافق تابع» یا «توافق مغلوب» قلمداد کنند. بر این اساس، نقض هر ماده‌ای از توافق ثانویه- از جمله آزمایش‌های موشکی ایران- به‌طور مستقیم بر سرنوشت برجام تاثیر خواهد گذاشت و به مثابه خروج کشورمان از توافق هسته‌ای تفسیر خواهد شد! هم‌اکنون اصلی‌ترین دغدغه تروئیکای اروپایی و آمریکا، نسبت‌بندی حقوقی میان «برجام» و «توافق ثانویه»ای است که درصدد انعقاد آن هستند. همان‌گونه که مشهود است، آمریکا و اتحادیه اروپایی مدت‌هاست بر سر تغییر برجام به توافق رسیده‌اند اما هر یک از آنها، چنین خواسته‌ای را با لحن و ادبیاتی متفاوت بیان می‌کند.
۳- واقعیت امر این است که «انعقاد توافق ثانویه» میان آمریکا و تروئیکای اروپایی به معنای خروج رسمی آنها از توافق هسته‌ای با ایران و ابطال رسمی برجام توسط ۴ بازیگر عضو ۱+۵ محسوب می‌شود. در این معادله، اصلی‌ترین هدف و دغدغه مقامات آمریکایی و اروپایی، «تحدید توان موشکی ایران» است؛ پروژه مشترکی که مدت‌هاست از سوی واشنگتن و پاریس و با موافقت و همراهی لندن و برلین پیگیری می‌شود. با این حال، اتخاذ مواضع صریح و قاطعانه رهبر حکیم انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در مخالفت با هرگونه مذاکره بر سر توان دفاعی کشور، بسیاری از محاسبات مشترک آمریکا و فرانسه را طی یک سال اخیر بر هم ریخته است. هدف آمریکا و فرانسه این بود که با کشاندن ایران پای میز مذاکرات موشکی، رسما و با امضای مقامات ایرانی، توان دفاعی و منطقه‌ای ما را محدود کنند. با این حال هم‌اکنون هرگونه توافقی میان واشنگتن و تروئیکای اروپایی، صرفا میان ۴ بازیگر یادشده اعتبار خواهد داشت. مقامات روس نیز بارها و بارها عنوان کرده‌اند با توجه به عدم مشارکت روسیه در مذاکرات آمریکا و اروپا بر سر برجام و مخالفت با تغییر توافق هسته‌ای، مسکو از تصمیم و توافق مشترک کاخ سفید و ۳ کشور اروپایی در این‌باره تبعیت نخواهد کرد.
در نهایت اینکه رویکرد فعلی آمریکا و ۳ کشور آلمان، انگلیس و فرانسه در تقابل با توان موشکی ایران، بار دیگر خیانت یا ساده‌لوحی کسانی را که خواستار مذاکره موشکی با غرب و «تحدید خودخواسته توان دفاعی کشور» بودند به تصویر می‌کشد. بدون شک، اصلی‌ترین راه خنثی‌سازی بازی مشترک آمریکا و اروپا در تقابل با برنامه موشکی ایران، اصرار بر ادامه موثر فعالیت‌های دفاعی و موشکی کشور و بی‌اعتنایی نسبت به هرگونه تهدید مقامات غربی (حتی در صورت انعقاد توافق ثانویه میان واشنگتن و تروئیکای اروپایی) است. بدیهی است کمترین عقب‌نشینی نسبت به توان موشکی کشورمان، ضمن محدود کردن قدرت دفاعی کشور در برابر تهدیدات بالقوه و بالفعل موجود در منطقه و نظام بین‌الملل، منجر به تکمیل پروژه مشترک آمریکا و اروپا در مهار همزمان توان هسته‌ای و موشکی کشورمان خواهد شد.