به گزارش مشرق، امیر محبیان روزنامه نگار گفت: موضوع نواصولگرایی را از دو منظرمی توان مورد توجه قرار داد بدین معنا که اگر نواصولگرایی را به معنای بازتعریف ارزش ها، باورها، مفاهیم و رویکردها در نظر بگیریم با توجه به تغییر شرایط  زمانی می توان گفت بسیاری از رویکردها باید تغییر کند چرا که نسل نوین جامعه با تغییرات جدیدی مواجه شده از این رو نیازمند پاسخگویی براساس تحولات جدید دنیای امروز است چرا که نیازها و مطالبات جدیدی مطرح شده است که لازم است جامعه نسبت به این مطالبات مواضع قابل قبولی اتخاذ کند.

وی تعریف قابل تایید از نواصولگرایی را اینگونه تشریح نمود: لازمه پاسخگویی به مطالبات و نیازهای جدید جامعه تعریف جدیدی برمبنای نیازهای روز با توجه به حفظ آرمان ها است اما از سوی دیگر نواصولگرایی می تواند اینگونه معنا شود که ما به طور کامل از ارزش های اصولگرایی عبور کنیم و به دنبال ایجاد طرح جدیدی از گفتمان اصولگرایی باشیم که این موضوع نیازمند نگاه تجدید نظر طلبی است که این موضوع را به طور بنیادین مورد توجه و تغییرات قرار دهد که البته جای بحث فراوان دارد و نیازمند سازوکارهای است که دراین بحث مجال پرداختن به آن نیست.

اما اگر معنای گفتمان نواصولگرایی این است که تعریف مجددی از رویکردها و آرمان های کلان اصولگرایی که بر حفظ ارزش های اسلام، انقلاب و ایران؛ ارزش هایی که مبتنی برآرمان های انقلابی شکل گرفته تاکید دارد و بناست تا با ارائه تعریف جدیدی از آنها کارکرد وکاربرد اصولگرایی را بهتر وموثر تر کند این تعریف از نواصولگرایی قابل قبول و تایید شدنی است.

محبیان با اشاره به اهمیت نقش جوانان در گفتمان نواصولگرایی این موضوع را مورد بحث قرار داد وضرورت توجه به استفاده از ظرفیت های جوانان مومن و متعهد را اینگونه عنوان نمود: موضوع حضور جوانان یا میانسالان در راس قدرت و استفاده از آنها در جایگاه های مدیریتی؛ اندیشه ای و تصمیم سازی برای کشوربحثی بسیار جدی است چرا که لزوما نمی توان به صورت قطعی منکر حضور یک گروه یا عدم کارآیی یک گروه شد. به هر حال لزوما هر جوانی توانمند تر  و هر پیری ضعیف تر نیست، از سوی دیگر نمی توان تایید کرد که هر فرد مسنی از توانایی وتجربه بیشتری برخورار است و هر جوانی ویژگی های قابل توجهی دارد از این رو برای بهره برداری بهتر از نیروی انسانی نواصولگرایی باید افراد را براساس  توانمندی فکری واجرایی انتخاب کند نه سن و سال آنها؛ هر چند که نباید منکر یک واقعیت شویم که با گذشت سن دو چیز تغییر می کند رویکردهای افراد مسن به تدریج محافظه کارانه می شود وانرژی آنها برای فعالیت کمترمی شود، بنابراین اگر جریانی دچار آسیب پیری شد و به مرور زمان با اتخاذ رویکردهای محافظه کارانه ممکن است از صحنه سیاسی جذب شود یا در شرایط جدید موضع خاصی برای پاسخگویی به مطالبات مردمی نداشته باشد از این رو جریانات سیاسی حتما باید به دنبال تزریق خون جوانی در رگ های خود باشند تا این جریان جاری شود در غیر این صورت اگر از تفکر؛ انرژی  واندیشه جوان تهی شود مرگ لاجرم خود را رقم زده است.

وی شکل گیری جریان متعهدی مبتنی برارزش ها وآرمان های انقلابی را توسط گفتمان نواصولگرایی اینگونه تبیین کرد: برای شکل گیری هر حرکت اجتماعی و به سرانجام رسیدن آن گره خوردن مطالبات با جامعه ضروری است. در واقع از یک سو در جامعه مطالبات جدیدی شکل گرفته و از سوی دیگر پاسخ های جدیدی به این سوالها داده نمی شود یعنی افراد مسن جامعه به عنوان پیشروان جریان سیاسی همان پاسخ های قدیم را به پرسش های جدید می دهند لذا طبیعتا قادر به ایجاد کشش در میان جامعه جوان نخواهند بود از این رو لازم است جریان اصولگرایی با شناسایی پرسش های جدید جامعه که پاسخ هایی مبتنی برمبانی دقیق آرمان ها واهداف انقلاب اسلامی است نوعی کشش و انگیزه در جامعه ایجاد کند که جامعه احساس کند جریان اصولگرایی جریانی متعلق به گذشته نیست این روند همان تعریف نواصولگرایی است که می تواند تحرکی در نیل به اهداف وآرمان های انقلاب اسلامی در دل جامعه جوان متفاوت از دیروز ایجاد کند.