گروه جهاد و مقاومت مشرق - گروهی جوان پویا و پرانگیزه در ساختمانی قدیمی اما باروح جمع شده اند تا ایده هایشان را در قالب های تصویری بسازند و عرضه کنند. حاصل این دورهمی تا کنون چند فیلم کوتاه و مستند شده که یکی از آن ها فیلم کوتاه «بی‌سیم» است. ساخت این فیلم حاصل حمایت سازمان هنری رسانه ای اوج و همت جوانانی چون محمود بابایی (تهیه کننده) مجید کلانتر و سامان صالحی (کارگردانان)، پیام حاجی بابایی (نویسنده و بازیگر) و چند نفر دیگر بوده است. اگر چه این فیلم کوتاه تاکنون برای مخاطبانش اکران نشده اما گفته های نویسنده و بازیگر آن به اندازه کافی برای دیدن آن در آینده کنجکاوی برانگیز است...
- برای شروع کمی از خودت برایمان بگو و این که بی سیم چندمین کار توست؟
از لحاظ نوشتاری این چهارمین کاری است که برای محصولات تصویری نوشته و تمام کرده‌ام.
همیشه در فیلم های دفاع مقدسی مان دنبال مظلوم و ظالم بوده ایم و من درگیر این موضوع بودم؛ «حالا که چند سال از جنگ گذشته و با کشور عراق و کشورهای همسایه در ارتباط هستیم می شود برروی موقعیت های انسانی جنگ دست بگذاریم و اتفاقاتی که بر خلاف تصورات ما و بر خلاف جریان غالب جنگ بوده را به تصویر بکشیم.»
جرقه اول بی سیم اینگونه به ذهنم خورد که چگونه می شود دو نفر در موقعیتی قرار بگیرند که شرایط انسانی بر شرایط جنگی شان غالب بشود و صرفا بر اساس مسائل فطری تصمیم بگیرند.
نگارش فیلمنامه و داستان، محصول همکاری مشترک من و حامد بهمنی بود که حامد به خاطر شرایطی که داشت تا آخر همراه ما نبود.
- تا تصویب کار چقدر طول کشید و نوشته‌ات چه تغییراتی داشت؟
پیگیری های اولیه 2 ماه طول کشید و بیشتر این زمان برای مذاکره با خانه فیلم داستانی بود. پیشنهاداتی داشتند که در مجموع به نقطه مشترکی رسیدیم. برای فیلمبرداری در شهرک دفاع مقدس هم مجوز بنیاد روایت فتح لازم بود که این بنیاد ابتدا به فیلمنامه اشکالاتی گرفت که اساسا غلط بود. تصورات و برداشت های اشتباهی از فیلم نامه وجود داشت که ما راهکاری پیشنهاد دادیم که به جای تعویض پایان بندی فیلم؛ برای رفع سوء تفاهم، دیالوگی را به فیلم اضافه کنیم. این تعهد را دادیم و دیالوگ مورد نظر اضافه و مجوز صادر شد.
- چه شد که تصمیم گرفتی خودت این کار را بازی کنی؟
شروع کار من در سینما با بازیگری بوده و من فارغ التحصیل بازیگری هستم و چندین تئاتر و فیلم کوتاه کار کرده ام اما همیشه دغدغه متن داشته ام و به همین خاطر، بازی در فیلم های کوتاهی را به خاطر ضعف فیلمنامه رد کرده ام. همه این ها باعث شد که خودم بنویسم و با تیمی که داریم کاری را تولید کنم که به دلم بنشیند.
درباره بی سیم هم از همان ابتدای نوشتن همه ویژگی های آن فرد را در ذهن داشتم و تصمیمم این بود که خودم آن را بازی کنم.
- از ویژگی‌های کارگردانی این کار برایمان بگو...
درباره کارگردانی هم مجید کلانتر و سامان صالحی خیلی زحمت کشیدند و همکاری خوبی با هم داشتند. سامان بیشتر درگیر دکوپاژ کار بود و مجید با صحنه آرایی و قاب بندی های زیبا به کار خیلی کمک کرد. در فیلمبرداری هم هدایت صحنه با مجید بود و هدایت بازی هم توسط سامان انجام می شد. توامان هم پلان ها را با هم چک می کردند که با توجه به پروداکشن حداقلی ما اثر قابل قبولی تولید شد.
- خاطره شیرین و تلخی از روزهای تولید داری؟
خاطره شیرین کار این بود که روز اول کار به علت نرسیدن اسلحه و مهمات کارمان خوابید و روز دوم هم در ناامیدی بودیم و بار زیادی بر ذهنمان بود. ظهر شده بود و در صورتی که فکر می کردیم کار کنسل می شود مجوز مهمات و اسلحه صادر شد. این در حالی بود که ماشین اسلحه و مهمات پیش ما بود اما مجوزهای لازم هنوز صادر نشده بود! وقتی این تجهیزات تحویل شد، خیلی شاد شدم و لازم است بگویم که اگر محمود بابایی (تهیه کننده) نبود این موضوع به راحتی حل نمی شد.
خاطره سختم در کار هم این که چون من هم مجری طرح بودم و هم نویسنده و هم بازیگر، فشار روانی زیادی داشتم. به رغم سرمای استخوان‌سوز، من مجبور بودم با یک پیراهن و شلوار روی خاک سرد، بازی کنم. گریم سنگینی هم داشتم که باید تا دیروقت آن را حفظ می کردم تا پاک نشود چون امکانات گریم مان هم محدود بود.
من به خاطر این سختی ها چالش هایی هم با کارگردان های کار داشتم و به خاطر سختی ها، برخی اوقات درکی از موقعیت نداشتم؛ ولی شکر خدا کار جمع شد چون خودم را مسئول می دانستم و باید کمک می کردم که کار نهایی بشود.
- مخاطبان کی می‌توانند «بی‌سیم» را ببینند؟
امیدوارم مخاطبان بتوانند این کار را در اکران فیلم های هنر و تجربه ببینند. یا اینکه آن را در جشنواره هایی مثل جشنواره رسام مشاهده کنند. همچنین امیدوارم که از این کار کوتاه خوششان بیاید چون از کیفیت مطلوبی برخوردار است.
- از کارهای بعدی‌ات چه خبر؟
الان دو فیلمنامه کوتاه در دست دارم که امیدوارم شرایط ساختش فراهم بشود. یکی از آن ها مثل «بی سیم» درباره مسائل انسانیِ دفاع مقدس است.
- و حرف آخر...
امیدوارم شرایط ساخت برای فیلم ها راحت تر بشود و فیلمسازها در همه حوزه ها آزادی عمل بیشتری داشته باشند چون گفتگوی تصویری در همه زمینه ها بین هنرمندان و مخاطبان می تواند نتایج مطلوبی برای جامعه داشته باشد.
*میثم رشیدی مهرآبادی