به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، طی سالهای اخیر و با پیگیری های ویژه فرماندهان ارشد ارتش جمهوری اسلامی ایران، روابط نظامی کشورمان با نیروهای مسلح کشورهای مختلف و قدرتمندی چون هند و چین، ارتقاء چشمگیری یافته است و در طول این مدت، حضور یگانهایی چون ناوگروههای کشورهای مذکور ر بنادر ایران و تمرین های مشترک با آنها نشان داده در صورت پیگیری درست و عزتمندانه، آنها نیز علاقمند به توسعه روابط نظامی با کشورمان هستند. با گذشت کمتر از دو سال از حضور ۲ فروند شناور هندی در منطقه یکم نیروی دریایی ارتش ایران به نام های «گانگا اف ۲۲» و «تریکند اف ۵۱» بار دیگر، شناوری از این کشور وارد آبهای ایران شده و ناو محافظ «تارکاش» به مدت ۳ روز در بندرعباس اقامت خواهد داشت و میهمان کشور ما خواهد بود.
این ناو از جمله فریگت های پیشرفته نیروی دریایی هند است که از طراحی پنهانکار و قدرت آتش بالایی برخوردار است. INS Tarkash با شماره بدنه F۵۰ از کلاس شناورهای Talwar بوده و توسط شرکت روسی بالتیک در سنت پترزبورگ ساخته شده است. نیروی دریایی هند ۶ فروند از این ناوها را سفارش داده و هر ۶ فروند را نیز در حال حاضر در خدمت دارد.
این ناوهای محافظ جزو اولین شناورهای هندی به حساب می آیند که در آن از طراحی پنهانکار استفاده شده است. این شناور در ۹ نوامبر ۲۰۱۲ خدمت خود را در نیروی دریایی هند آغاز کرده و وزن در حدود ۴۴۴۸ تن، طول آن ۱۲۴ و عرض آن ۱۵ متر است. این شناور دارای حدودا ۱۸۰ نفر خدمه و ماندگاری یک ماهه در دریا است.
این شناور از دو توربین گازی ترکیبی و دو توربین گازی تقویت کننده استفاده می کند که در مجموع قدرتی در حدود ۶۴۰۷۰ اسب بخار را برای این شناور ایجاد می کند. همچنین این ناو پنهانکار هندی می تواند با سرعت ۵۹ کیلومتر در ساعت حرکت کرده و با سرعت ۲۶ کیلومتر در ساعت، می تواند ۸۹۸۰ کیلومتر را طی کند.
این شناور هندی از ترکیبی از رادارهای جستجوگر سطحی، هوایی و کنترل آتش مثل:Fregat M۲EM، ۳Ts-۲۵E Garpun-B، MR-۲۱۲/۲۰۱-۱، JSC ۵P-۱۰E Puma و MR-۹۰ Orekh مجهز و سامانه جنگ الکترونیک TK-۲۵E-۵ و پرتابگرهای چف نیز بر روی این شناور نصب شده است. اما در بخش تسلیحات با شناوری رو به رو هستیم که به خوبی تجهیز شده و می تواند در برابر اکثر تهدیدات به خوبی از خود دفاع کرده و در عین حال تهاجم موثری را نیز به انجام برساند. سلاح ضد کشتی این شناور ۸ تیر موشک کروز مافوق صوت براهموس است که به صورت مشترک توسط روسیه و هند بر پایه موشک یاخونت طراحی و توسعه یافته است.
این موشک با بردی در حدود ۲۹۰ کیلومتر، سرعت ۳ ماخ و سر جنگی ۳۰۰ کیلوگرمی برای اکثر شناورهای جنگی دنیا می تواند در حد یک تهدید ویژه به حساب آید. در عین حال، این موشک از پرتابگرهای عمودی در این کشتی شلیک می شود.
در بخش ضد هوایی نیز این شناور با ۲۴ تیر موشک Shtil-۱ (گونه دریایی موشک های Buk) مجهز شده که توان درگیری با اهداف هوایی تا فاصله ۵۰ کیلومتر و ارتفاع ۱۵ کیلومتر را دارند. هچنین ۸ تیر موشک ضد هوایی ایگلا -۱ ایی نیز با هدایت فروسرخ بر روی این ناو نصب شده است. در بخش توپها، این ناو هندی به یک قبضه توپ ۱۰۰ میلی متری A-۱۹۰E با نواخت ۸۰ تیر دقیقه و برد ۲۰ کیلومتر علیه اهداف سطحی و ۱۵ کیلومتر بر علیه اهداف هوایی مجهز است. دو توپ ۳۰ میلی متری و ۶ لول مدل AK-۶۳۰ با نواخت تیر ۵ هزار گلوله در دقیقه نیز وظیفه دفاع نزدیک از آنرا بر عهده دارند.
۲ پرتابگر دو لول ۵۳۳ میلی متری اژدر و همچنین راکت های ضد زیردریایی RBU-۶۰۰۰ نیز در بخش جنگ ضد زیردریایی این ناو فعال هستند. این شناور همچنین توان حمل یک فروند بالگرد از مدل های کاموف ۲۸، کاموف ۳۱ یا Dhruv را دارد.
با توجه به اینکه در برنامه حضور ناوگروههای کشورهای مختلف در ایران، موضوعاتی چون تمرین مشترک نیروهای دو کشور نیز پیش بینی می شود، در صورت تحقق این موضوع طبق روال گذشته، فرصت کم نظیری نصیب کارکنان جوان نیروی دریایی ارتش می شود تا بتوانند از نزدیک با خصوصیات یک ناو پیشرفته و پنهانکار که مجهز به تجهیزات روز دنیاست، آشنا شده و در عین حال با میهمان نوازی خود، باعث ارتقاء و افزایش مراودات نظامی با یک کشور قدرتمند در عرصه دریا شوند.