گروه فرهنگ و هنر مشرق - محمدرضا کائینی، فعال رسانه و تاریخ در صفحه شخصی اش نوشت:

تصویری که هم اینک پیش روی دارید، تذکاری است از یکی از مجالس افطاری در دوره قاجار. اهل تاریخ آورده اند که در این مجالس، ابتدا اغذیه ای سبک به میهمانان داده می شدو پس از ساعاتی، روزه داران با شامی نسبتا مبسوط و مقوی پذیرایی می شدند. نوع غذاهایی هم که طبخ می شدند،با فصل و شرایط آب و هوایی ماه مبارک و در نگاهی کلان تر، سلامتی میهمانان تناسب تام و تمام داشت.

شاید یکی از دلایلی که مردم آن روزگاران، رمضان را به مثابه موسمی نیک می گرفتند، همین آداب و عاداتی بود که باخود داشت و آن را شیرین و متمایز می ساخت. به همین نکته نه چندان با اهمیت، می توان به مثابه رهیافتی نقادانه به زندگی پس از تجدد در ایران نگریست. به راستی موج نوگرایی وارداتی، بر سر زندگی فردی و اجتماعی مردمان این دیار چه آورده است؟

خوردنی های خلق الله شده محصولات فرآوری شده و تراریخته. معماری تاریخی و ملی ما فراموش شده و مردم دلالت شده اند به قوطی کبریت های شصت متری. روابط اجتماعی ما الگویی دارد با مدل روابط حیوانات. اشتباه شد، حیوانات هم بر حسب غریزه، حدودی را رعایت می کنند. سیاست ما هم کپیه ای دست چندم، از زد و بندهای رایج در آن طرف آب است، یعنی اگر خیلی هنر کنیم می رسیم به ابواب جمعی جناب عموسام که پس از سیصد سال تمرین دموکراسی،از تحفه ای به نام ترامپ رونمایی کرده اند و شگفتا که در حول و حوش ما، عده ای هنوز برای رسیدن به غایت این بن بست، هروله می کنند...فاعتبروا یا اولی الابصار.