مشرق- سومین دیدار خصوصی فوتبالی‌ها با حسن روحانی در چند سال اخیر نشان از رویکرد تبعیض‌آمیز رئیس‌جمهور در ورزش کشور دارد. ملی‌پوشان فوتبال در حالی قرار است یک‌شنبه شب مهمان حسن روحانی باشند که در سال‌های گذشته بارها قهرمانان و مدال‌آوران رشته‌های مختلف ورزشی پشت درهای بسته پاستور مانده‌اند و نتوانسته‌اند برای دقایقی کوتاه هم که شده با رئیس‌جمهور دیدار و از مشکلاتشان بگویند، اما گویا حساب فوتبال جداست و مهدی تاج هر وقت بخواهد می‌تواند دست کی‌روش و ملی‌پوشان را بگیرد و در پاستور و به هر بهانه‌ای با حسن روحانی دیدار کند و فوتبالی‌ها پاداش‌هایشان را سر موقع و بیشتر از مبلغ وعده داده شده، دریافت کنند و بعد با خنده عکس یادگاری بگیرند و بروند! در اینکه سیاستمداران به دلیل نفوذ بالای فوتبال سعی در نزدیکی به این رشته دارند شکی نیست، اما به نظر می‌رسد این توجه افراطی در کشورمان نتیجه‌ای جز ضربه زدن به ورزش قهرمانی و دلسردی قهرمانان ندارد.
در حالی حسن روحانی به بهانه جام جهانی میزبان فوتبالی‌هاست که مرور افتخارات ورزش ایران در همین دو سال اخیر به خوبی نشان می‌دهد که فوتبال هیچ‌گاه در رده‌های بالایی جدول افتخارآفرینی‌ها قرار نگرفته است. تنها صعود به جام جهانی که پیش از این هم چهار بار اتفاق افتاده، بهانه‌ای شده تا فوتبال هم جایی در کارنامه ورزش کشورمان داشته باشد، آن هم رشته‌ای که فساد اقتصادی و اخلاقی در آن بیداد می‌کند و سوءاستفاده سالانه چندصد میلیاردی فوتبال از بیت‌المال، حتی پای مجلس را به هم پرونده فساد در فوتبال باز کرده است. در چنین شرایطی و با وجود فساد گسترده و سوءاستفاده از بیت‌المال که در این رشته ورزشی بر کمتر کسی پوشیده است، حسن روحانی و وزیر ورزش هرچند وقت یک‌بار پای اهالی فوتبال را به پاستور باز می‌کنند.
این در حالی است که با نیم‌نگاهی به لیست مدال‌آوران و قهرمانان کشورمان در بازی‌های آسیایی، المپیک و قهرمانی جهان درمی‌یابیم که سهم فوتبال در این فهرست صفر است. در مقابل این ورزشکاران کشتی، وزنه‌برداری، تکواندو، کاراته، فوتسال و دیگر رشته‌ها بوده‌اند که با مدال‌های رنگارنگ‌شان پرچم کشورمان را در مسابقات مختلف بالا برده‌اند، موفقیت‌هایی که در سخت‌ترین شرایط و با کمترین توجه از سوی مسئولان رقم خورده است. قهرمانانی که برخلاف فوتبالی‌ها نه قراردادهای میلیاردی دارند و نه اردوهای خارجی، قهرمانانی که همان پاداش‌های اندک‌شان را هم پس از سال‌ها نگرفته‌اند، قهرمانانی که به بیت‌المال دست‌درازی نمی‌کنند و مانند فوتبالی‌ها غرق در فساد نیستند!
با این حال گویا خون فوتبالی‌ها با تمام حاشیه‌هایشان از بقیه رشته‌ها رنگین‌تر است، چراکه با تمام حاشیه‌ها و ناکامی‌ها همواره جای ثابتی در ملاقات‌های فصلی حسن روحانی دارند و سهم قهرمانان مدال‌آور هم تنها مراسم اهدای جوایز قهرمانان است، مراسمی که مدال‌آوران کمترین مجال را برای بیان مشکلاتشان با رئیس‌جمهور پیدا می‌کنند. برای درک نگاه تبعیض‌آمیز حسن روحانی و وزارت ورزش به منهای فوتبالی‌ها، آقای رئیس‌جمهور بهتر است نگاهی به پیام‌های تبریکی که برای موفقیت ورزشکاران ایرانی در مسابقات بین‌المللی تنها در یک سال اخیر صادر کرده‌اند، بیندازند. پیام‌هایی که رشته‌هایی چون کشتی، وزنه‌برداری و کاراته در آن سهم زیادی دارند و فوتبال کمترین سهم را، اما روحانی با چند گروه از این ملی‌پوشان دیدار جداگانه داشته است؟! نمونه آخر این موفقیت‌ها، قهرمانی فوتسال بانوان در آسیاست. آیا رئیس‌جمهور برنامه‌ای برای دیدار با دختران قهرمان دارد؟ جالب اینجاست که روحانی و وزیر ورزش در زدن این افتخارات به نام دولت‌شان کم نمی‌گذارند، اما با این حال وقتی پای مشکلات این ورزشکاران و تقاضای دیدار با رئیس‌جمهور پیش می‌آید، پایشان را عقب می‌کشند.
این نگاه تبعیض‌آمیز وقتی بیشتر به چشم می‌آید که قرار است در این دیدار پاداش‌های صعود به جام جهانی هم پرداخت شود. خون فوتبال اما رنگین‌تر است و آنها بابت یک موفقیت قابل پیش‌بینی و بدیهی پاداش‌های چند برابری‌شان را قبل از رفتن به روسیه می‌گیرند تا عدم پرداخت این پاداش در عملکردشان در جام جهانی تأثیر نگذارد! طنز تلخ ماجراست آنجاست که فوتبالی که تنها به جام جهانی صعود کرده و امید کمی حتی برای صعود از گروهش دارد، پاداش رفتن به جام جهانی را خیلی زود آن هم از دست حسن روحانی می‌گیرد، اما آن‌سوتر بچه‌های فوتسال که مدال برنز جام جهانی را دارند، یک سال و نیم پس از این موفقیت همچنان در حسرت پاداش موفقیت بزرگ‌شان هستند.
*سعید احمدیان (تحلیلگر روزنامه جوان)