به گزارش مشرق، مراسم اهداء جوایز هفتمین دوره جشنواره‌ای موسوم به «فیلم‌های ایرانی استرالیا» در باغ سفارت این کشور برگزار شد و برخی فیلم‌های ایرانی سال‌های گذشته طی این مراسم جایزه دریافت کردند. گویا این جشنواره در ماه آبان سال گذشته با نمایش ۱۱ فیلم ایرانی در برخی از شهرهای استرالیا توسط دولت ایالت «کویینزلند» از مهم‌ترین استان‌های این کشور برگزار شده بود. فردی ایرانی تبار به نام «آرمین میلادی» از طرف این دولت، برگزارکننده جشنواره است. میلادی به عنوان دلال فیلم، آثار خاص از فیلمسازان ایرانی و برخی کشورهای دیگر را در استرالیا به نمایش گذاشته و در این مسیر حتی از برخی عناصر هتاک به ارزش‌ها و اعتقادات نیز استفاده می‌کند.
گفتنی است سفارتخانهها و باغ سفارت همواره در تاریخ معاصر ایران و در ذهن ایرانیان، تداعی‌گر خاطرات تلخ استعمار و فریب و نفوذ بیگانه بوده است، از همان زمان که مشروطه خواهان را به داخل باغ سفارت انگلیس کشاندند تا مشروطه ایرانی از دیگ پلوی این سفارت بیرون بیاید تا برگزاری شب‌های کانون نویسندگان فرمایشی در باغ انجمن فرهنگی سفارت آلمان در مهرماه ۱۳۵۶ برای انحراف نهضت مردم و برپایی نوع دیگری از مشروطه انگلیسی تا اعطای نشان‌های فرهنگی و سیاسی دولت‌های بیگانه مانند لژیون دونور ، شوالیه و... در این سفارتخانهها به برخی از هنرمندان که آنها را در رده خدمتگزاران دربارهای اروپایی قرار داد و تا ملاقات‌های آنچنانی ماموران ویژه خارجی با متهمین و محکومین قضایی در همین سفارتخانهها.
اینک در یک اقدام غیرمعمول، مراسم اعطای جوایز جشنواره‌ای که گویا سال گذشته در خارج کشور انجام شده، امسال در باغ سفارت استرالیا برگزار می‌شود! و در این مراسم نه چهره‌های فرهنگی و هنری که سفیر استرالیا حضور دارد.
کمی دقت در فیلم‌های به نمایش درآمده و همچنین آثار برگزیده نشان می‌دهد که این آثار تقریبا از طیفی خاص انتخاب شده‌اند که بیشتر به بهانه فیلم‌های اجتماعی، به نمایش فلاکت و مصیبت و فقر و نابسامانی پرداخته‌اند این فرآیند نوعی حمایت و تقدیر و تجلیل هدفمند خارجی است که سینماگر و فیلمساز را به طرف معیارهای خاص خودشان متمایل کرده تا ولو به طور ناخودآگاه براساس ارزشگذاری‌های غربی حرکت نمایند.
گفتنی است در غیاب انجمن‌های فراماسونری و نهادهای درباری و مراکز استعماری که پیش از انقلاب سینمای ایران را هدایت می‌کردند، در سال‌های پس از انقلاب این جشنواره‌های خارجی بودند که به همین شکل، هدایت بخش عمده سینمای ما را برعهده داشته و جریان اصلی آن را در سمت و سوی مورد نظرشان سوق دادند. اینک چند سالی است که به طور رسمی برخی سفارتخانهها ، نهادهای سیاسی و حتی اتحادیه اروپا نیز وارد گود شده تا سینمای ایران را در همان جهت سفارشی و سفارتی پیش ببرد.
لازم به ذکر است که استرالیا همچنان در قرن بیست و یکم نه یک کشور مستقل بلکه یک فرمانداری کل از کشورهای به اصطلاح مشترک‌المنافع و در زمره مستعمرات انگلیس محسوب شده و ریاست آنکه عنوان «فرماندار کل» را دارد، از سوی ملکه انگلیس انتخاب می‌شود!