به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، شهید محسن سلیمانیان در سال ۱۳۴۴ در روستای راویز استان کرمان متولد شد و اول تیر سال ۶۶ در شهرک ماهوت عراق در اثر اصابت تیر و ترکش به پا و دست به شهادت رسید.
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
«و لاتحسبن الذین القتلوا فی سبیل الله بل احیا عند ربهم یزرقون»
با سلام به پیشگاه مقدس امام زمان (عج) و نایب برحقش امام خمینی (ره)ای مردم غیور و شجاع ایران به فرمان امام خود لبیک گفته و به سوی جبهه‌های حق علیه با طل بشتابید و کار جنگ را به نفع اسلام و مسلمین تغییر دهید که عزت و شرف ما درگیر و همین جنگ است.
حال که این موفقیت بدست آمده است و خداوند متعال مرا در معرض امتحان قرار داده است، پس چرا حرکت نکنیم و از امتحان الهی سربلند بیرون بیاییم حال که زمان جنگ است باید در مقابل ظلم و ستمی که که به ما تحمیل شده است همچنان که تا کنون ایستاده‌ایم ایستادگی کنیم و پوزه متجاوز را به خاک مالیم تا دیگر فکر حمله به کشور اسلامی ما را نکند.
امام حسین (ع) سرور شهیدان که با ۷۲ تن از یارانش در صحرای کربلا به درجه رفیع شهادت رسیدند هدف و مقصودشان پیاده شدن احکام خداوندی در جامعه اسلامی بود و زنده ماندن اسلام ما نیز با پیروی از سالار شهیدان باید جبهه‌ها را پرکنیم و جنگ و ستیز با دشمنان اسلام احکام خداوندی را درجامعه پیاده کنیم و نه بنده به عنوان یک برادر کوچکتر به شما مردم شهیدپرور ایران مخصوصا رفسنجان توصیه می‌کنم که قدر این ایام رابدانند و با پیروی از دستورات الهی و اطاعت از ولایت فقیه احکام اسلام را در جامعه خود پیاده کنند و با کارهای خوب خود زمینه ساز قیام حضرت مهدی (عج) تعالی فرجه باشند تا حکومت عدل و داد در زمان امام غایب منجی عالم بشریت در جامعه پیاده شود.
اما پدر و مادرگرامی و ارجمندم بنده را می‌بخشید اگر نتوانستم فرزندی خوبی برای شمل باشم و ازشما پوزش می‌طلبم و درخواست بنده ازشما این است که بر من گریه نکنید که سرنوشت ما از قبل تعیین شده است و گریه برشهید اگر خدا قبول کند معنی ندارد. درست است که جدایی فرزند از مادر و پدر گران است لکن باید تحمل کرد و صابر بود که خداوند صابرین را دوست دارد.
مادرم شما در گردن من حق دارید و بنده را ببخشید و صابر باشید که خداوند با صابرین است. از تمام اقوام و خویشان طلب مغفرت می‌کنم و از آن‌ها می‌خواهم که بنده را ببخشند دیگر بیش از این مزاحم نمی‌شوم.
اما پدر و مادرگرامی و ارجمندم بنده را می‌بخشید اگر نتوانستم فرزندی خوبی برای شما باشم و از شما پوزش می‌طلبم و درخواست بنده از شما این است که بر من گریه نکنید که سرنوشت ما از قبل تعیین شده است وگریه برشهید اگر خدا قبول کند معنی ندارد. درست است که جدایی فرزند از مادر و پدر گران است لکن باید تحمل کرد و صابر بود که خداوند صابرین را دوست دارد.
به امید پیروزی رزمندگان اسلام بر کفر جهانی
خدایا خدایا، تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.»