سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. شنبه تا چهارشنبه ساعت ۷:۳۰ با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.
***
شهردار جدید هم ماندنی به نظر نمی‌رسد!
وعده اُپراتورهای گردن‌کلفت شورای شهر در روز انتخاب شهردار...
«محمد عطریانفر» فعال اصلاح‌طلب و از اعضای شورای شهر اول تهران، به تازگی طی اظهاراتی در اشاره به شهرداری بی‌شهردار تهران و فعالیت‌های عجیب شورای شهر در این زمینه گفته است:
«باور من این است که وقتی یک گروه سیاسی آمده و شورایی را تشکیل می‌دهد و به قول توسلی نیروهای نیابتی ما در شورا مستقر می‌شوند و می‌خواهند برای ما تصمیم بگیرند که از وجاهت کافی برخوردار نیستند ما هم باید با گردن‌کلفتی و اقتدار ایستاده و آدمی را که به درد مدیریت شهری می‌خورد را برای شهرداری انتخاب کنیم«.
به گزارش انتخاب، او همچنین می‌افزاید:
من نمی‌خواهم بگویم محسن هاشمی اولین، بهترین و آخرین گزینه است اما برای برون رفت از این آسیب هیچ راهی نداریم جز آنکه با اقتدار وارد شده و از آقای خاتمی به عنوان صمیمی‌ترین دوست خود توقع دارم که در این زمینه دخالت جدی‌تری کند و از سر مصلحت سنجی جامعه مناسب‌ترین گزینه را معرفی کند.[1]
*سؤال اینجاست که امثال عطریانفر چرا در ایام انتخابات اشاره‌ای به این «وجاهت ناکافی» اعضای فهرست انتخاباتی اصلاح‌طلبان برای انتخابات شورای شهر نداشتند؟!
یک‌شبه چه اتفاقی افتاده که آن لیست پرطمطراق که لیدر اصلاح‌طلبان هم برای «تَکرار» کرده بود؛ حالا دارای وجاهت ناکافی معرفی می‌شود که البته باید برای حرف‌شنو کردن آنها دست به گردن کلفتی زد؟
گفتنیست، غیر از زد و خورد شدید اصلاح‌طلبان و اُپراتورهای ستادی شورای شهر بر سر ماجرای انتخاب شهردار تهران اما محافل تحلیلی معتقدند که شهردار جدید تهران، افشانی باشد یا مکارم (دو کاندیدای نهایی احراز پست شهرداری) اما سایه «استعفا یا برکناری» بر سر شهردار جدید اصلاح‌طلبان هم سایه افکنده است.
این محافل معتقدند برای تصدی شهرداری تهران لازم است که گزینه‌های مطروحه از میان «رجال» انتخاب شوند و کسی که جزو این قاعده نباشد هرگز نمی‌تواند در کسوت شهرداری تهران، عملکرد موفقی داشته باشد.
غیر از این مسئله، کابوس بزرگ «تکرار کارنامه قالیباف» و خواست عمومی در این زمینه نیز بر سر اصلاح‌طلبان شورای شهر و شهردار جدید آنها سنگینی می‌کند اما این مسئله در پله بعدی قرار دارد و شهردار جدید تهران همانطور که توضیح داده شد فعلا بایستی تکلیف خود را با خطرات دیگری مثل استعفا یا برکناری روشن کند.
***
سرنوشت مشترک برجام روحانی و برجام کوبایی
روزنامه شرق، روز یکشنبه گذشته در گزارشی با عنوان «دور دنیا برای نجات برجام» به فعالیت‌های دیپلماتیک محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه رئیس‌جمهور روحانی پس از خروج آمریکا از برجام پرداخت.
شرق در این گزارش نوشته است:
رایزنی‌های برجامی بار دیگر آغاز شد؛ مذاکره برای نجات برجام درحالی‌که آمریکا از آن خارج شده و حالا باید دید با پنج عضو دیگر امکان ادامه دارد یا نه؟ محمدجواد ظریف، وزیر خارجه، همچنان در قالب رئیس گروه مذاکره‌کننده هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران، از روز یکشنبه مذاکره با همتایانش در چین، روسیه و اروپا را آغاز می‌کند.
قرار است ظریف روز یکشنبه در پکن با همتای چینی خود به‌عنوان یکی از شرکای برجام مذکره کند. عصر چهارشنبه سفیر چین در تهران با معاون وزیر خارجه ایران ملاقات کرده بود. مقصد دوم سفر ظریف، مسکو و مذاکره با سرگئی لاوروف است؛ همتای روسی که فعلا ایران بیش از دیگران به او نزدیک است. روز پنجشنبه نیز معاون وزیر خارجه روسیه در تهران با معاون وزیر خارجه ایران ملاقات کرد. بعد از اتمام‌حجت با چینی‌ها و روس‌ها، تیم هسته‌ای ایران به بروکسل می‌رود تا با وزرای خارجه فرانسه، آلمان و انگلیس مذاکره کند. اتحادیه اروپا نیز اعلام کرده فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، نیز روز سه‌شنبه در نشست بروکسل شرکت می‌کند.[2]
*به نظر می‌رسد سرنوشت «برجام کوبایی» یا همان توافق کوبا و آمریکا برای برجام روحانی هم در حال تکرار است.
