سرویس فرهنگ و هنر مشرق - با اینکه در موارد متعددی، شمار فراوانی از سلبریتی‌ها، تناقض گویی و عدم اشرافشان در حوزه‌هایی غیر مرتبط افشا شده، اما از دامنه تناقض‌گویی‌ها، متلک‌پرانی‌ها و جهت دهی ناهمگون این موج کاذب، در فضای مجازی و مدیایی کاسته نشده و برخی از آنان همچنان روی موج تناقض گویی سوارند. امیر جعفری یکی از سلبریتی‌هایی است که آخرین حضور سینمایی‌اش با عنوان «آزاد به قید شرط» در مقام نقش اول فیلم، یک اثر سراسر شکست خورده است و به نظر می‌رسد این بازیگر عرصه‌های نمایشی باید کفش‌هایش را آویزان کند و وارد دوران بازنشستگی‌اش شود، سال گذشته حین ایام انتخاب یک مصاحبه انتخاباتی با شبکه اینترنتی تی‌وی پلاس (TVPLUS) انجام داد و حرف‌های جالبی را در حمایت از حسن روحانی بر زبان جاری کرد.
امیر جعفری در این گفتگو که بخش شاخصی از آن درباره توده‌های فرودست تحقیر آمیز است گفت: من فکر می‌کنم ما همه چیزمان به سیاست گره خورده و البته افرادی می‌گویند ما در سیاست دخالت نمی‌کنیم. مگر میشود دخالت نکنیم؟ اولا آقای خاتمی همیشه به ایشان ارادت داشتم و این مسئله به دوره‌های که ایشان رئیس جمهور بودند بازمی‌گردد. جعفری در واکنش به سئوال مجری که می‌پرسد" احتمالا به توصیه آقای خاتمی می‌خواهد از آقای روحانی حمایت کنید؟ " پاسخ " آری" می‌دهد و در ادامه اشاره می‌کند: آقای خاتمی وقتی تَکرار می‌کنند، باعث میشود تَکرار که بیشتر و تاکیدی تر شود.
جعفری در پاسخ به سئوال مجری درباره عملکرد چهار ساله نخست دوران ریاست جمهوری حسن روحانی چنین پاسخ می‌دهد: در حالت عادی که نگاه می‌کنم در چهار سال گذشته یک خرده این ماشینِ در جاده افتاده، دارد خوب می‌رود. هواپیمایمان دارد خوب می‌آید، قبلا استرس می‌گرفتیم. من تقریبا قرآن را ختم می‌کردم می‌خواستم سوار هواپیما بشوم. الان هواپیما آمده، توریست دارد وارد کشور میشود، می‌خواهیم خارج از کشور فستیوالی برویم با عزت و احترام داریم می‌رویم (امیر جعفری از سال ۱۳۹۲ - تا کنون - فیلمی که در فستیوال‌های جهانی بدرخشد بازی نکرده است)، من از دید خودم دارم می‌گویم و مردم نگویند تو به فکر نون مردم نیستی. در حوزه تئاتر، آثار مستقل دارد شکل می‌گیرد، کتاب‌های بیشتری دارد چاپ میشود (آمار نشر کتاب معکوس ادعاهای ایشان است)، مگر میشود فضای مجازی و اینترنت نباشد و به دنیا وصل نباشی.
فایل آن‌را از اینجا دانلود کنید: video/mp4
بازیگر فیلم اکسیدان در ادامه گفت: یک خورده انصاف داشته باشیم و نگوییم ای بابا دلار چرا هزار تومان نشد؟ مگه من دلار را چهار هزار تومان کردم که الان بشود هزار تومان. اصلا کجای دنیا دلار سه هزار تومان بوده و بعدا بشود پانصد تومان!؟ مگر چنین چیزی میشود. صبح بلند شدیم رفتیم یک کیلو گوجه بخریم، صبح ۲۰۰ تومان نبود، بعدالظهر بشود ۴۰۰ تومان. انصاف داشته باشیم دلار بود هزار ۱۰۰ تومان بود، دو ساعت بعد می‌شد ۱۸۰۰ تومان، اصلا هیچ کس هیچ کاری نمی‌توانست بکند. الان حداقلش این است که شب می‌خوابی صبح بلند می‌شوی دلار یکهو نشده ۳۰۰۰ تومان، یا ۳۰۰۰ تومن بیاید روی قیمت دلار. من عوامانه دارم صحبت می‌کنم یعنی دارم راحت حرف می‌زنم. جعفری در ادامه اشاره می‌کند اگر یارانه مردم را تا سقف ۲۵۰ تومان الی ۳۰۰ هزار تومان (طبق وعده یکی از کاندایداها) افزایش دهیم دلار ۸۰۰۰ تومان خواهد شد.
امیر جعفری در سخنانش تلویحا با اینکه ادعا کرده از دید خودش صحبت می‌کند اما شاخص با ثبات ماندن قیمت دلار در چهار ساله نخست ریاست جمهوری حسن روحانی به عنوان مبنای عمومی در جامعه مطرح میشود. آیا در شرایط کنونی ایشان، حاضر است به این سئوال پاسخ دهد که در حال حاضر با رشد سینوسی قیمت دلار در کمتر از سه ماه و کمتر از یکسال از به قدرت رسیدن روحانی در دولت دوازدهم بازهم می‌تواند از عملکرد رئیس دولت حمایت کند. اگر منعفت آقای بازیگر برای تداوم فعالیت در سینما، ریشه در روش‌های شبه اصلاح‌طلبانه دولت روحانی است، آیا منعفت عمومی را نباید در نظر گرفت.
باید بپذیریم بخش عمده‌ای از میزان آراء حسن روحانی حاصل حمایت همه جانبه سلبریتی‌هایی از جنس امیر جعفری است. در شرایط کنونی امیر جعفری که وضعیت نابسامان دلار را می‌بیند آیا بازهم همان سخنان را بر زبان خواهد آورد؟ در شرایطی یارانه ۲۵۰ الی ۳۰۰ تومانی به مردم پرداخت نمی‌شود، قیمت دلار از هشت هزار تومان عبور کرد و منتظریم، ببینیم که جناب آقای جعفری که ادعای اخلاق‌گرایی دارند، بابت همین حمایت‌های عامه‌پسندانه چه پاسخی برای مردم خواهد داشت. آیا سلبریتی که اوج موفقیت‌اش فیلم نازل اکسیدان است بازهم باید در مسیر هدایت افکار عمومی، در حمایت از یک رویه سیاسی خاص، مشارکت خواهد داشت؟
امیر جعفری در این گفتگو اشاره می‌کند من می‌خواهم این دوربین را دست بگیریم و از مردم سئوال کنم شما چه کاری برای مملکتان کردید؟ کاش جناب جعفری دوربین را برمی‌داشت و به سراغ حسن روحانی می‌رفت و همین سئوال را از ایشان می‌پرسید.