به گزارش مشرق، در حالیکه محیط زیست و چالش‌های آن در ایام تبلیغات ریاست جمهوری دوره یازدهم و دوازدهم جایگاهی قوی در شعارها و مانورهای انتخاباتی حسن روحانی داشت، انتخاب عیسی کلانتری برای ریاست سازمان حفاظت محیط زیست منجر به ناامیدی بخش وسیعی از بدنه اجتماعی و تخصصی در این حوزه شد.
بخش دیگری از بدنه هم که می‌خواستند بدون پیش فرض و با نگاه به شرایط و عقاید کنونی عیسی کلانتری او را مورد قضاوت قرار دهند، حالا با نزدیک شدن به یک سالگی حضور وی در سازمان، معتقدند که کلانتری موفق به کسب نمره قبولی در این آزمون نشده است.
آن‌ها مواردی همچون صدور مجوزهای ارزیابی زیست محیطی برای پروژه‌های مخرب محیط زیست، دفاع قاطع کلانتری از محصولات تراریخته، حضور مدافعان تراریخته در قامت مشاوران ارشد سازمان حفاظت محیط زیست، انحلال دانشگاه محیط زیست، نداشتن تعامل مناسب با رسانه ها و نبود شفافیت در اطلاع رسانی، حذف فارغ التحصیلان محیط زیست از آزمون استخدامی سال ۱۳۹۷ را برخی از دلایل مردودی کلانتری در آزمون ریاست سازمان محیط زیست می دانند.
اما در میان همه دغدغه‌ها، آنچه این روزها نگرانی بزرگتری را برای اهالی محیط زیست رقم زده است، حدس و گمان‌ها در خصوص اتفاقاتی است که زیر پوست سازمان محیط زیست و در سکوت کارشناسان همیشه معترض آن در حال رخ دادن است.
زمزمه های واگذاری کنوانسیون تنوع زیستی به وزارت جهاد کشاورزی، انتصاب‌های پر حاشیه، کوچ پرتعداد مدیران سازمان جنگل ها به محیط زیست، عدم تعیین تکلیف معاونت مهم آموزش و پژوهش با گذشت چهار ماه از خروج معاون سابق این معاونت به گونه‌ای که در حال حاضر از چهار دفتر زیر مجموعه معاونت دو دفتر با معاون، یک دفتر با سرپرست و تنها یک دفتر با مدیرکل در حال فعالیت است، ترس از تسری شرایط کنونی معاونت آموزش به معاونت محیط زیست دریایی که معاون کنونی آن قرار است به زودی به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران در فنلاند مشغول به کار شود، بخشی از این نگرانی ها است که می تواند بزرگترین ترس محیط زیستی های ایران را در محیط زیستی ترین دولت چهار دهه اخیر کشور رقم بزند؛ چرا که بسیاری عدم تعیین تکلیف معاونت مهم آموزش و پژوهش پس از گذشت چهار ماه را پیش زمینه‌ای برای انحلال آن می دانند و نگران تکرار این شرایط برای معاونت محیط زیست دریایی هستند که از مدت‌ها قبل نیز شکل گیری دفتری تحت عنوان اکوسیستم‌های تالابی منجر به شروع زمزمه‌هایی مبنی بر انحلال و ادغام آن در سایر معاونت ها شده بود.
حالا برخی بر اساس همین شرایط سازمان حفاظت محیط زیست پیش بینی می‌کنند، متولیان کنونی این سازمان در نخستین گام، حذف دو معاونت آموزش و پژوهش و دریایی و در گام بعدی، انحلال سازمان حفاظت محیط زیست و ادغام آن در سازمان جنگل ها را رقم بزنند. ادغامی که بی شک منجر به تضعیف محیط زیست و در نهایت نابودی اندک سرمایه محیط زیستی باقی مانده برای کشور می شود.
این پیش بینی ترسناک زمانی قوت بیشتری می‌گیرد که بررسی انتصابات ستادی محیط زیست در دوران عیسی کلانتری با سابقه وزارت جهاد کشاورزی، نشان دهنده کوچ چهره‌های موثر سازمان جنگل ها به سازمان محیط زیست است. چهره‌هایی که از آن جمله می‌توان به ناصر مقدسی در بخش بین الملل و امور کنوانسیون ها و مصطفی کیاکجوری در بخش برنامه و بودجه اشاره کرد.
هرچند انتصاب مصطفی کیاکجوری در دفتر برنامه و بودجه به واسطه قید عنوان مشاور ویژه ریاست سازمان حفاظت محیط زیست و سابقه مصطفی کیاکجوری در بخش مجلس سازمان جنگل‌ها با حاشیه های دیگری هم همراه بود تا جایی که بسیاری این انتصاب را تلاش کلانتری برای جبران ضعف‌های مدیریتی کریم شافعی در قامت معاون توسعه مدیریت، حقوقی و امور مجلس سازمان حفاظت محیط زیست برشمردند و حتی برخی با اشاره به خبرهایی مبنی بر تلاش شافعی برای ورود مجدد به مجلس شورای اسلامی، کیاکجوری را جانشین آتی وی معرفی کردند.
موضوعی که البته در برابر نگرانی کنونی اهالی محیط زیست از سرنوشت آتی سازمان محیط زیست، بی‌اهمیت جلوه می‌کند. سرنوشتی که به رغم میزان اهمیتش، واکنشی جز تماشا و انتظار برای روشن شدن ابهامات در میان اهالی محیط زیست به همراه نداشته است.
اهالی که با گذشت حدود یک سال از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم در کشور، به کرات خشم و ناامیدی از اصلاح روندهای غلط محیط زیستی ترین دولت چهار دهه اخیر (!) ایران را تجربه کرده اند و حالا با یاسی کم سابقه، حال را برای آینده، پلک می زنند.