بیشتر بخوانید:

ادامه حوادث مرگ‌بار در خیابان‌های لندن +عکس

با یافت شدن جسد کسانی که در پارکینگ سوپرمارکت ها، حیاط کلیساها و مسافرخانه های پر ازدحام، جان باخته اند، شمار این مرگ و میرها افزایشی سالانه را نشان می دهد و از 31 مورد در سال 2013 به 70 نفر در سال 2017 رسیده است. دست کم 230 نفر در طول این دوره زمانی جان باخته اند.

ارقام گردآوری شده از سوی گاردین که عدد میانگین بیش از یک مرگ در هفته را در سال 2017 نشان می دهند، احتمالا بسیار کمتر از میزان واقعی برآورد شده، چرا که بخشی از آمار دولتی مرگ و میر بی خانمان ها در سطحی ملی را شامل نمی شود و مقامات خود را ملزم به شمارش دقیق مرگ و میر خیابان خواب ها نمی دانند.

بر اساس آمار و ارقامی که گاردین گردآوری کرده، میانگین سن یک خیابان خواب به هنگام مرگ 43 سال بوده، یعنی نصف سن امید به زندگی در انگلیس. از نقطه نظر جنسیتی نیز حدود 90 درصد کسانی که ظرف پنج سال گذشته جان باخته اند، مرد بوده اند.

به گفته کارشناسان  به دلیل افزایش اجاره بهای مسکن، کاهش هزینه های رفاهی و فقدان مسکن دولتی، افزایش شدیدی درجمعیت بی خانمان ها به وجود آمده و خواستار آن شده اند که دولت دست به اقدامی فوری بزند.

دمای زیر سفر و برف سنگینی که جبهه هوای سیبری در اوایل سال 2018 با خود آورد، هشداری برای تداوم سال پر مرگ و میر 2017 بود، با دست کم 23 مورد مرگ بی خانمان ها در خیابان ها و اقامتگاه های موقتی که در سال جاری تاکنون از سوی رسانه های محلی گزارش شده است.

در ماه فوریه مرگ مارکوس آمارال گورجل که در هوای سرد شبانه در ایستگاه متروی وست مینستر در کنار ساختمان پارلمان جان داد، توجه گسترده رسانه ها را به خود جلب کرد.

متیو داونی از خیریه بی خانمان ها می گوید: «این ارقام یادآور این هستند که مقوله خیابان خوابی از خطرناکی گذشته است و به کاری مرگبار تبدیل شده است که هر ساله تعداد بیشتری را به کام خود می کشد.»
او افزود: «کسانی که در خیابان ها می خوابند در معرض همه چیز قرار دارند، از سرمای زیر صفر درجه گرفته تا خشونت و سوء استفاده و امراض کشنده.

احتمال اینکه آنها قربانی یک خشونت شوند 17 برابر بیشتر می شود. دو برابر بیشتر احتمال دارد که آنها در نتیجه عفونت جان ببازند و 9 برابر بیشتر محتمل است که دست به خودکشی بزنند. بدتر آنکه ما می دانیم که این ارقام احتمالا خیلی کمتر از میزان واقعی برآورد می شوند.»

این تحقیق که جامع ترین آمار مرگ و میر افراد بی خانمان را تا این تاریخ درانگلیس در اختیار ما قرار می دهد، خیریه های مهمی را که در این زمینه کار می کنند تشویق کرده تا خواستار آمار دقیق تری درمورد نرخ این مرگ و میرها و تعمیم سیستم بازنگری شده اند که از سوی دولت و سرویس های اضطراری  برای تحقیق پیرامون مرگ و میر بزرگسالان آسیب پذیر به کار می رود.

گاردین از کلیه مقامات محلی دراسکاتلند، ولز، ایرلند شمالی و انگلیس پرسیده بود که چه تعداد خیابان خواب تایید شده ظرف پنج سال تقویمی گذشته در قلمرو آنها جان باخته اند و خواهان جزئیاتی درباره سن، جنس، محل و دسترسی به خدمات بی خانمان ها برای هر کدام از موارد مرگ و میرها شده بود.

