اصلاح طلبان اکثریت مطلق کابینه را در اختیار دارند. اما به جای پاسخگویی درباره عملکرد، ژست طلبکار گرفته و تقصیرها را به گردن دولت های «قبل»، «پنهان» و «موازی» می اندازند.

سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** برای شکوفایی اقتصادی باید سیاست‌های دولت سازندگی را اجرا کنیم!

روزنامه آرمان در سرمقاله امروز به قلم «بهمن آرمان» کارشناس اقتصادی حامی دولت نوشت:

« اقتصاد ایران در طول 40 سال گذشته به استثنای دوره معروف هشت ساله سازندگی آنهم به رغم عدم همکاری کشورهای غربی و نهادهای مالی معتبر بین‌المللی که حتی ایران عضو آنها هست و بود، مانند بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و بانک توسعه اسلامی، هیچگاه در چرخه واقعی خود گردش نکرده است...در دوره 40 ساله پس از انقلاب ما دوره سازندگی را داشتیم که در این دوره همه شاخص‌های اقتصادی کلیدی مثبت بوده است. رشد اقتصادی بالا، نرخ بیکاری پایین و امید به آینده بالا بود».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت:

«در چنین شرایطی ترمیم کابینه مشکلی از مشکلات کشور حل نمی‌کند مگر آنکه رویکرد توسعه اقتصادی دوباره به کالبد بدنه سیاسی کشور برگردد و در غیر اینصورت، با تغییر مهره‌ها باز آش همین خواهد بود و کاسه همین».

گفتنی است در اوایل دهه هفتاد قیمت بنزین پنج تومانی با افزایش دو برابری در سال 74 به 10 تومان رسید؛ اتفاقی که با افزایش نرخ ارز از 150 به 400 تومان همراه شد. در ادامه، کاهش ارزش پول ملی موجب افزایش تورم و بیکاری شد. از این رو بر اقشار کم‌درآمد و حقوق‌بگیر فشار  اقتصادی وارد شد و قدرت خرید مردم کاهش یافت... تورم در سال 74 و پایان دولت سازندگی به 49 درصد نزدیک شد و همین مسئله موجب شکست برنامه‌های آزادسازی قیمت‌ها گردید.

در شرایط فعلی نیز نرخ ارز که در ابتدای دولت روحانی رقمی در حدود سه هزار و 200 تومان بود، اکنون به بیش از 8 هزار تومان رسیده است.

در حال حاضر عده ای با صورت‌سازی و آمارسازی به دنبال خوب نشان دادن کارنامه اقتصادی دولت هستند، این رویکرد خسارت آفرین تکرار همان خیانتی است که کسانی در دولت سازندگی مرتکب شدند و همه‌چیز را گل و بلبل نشان دادند تا اینکه تورم به رکورد تاریخی حدود 50 درصد رسید و منجر به اعتراضات گسترده اجتماعی در اسلامشهر و مشهد و...شد.

لازم به ذکر است که رهبر معظم انقلاب- تیر ماه ۷۱- با تعریض به مفهوم «سازندگی» تاکید کردند:«عده‌ای سازندگی را با مادی‌گرایی، اشتباه گرفته‌اند. سازندگی چیزی است مادیگری چیز دیگری است. سازندگی یعنی کشور آباد شود و طبقات محروم به نوایی برسند ... سازندگی همان کاری بود که علی ابن ابیطالب (ع) می‌کرد ... آن بزرگوار با دست خودش نخلستان آباد می‌کرد؛ زمین احیا می‌کرد؛ درخت می‌کاشت؛ چاه می‌کند و آبیاری می‌کرد. این سازندگی است. دنیاطلبی و ماده‌طلبی کاری است که عبیدالله بن زیاد و یزید می‌کردند. این دو تا را نباید باهم اشتباه کرد. امروز یک عده به نام سازندگی خودشان را غرق در پول و دنیا و ماده‌پرستی می‌کنند. آیا این سازندگی است؟».

** دولت بی تقصیر است، همه مشکلات تقصیر دولت های «قبل»،«پنهان» و «موازی» است!

«محسن صفایی فراهانی» فعال اصلاح طلب و از متهمین فتنه 88 در مصاحبه با روزنامه شرق گفت:

«بورژوازی رانت‌خوار دنبال غارت است، از هر نمدی به‌جای نجات کشور دنبال درست‌کردن کلاه برای خود هستند، پروژه و کار تعریف می‌کنند، فشار سیاسی می‌آورند و از روش‌های مختلف استفاده ‌می‌کنند! نمونه‌اش را در راهپیمایی روز قدس دیدید. چطور می‌شود برای الحاق ایران به یک کنوانسیون، در راهپیمایی مردم شعار مخالفت دهند؟ شاید از 98 درصد افرادی که پلاکارد به دست داشتند و شعار می‌دادند می‌پرسیدید کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم چیست؟ اصلا نمی‌دانستند CFT چیست؟ اما می‌بینید که می‌توانند بر تصمیمات اثر بگذارند! چون از هر تصمیمی برای ممانعت از پول‌شویی نگران هستند».

