به گزارش مشرق، به جام جهانی فکر کردن یعنی به برزیل فکر کردن، تیمی که توانست با پله جوان فاتح جام جهانی سوئد شود و یکی از بهترین تیم‌های تاریخ دهه هفتاد لقب بگیرد. سلسائو یادآور رونالدو نازاریو نیز هست، مهاجمی که توانایی‌های فردی فوق‌العاده‌ای داشت و گل‌هایش در جام جهانی فراموش نشدنی بود.
فوتبال برزیل تماشایی و سرگرم کننده است. این تیم بازی تهاجمی را به نمایش می‌گذارد و بیش از این که به دنبال رقابت باشد، بازی نمایشی را ارائه می‌دهد. هر دریبل یا پاس بازیکنان این تیم ارزشمند است. فوتبال شاد و تهاجمی برزیلی‌ها باعث شده است این تیم در طول تاریخ مهاجمان بزرگ و برجسته‌ای داشته باشد.
با این حال مشکل کنونی اصلی برزیل از این نقطه است. پس از این که تیته به عنوان سرمربی برزیل انتخاب شد، گابریل ژسوس را به عنوان مهاجم شماره "۹" خود برگزید. این مهاجم پس از فتح المپیک برزیل به همراه نیمار خط حمله سلسائو را تشکیل دادند. او در مرحله مقدماتی جام جهانی توانست بدرخشد، هفت گل بزند و پنج پاس گل دهد.
با این حال ژسوس در روسیه در حد انتظار ظاهر نشد و آمار ناامید کننده‌ای را بر جای گذاشت. برای نخستین بار در تاریخ جام جهانی یک مهاجم برزیلی نتوانست گلزنی کند.
سلسائو در روسیه بیست و یکمین جام جهانی اش را تجربه کرد اما یک مهاجم شماره "۹" خوب در اختیار نداشت. این در حالی است که همیشه مهاجم‌های اصلی برزیل توانسته بودند در جام جهانی گلزنی کنند. پله در چهار بازی جام جهانی ۱۹۵۸ ، ۶ گل به ثمر رساند و توستائو در جام جهانی ۱۹۷۰ در ۶ بازی دو بار دروازه حریفان را باز کرد. از طرفی رونالدو بهترین گلزن تاریخ برزیل در جام های جهانی در چهار دوره، ۱۵ گل به ثمر رساند. حتی مهاجمانی همچون سرجینیو در سال ۱۹۸۲ و فرد در سال ۲۰۱۴ توانستند حداقل یک گل به ثمر برسانند.
در مقابل فرمینیو که بازیکن ذخیره سلسائو محسوب می‌شد در جام جهانی روسیه توانست گلزنی کند. او دروازه مکزیک را باز کرد. به‌به‌تو و روماریو زوج فوق‌العاده‌ای در جام جهانی آمریکا بودند. کارکا در سال ۱۹۸۶ در پنج بازی، پنج گل به ثمر رساند. همچنین لوییس فابیانو در جام جهانی آفریقا سه بار دروازه حریفان را باز کرد.
سلسائو مهاجمان بزرگی در طول تاریخ داشته است. ژسوس نیز به تاریخ خواهد پیوست اما نه با عملکردی که تصور می‌شد.