رائول کاستروی کوبایی در سال 2014 توانست چیزی مثل برجام آقای روحانی را با آمریکا منعقد کند.
توافقی که به موجب آن سفارت آمریکا در هاوانا بازگشایی می‌شد، زندانیان سیاسی آمریکا در کوبا آزاد می‌شدند و آمریکا هم متعهد می‌شد که تحریم‌های کوبا را لغو کند.
اما نه تنها این اتفاق نیافتاد بلکه رائول کاسترو پس از مدتی مجبور شد همانند آنچه که ظریف باید این روزها انجام بدهد؛ از این کشور به آن کشور برود تا بواسطه شرکای آمریکا و چیزی به نام ایجاد فشار جهانی، از آمریکا بخواهد به توافق کوبا عمل کند.
اما تنها چیزی که به‌دست آورد «تقریباً هیچ» بود...
فرانسوا اولاند در یکی از همین دیدارها به کاستروی کوبایی گفته بود: «برای آنکه هاوانا به جایگاه اصلی خود بازگردد و رابطه خود را با جامعه بین‌الملل از سر گیرد، باید همه تحریم‌های این کشور لغو شود»![3]
این حرف جدای از آنکه کلاه بزرگ آمریکا بر سر دولت کوبا را با وضوح بیشتری نشان می‌داد، متضمن این اشاره هم بود که کوبا برای عمل به خواسته‌های آمریکا باید از چیزهای بیشتری دست بردارد.
و دست آخر نیز دونالد ترامپ چند ماه پس از حضور در کاخ سفید، توافق با کوبا یا همان برجام کوبایی را پاره کرد و از بین برد.
اکنون نیز به نظر نمی‌رسد سرنوشتی غیر از آنچه دامان کوبایی‌ها را گرفت در انتظار اعضای ستاد برجام باشد.
کما اینکه دلسوزان کشور از چند سال قبل دائم به آقای روحانی هشدار دادند که سرنوشت برجام اعتدالی، همان سرنوشت برجام کوبایی خواهد بود.[4]
این گزاره همچنین حاوی یک وجه دیگر نیز هست و آن اینکه اعضای ستاد برجام بهتر است تا دیر نشده تکلیف خود را با برجام روشن کنند و لااقل از دربه‌دری رائول کاسترو در کشورهای اروپایی درس بگیرند و به توافقی که احتمال نتیجه‌بخشی آن «صفر مطلق» است بیش از این دل نبندند...
***
ویلاهای حاشیه‌دار چند وزیر روحانی!
رسانه‌ها روز گذشته خبر دادند که با دستور دادستانی ساوجبلاغ، تعدادی ویلای غیر مجاز در این منطقه تخریب شده است که گویا یکی از این ویلاها نیز متعلق به یکی از وزرای دولت رئیس‌جمهور روحانی بوده است.
گفته می‌شود که این وزیر از متولیان مقابله با ساخت و سازهای غیرمجاز نیز هست.[5]
*قبلا و در دولت یازدهم نیز ماجرای کشف یک محموله قاچاق لباس از ویلای یکی دیگر از وزرای رئیس‌جمهور روحانی در منطقه لواسانات خبرساز شد.
محموله‌ای که متعلق به دختر وزیر بود و اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور در ایام انتخابات تلاش کرد به دفاع از این قضیه برآید.[6]
ماجرای «حقوق‌های نجومی» نیز یکی دیگر از حواشی همردیف با این مسئله در دولت آقای روحانی بوده است.
اکنون سؤال اینجاست که مردم و افکار عمومی تا کِی باید شاهد وقوع این قبیل رخدادها در کابینه آقای روحانی باشند؟!
آیا حضور وزرای ویلانشینی که از قضا دستی هم بر آتش خلاف قانون دارند، در کابینه، به صلاح مردم و مملکت است؟
اگرچه آقای روحانی در دو انتخابات و با رأی مستقیم مردم انتخاب شده اما به هر حال باید دانست که دولت‌داری اسلامی ادب و آدابی دارد که یکی از ساده‌ترین آنها، دوری‌گزینی از اشرافیت و مهمتر از آن، پاک بودن است.
می‌توان اذعان کرد یکی از دلایل کندی دولت اعتدال در مسیر پیشرفت جمهوری اسلامی ایران، وقوع رخدادهایی مثل مقولات پیش‌گفته است.
***
1_ http://www.entekhab.ir/fa/print/407747
2_ http://sharghdaily.ir/fa/main/print/187264