صفایی فراهانی افزود:

«دولت موازی عملا در همه موارد تأثیر می‌گذارد. نشان آن‌هم این است که امروز یک هم‌صدایی بین بحران‌آفرینی‌های خارجی و این جریان قدرتمند اقتصادی وجود دارد، هر دو امروز در ایجاد فضای ناامن اقتصادی هم‌جهت هستند...منابعی که در اختیار دولت موازی است، می‌تواند دولت را زمین‌گیر کند. امروز هم این وضعیت را شاهد هستید. مشخص است این عوامل به‌اندازه کافی قدرت مانور و توانایی لازم را دارند. طبق گزارش بانک جهانی در چندماهه پایان سال قبل، 27 میلیارد دلار سرمایه از ایران خارج شده است. این کار را چه کسانی انجام دادند؟».

اصلاح طلبان اکثریت مطلق کابینه را در اختیار دارند. اما به جای پاسخگویی درباره عملکرد، ژست طلبکار گرفته و تقصیرها را به گردن دولت های «قبل»، «پنهان» و «موازی» می اندازند.

چندی پیش «صادق زیباکلام» گفته بود:«چیزی به نام اتاق فکر علیه دولت روحانی، وجود خارجی ندارد».

«برجام بی فرجام»، «حقوق‌های نجومی»، «قراردادهای محرمانه از خرید هواپیما تا خودروسازی»، «وعده‌ها و آمارهای اشتغالزایی و افزایش بیکاری»، «حواشی اقتصادی اطرافیان رئیس جمهور و مقامات ارشد دولت»، «رکود اقتصادی» و...موضوعاتی است که اصلاح طلبان با در اختیار داشتن اکثزیت مطلق کابینه باید درخصوص آن به افکار عمومی پاسخ بدهند.

چندی پیش یکی از فعالین رسانه ای در مطلبی نوشته بود:«سرطان اصلاحات برای پرت کردن حواس مردم از قیمت ارز در دولت متبوعش، اقدام به" تولید توهم" فرمودند. اما مردم مساله شان را گم نمی کنند.مفهوم سازی دولت پنهان با هدف جا خالی دادن از بی عرضه گی است».

** نوبتِ برجام داخلی است!

«قاسم میرزایی نیکو» نماینده اصلاح طلب مجلس در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفت:

«ما باید به‌دنبال برجام داخلی باشیم، نه برجام خارجی...مشکل ما اروپا و امریکا و فشار خارجی نیست که حالا بخواهیم به سمت سهمیه‌بندی و توزیع کالای کوپنی برویم تا بتوانیم این فشار را کنترل کنیم. ما گیر داخلی داریم. وقتی نمی‌خواهیم خودمان را بپذیریم، این مشکلات هم ناگزیر است. وقتی ما هنوز پس از نزدیک به یک دهه نمی‌خواهیم راجع به محصوران، خانم رهنورد و آقایان موسوی و کروبی فکر کنیم، وقتی نمی‌خواهیم درمورد بازداشت‌شدگان مدت اخیر، ازجمله دراویش زن بیندیشیم، هنگامی که حاضر نیستیم به عواقب دستگیری و برخورد با دانشجویان و صدور احکام سنگین برای این جوانان فکر کنیم، وقتی هنوز به‌دنبال برخورد قهرآمیز و امنیتی با اندیشه و تفکر هستیم، وضعیت‌مان همین خواهد بود. این مسائل اصل گرفت و گیر کار ما است. اگر با این مسائل برخوردی عاقلانه و مدبرانه داشته باشیم، قطعا عقلای قوم وسط میدان می‌آیند و برای برون‌رفت از این بحران‌ها راهکار موثر ارایه می‌دهند».

ربط دادن مشکلات مردم به موضوعاتی همچون «حصر»،«دراویش»،«ورود زنان به استادیوم» و...تنها از عهده جماعت اصلاح طلب برمی آید.

اکنون مطالبه اصلی مردم کشورمان رفع مشکلات معیشتی و اقتصادی است. یکی از راهکارهای اساسی این امر نیز بهره مندی دولت از ظرفیت‌های عظیم داخلی و همچنین هدایت نقدینگی سرگردان و مخرب «یک تریلیون و چهارصد و نود هزار میلیارد تومانی» به سمت فعالیت‌های اقتصادی مولد و تضمین شده از سوی دولت است.

اما اصلاح طلبان بدون توجه به موارد فوق و به دلیل آلوده بودن به سیاسی کاری و سیاسی بازی و اولویت دادن منافع قبیله‌ای به منافع ملی، صرفا به دنبال ارائه آدرس غلط به دولت و افکار عمومی است.