بر اساس تعریف خیریه بی خانمان های سنت مانگو،  یک خیابان خواب تایید شده به کسی گفته می شود که یک مددکار مربوطه او را در حال خوابیدن در خیابان مشاهده کرده باشد. همچنین در درخواست گاردین آمده است که این مناطق، شمار مرگ و میر خیابان خواب های تایید شده ای را که در اقامتگاه های موقت، امکانات اقامتی متعلق به مقامات محلی یا نهادهای امدادی و مسکن کمکی رخ می دهد نیز در شمار آمار خود لحاظ  کنند.

در چندین منطقه که دارای جمعیت بی خانمان بزرگی هستند، این مرگ و میرها دررسانه های محلی  شان گزارش شده، از جمله در منچستر، گلاسکو، بیرمنگام، بلفاست، لیدز و ساوتهند که یا به درخواست گاردین در مدت مقرر پاسخ ندادند یا اطلاعاتی را در این باره ثبت نکرده اند.

گاردین 63 مرگ گزارش شده از سوی مقامات محلی را در آمار کلی خود لحاظ نکرده، زیرا این مرگ ها - با اینکه منطقا  با درک عمومی از مرگ یک بی خانمان انطباق دارند - یا منطبق بر تعاریف مد نظر نبودند یا به این دلیل که اطلاعات ارائه شده از سوی مقامات محلی  در یک فرمت قابل تفسیر ارائه نشده بود.

لندن بزرگ تنها بخش از انگلیس است که سوابق آن شامل ریز اطلاعات مربوط به جمعیت خیابان خواب های آن است که از طریق «شبکه مشترک  اطلاعات بی خانمان ها» تهیه می شود. بر اساس این ارقام مرگ و میر خیابان خواب های این شهر در سال 2014 با 23 نفر به اوج خود رسید و این رقم در سال 2016 به 21 رسید اما در سال گذشته به 16 نفر کاهش یافت.

آنگونه که آمار و ارقام رسمی نشان می دهند، خیابان خوابی درانگلیس برای هفتمین سال متوالی افزایش یافته است که بر این اساس هر شب دست کم 4751 نفر خیابان خواب وجود داشته، هر چند که عده زیادی بر این باورند که تعداد این افراد بسیاربیش از این است.

پترا سالوا مدیر خدمات خیابان خواب ها در سنت مانگو از دولت می خواهد درمورد هر یک از مرگ های مشکوک خیابان خواب ها بررسی های گسترده تری صورت گیرد تا بتوان آمار دقیق تری را به دست آورد. او می گوید: «تحقیق در مورد این مرگ و میرها به شناسایی مسائل  مربوط به مراقبت های لازم و اینکه در کجا به کمک بیشتر برای انتقال دادن مردم از خیابان و دور کردنشان از خطر لازم است، کمک خواهد کرد.»

به دنبال ارسال این آمار و ارقام از سوی گاردین برای وزارت مسکن، اجتماعات مربوطه و دولت های محلی، یک سخنگوی دولت گفت: «حتی مرگ یک خیابان خواب در خیابان های ما نیز خیلی زیاد است. ما هم اکنون درتلاش هستیم و تعهد داده ایم که تا سال 2022 مشکل خیابان خوابی را حل کنیم و تا سال 2027 این مشکل را به کلی مرتفع نماییم. ما در حال سرمایه گذاری یک میلیارد و 200 میلیون پوند برای حل تمام اشکال بی خانمانی هستیم  و از اوایل این هفته قانون کاهش بی خانمانی که بلندپروازانه ترین قانونی است که ظرف چند دهه دراین زمینه تهیه شده، به مورد اجرا گذاشته شد.»

نویسنده: پاتریک گرینفیلد و سارا مارش   ( (Patrick Greenfield/ Sarah Marshروزنامه نگاران همکار گاردین