انتقاد اطلاح طلبان از روحانی به دولت یازدهم بازمی‌گردد، زمانی که  ابراهیم اصغرزاده  یکی از فعالان سیاسی این جریان، دولت روحانی را به "رحم اجاره‌ای" تشبیه کرده و گفته بود: "چند وقت پیش به دوستانی به‌شوخی گفتم این رحم اجاره‌ای برای پرورش یک نطفه است". بعد از اظهارات اصغرزاده، این اصطلاح چندبار دیگر از سوی برخی اصلاح‌طلبان به‌عنوان صفت یا ضمیر درباره دولت یازدهم به کار برده شد.

انتقاد از روحانی و دولتش به اینجا محدود نشد. محمدرضا تاجیک مشاور رئیس جمهور در دوره اصلاحات، دولت روحانی را دولت "گرفتار" و "پوپولیست" و صادق زیباکلام آن را دولتی "یک‌میلیونی" و "تصادفی" خواند. حجاریان نیز آن زمان در اظهارنظری، دولت یازدهم را "دولت حسینقلی‌خانی" خطاب کرده و وجود دولت روحانی را مدیون و مرهون جریان اصلاحات دانسته بود.

شاید بتوان گفت این نحوه گفتار اصلاح‌طلبان ناشی از خاستگاه راست‌گرایانه حسن روحانی و عضویت وی در جامعه روحانیت مبارز باشد و آنها به‌رغم حمایت از او، درصدد بودند و هستند که مرز باریک بین خود و روحانی را حفظ کنند.

علی‌رغم تمامی انتقاداتی که در ماه‌های باقی مانده به دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری  از سوی جریان  اصلاحات  به دولت روحانی وارد شد، ولی این جریان در انتخابات 29 اردیبهشت 96، بار دیگر روحانی  را به عنوان کاندیدای مورد حمایت خود معرفی کرد. 

 انتقادات اصلاح طلبان از  روحانی که در مقطع پیش از انتخابات موقتا متوقف شده بود، پس از پیروزی وی و همزمان با  انتشار لیست کابینه دولت دوازدهم، دوباره رنگ و بوی تازه‌ای به خود گرفت.  اصلاح‌طلبانی که سهم خود از کابینه دوازدهم را کافی‌ نمی‌دانستند با هجمه به آنچه دولتی‌ها آن را کابینه فراجناحی می‌خواندند،  روحانی را به‌باد انتقاد گرفتند.

 مصطفی کواکبیان دبیرکل حزب اصلاح طلب مردم سالاری و عضو فراکسیون امید مجلس  در  گفت‌وگوی تفصیلی خود با تسنیم، با بیان اینکه اصلاح طلبان  در انتخابات ریاست جمهوری اخیر نقش "نردبان" را برای  روحانی بازی کردند، گفته بود: "در انتخابات بعدی نباید برای هیچ شخصی این نقش را ایفا کنیم."

از سوی دیگر غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در مطلبی که در روزنامه سازندگی، ارگان رسمی این حزب، منتشر شد، با انتقاد از  سن بالای وزرا و مدیران  دولت روحانی گفته بود "انرژی و توانایی مدیریتی که باید در بخش‌های مختلف باشد به نحو ایده‌آل وجود ندارد. یکی از دلایل اصلی آن نیز سالخوردگی مدیران کشور است... این کافی نیست که یک وزیر جوان را به عنوان نمونه در کابینه بگذاریم و اعلام کنیم که او از طرف نسل جوان است، بلکه باید در تمام رده‌های مدیریتی از جوانان استفاده کنیم چراکه مدیران بالای 60 سال دیگر انرژی کافی برای اداره کشور و رسیدگی به مشکلات مردم را ندارند. 

اما بی تدبیری‌های تیم اقتصادی دولت در یک سال اخیر  از جمله عدم توفیق در حل  مشکل سپرده گذاران موسسات مالی موجب شده است که برخی چهره‌های سیاسی اصلاح طلب پا را  از انتقاد به دولت فراتر گذاشته و صراحتا خواستار استعفای روحانی شوند.

علی عبدالعلی‌زاده وزیر مسکن و شهرسازی دولت اصلاحات در گفت‌وگو با تسنیم، با بیان اینکه دولت روحانی باید استعفا دهد، گفته است  "وقتی دولت کاری برای مردم نمی‌کند، بهتر است رها کند و برود...مسئولیت‌ها تا وقتی ارزش دارد که انسان بتواند خدمت کند و اگر نمی‌تواند خدمت کند باید کنار برود."

وزیر مسکن دولت اصلاحات در پاسخ به این پرسش که آیا دولت خودش باید استعفا دهد یا اینکه مجلس به این مسئله ورود کند نیز می‌گوید " وقتی خودشان کنار نمی‌روند مجلس باید ورود کند و وظیفه مجلس همین است. "

پیش از این  نیز سیدحسین موسویان از نزدیک‌ترین چهره‌ها به حسن روحانی در ایام مذاکرات هسته‌ای در دهه 80 در گفتگویی که با  خبرگزاری دولت داشت، گفته بود "" اگر قرار است در سه سال آینده چنین وضعیتی داشته باشیم، بهتر است که آقای روحانی فداکاری کرده و برای حفظ کشور، انتخابات زودرس برگزار کند؛ این گزینه نامطلوب و به‌قول طلبه‌ها از باب "اکل میته" است."

بنظر می‌رسد ماه عسل  اصلاح طلبان و روحانی به پایان  رسیده و اصلاح طلبانی که  در تمجید از عملکرد دولت روحانی به ویژه در بحث مذاکرات هسته‌ای و تصویب برجام، صفحه نخست روزنامه‌های خود را با عباراتی همچون "صبح بدون تحریم، روز شکست حصر اقتصادی، تحریم‌ها به تاریخ پیوست و روز  فروپاشی تحریم‌ها" می‌بستند، با عدم تحقق وعده‌های انتخاباتی روحانی، در تلاش‌اند تا  با فاصله گرفتن از روحانی،  هرگونه نقش داشتن در وضعیت کنونی اقتصاد کشور را انکار کنند اما آنچه مسلم است افکار عمومی حمایت بی‌پرده آنها از رئیس‌جمهور را فراموش نمی‌کند.