سرویس فرهنگ و هنر مشرق- محمد خزاعی تهیه کننده به وقت شام، در گفتگویی با خبرگزاری تسنیم به موضوع بسیار جالبی درباره برخی فیلمسازانی که در جشنواره‌های مختلف فرنگی برای آنها صندلی خالی می‌گذارند اشاره کرده است. خزاعی در این گفتگو اشاره می‌کند: ما نظام فرهنگیِ جالبی داریم، فیلمسازان را تربیت می کند، به آنها پول می‌دهد و درعرصه های داخلی وخارجی مطرح می‌شوند، بعد آن ها علیه خود انقلاب شروع به فعالیت می‌کنند. یعنی شما متوجه نمی‌شوید چه اتفاقی می‌افتد؟
بچه‌ای که در یک خانواده‌ای خاص رشد می‌کند، حداقل تابع آن خانواده است. تصور کنید در حالتی دیگر بچه عصیانگر شده و علیه خانواده‌اش شروع می‌کند به صحبت کردن و حرف زدن و تقویت کردن این جریان. برخی از فیلم «به وقت شام» خوششان نیامد، به نظرم مخالفت‌شان کاملا ایدئولوژیک است، بگذریم. در نظام فرهنگی ما فیلمی با صد میلیون تولید می شود و فیلمساز با جلوه‌گری و مخالف خوانی و اپوزیسیون شدن که من تحریم هستم و حق فعالیت در داخل کشور را ندارم جایزه‌ای معادل یک میلیارد تومان را از آن خود می‌کند. از طرفی در بهترین پنت هاووس های تهران زندگی می کند و با بهترین درآمدها در خارج از مرزها وانمود می‌کند که در حصر است. جالب است که این فیلمساز الفبای فیلم سازی و سیاه مشق هایش را با بودجه همین دولت وهمین نظام فرهنگی تمرین کرده وعده ای هم حامی این رویکرد می‌باشند.فیلم هایی که رسما فرهنگ و تمدن و نگاه زیبا وانسان دوستانه ملت ومردمش را می‌فروشد و بدبختی ها وفلاکت های سرزمینش را به رخ می‌کشد، برای کسب درآمد وجایزه.
این تفکر امروز ارج و قرب پیداکرده است و مدیران فرهنگی برایشان سینه چاک می‌دهند. واقعاً وطن فروشی وهویت فروشی در مقابل چند دلار بیشتر ارزش دارد؟ البته همه فلیمسازانی که آثارشان جایزه بین المللی می‌گیرند در این چرخه نیستند. کاملا معلوم است منظورم کدام طیف است. چه کسانی باعث شدند که تعریف مردم دنیا نسبت به ایران یک کشور عقب مانده با فاکتور های جاهلیت باشد، این تصور از کجا نشات می‌گیرد. قسمتی از همین آثار برگرفته از ذهن بعضی با اصطلاح فیلم سازانیست که حاضر نشدند برای چند دلار بیشتر واقعیت های جامعه و توسعه و رشد و نمو فرهنگی غنی مردم را به تصویر بکشند. به خدا خیانت شاخ و دم ندارد.