به گزارش مشرق، «ابراهیم کارخانه ای» در یادداشت روزنامه «کیهان» نوشت:
طرح مذاکره مجدد آمریکا با دستور کار از قبل طراحی شده توقف فعالیت‌های موشکی، منطقه‌ای و اعمال محدودیت‌های جدید هسته‌ای که با هدف براندازی جمهوری اسلامی ایران به روش لیبی طراحی گردیده است به قدری گستاخانه است که قلم در بیان آن شرم دارد. اینکه کشوری پس از دو سال مذاکره با هدف زیاده‌خواهی بیشتر از یک توافق چندجانبه خارج و طرف اصلی توافق را این بار به مذاکره برای براندازی فرا بخواند، اتفاقی بی‌سابقه در تاریخ سیاسی جهان است.
اگر سیاستمداران کاسبکار و گاوچران آمریکا بر این باورند که ملت هوشمند ایران با فشار اقتصادی پا به میدان فریب آنها خواهد گذاشت، سخت در اشتباه‌اند، چرا که تا زمانی که الگوی مبارزاتی ملت ایران حسین بن علی(ع) است و خون غیرت و شرف بیش از ۲۲۰ هزار شهید عاشورایی در رگ‌های این ملت جاری است هرگز تن به ذلت دشمن نخواهد داد.
خصوصاً اینکه ملت رشید ایران بهشت موعود آمریکا را به عنوان الگوی مذاکرات هسته‌ای آمریکا بر ویرانه‌های لیبی دیده‌اند. از آنجا که مذاکره مجدد حاصلی جز ذلت برای ایران و اقتدار برای آمریکا نتیجه دیگری دربر ندارد در ذیل با کالبدشکافی سیاسی پیامدهای آن به ۳۳ مورد در این باره اشاره می‌گردد:
۱. بازسازی و تحکیم جایگاه سیاسی و قدرتی آمریکا در منطقه.
۲- ارتقای جایگاه آمریکا در عرصه داخلی و بین‌المللی علی‌رغم خروج از برجام.
۳. تطهیر چهره عهدشکن آمریکا بعد از خروج از برجام در بین دولتها و ملتهای منطقه و جهان
۴. مهر تأیید بر اقدام حق به جانب آمریکا در خروج از برجام و طرح مذاکره مجدد از سوی آمریکا.
۵. سقوط جایگاه سیاسی جمهوری اسلامی ایران در بین پنج کشور باقی مانده برجام.
۶. شکست ابهت، اقتدار و غرور ملی و انقلابی ملت ایران در منطقه و جهان.
۷. القاء بازگشت جمهوری اسلامی ایران به دامان آمریکا پس از چهل سال مبارزه.
۸. یأس و سرخوردگی در جبهه درونی نیروهای انقلاب.
۹. ایجاد دو قطبی و شکاف در جامعه و در بین دولت و ملت.
۱۰. سرکوب روحیه استکبارستیزی و مقابله با آمریکا در منطقه و جهان
۱۱. تضعیف محور مقاومت و افول جایگاه ایران در منطقه.
۱۲. ایجاد سرخوردگی در افکار ملتهای مسلمان که به انقلاب اسلامی دل بسته‌اند.
۱۳. سقوط جایگاه مردم‌سالاری دینی در منطقه و جهان.
۱۴. تزلزل و به‌هم‌ریختگی در نظام تصمیم‌سازی جمهوری اسلامی ایران علی‌رغم مواضع شفاف در رابطه با عدم مذاکره مجدد با آمریکا.
۱۵. زیر سؤال رفتن تصمیمات سیاسی مسئولین نظام در عرصه‌های داخلی و بین‌المللی.
۱۶. هتک حیثیت، عزت، اقتدار و استقلال جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور نفوذناپذیر در برابر سلطه بیگانه در منطقه و جهان.
۱۷. سست شدن پایه سایر توافق‌نامه‌های جمهوری اسلامی ایران در سطح کشورهای منطقه و در جهان.
۱۸. غیرقابل اعتماد بودن مواضع صریح و شفاف دستگاه سیاسی و دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران با توجه به تناقض در اعلام مواضع.
۱۹. فرو ریختن عنصر مقاومت و ایستادگی در استراتژی دفاعی ایران اسلامی.
۲۰. افزایش فشارها برای عقب‌نشینی جمهوری اسلامی ایران از دیگر مواضع و عوامل قدرتی.
۲۱. انسجام و همبستگی در بین نیروهای مخالف نظام در داخل و خارج کشور و گسست و از هم پاشیدگی در بین نیروهای انقلابی و وفادار به نظام اسلامی.
۲۲. سست شدن پایه‌های سیاسی تصمیم‌گیری نظام اسلامی در منطقه و جهان.
۲۳. فرو ریختن هیمنه و جایگاه انقلابی‌گری جمهوری اسلامی ایران در بین دولتها و ملتهای منطقه و جهان.
۲۴. تسلیم در برابر فشارها و زیاده‌خواهی‌های آمریکا و پشت پا زدن بر ایستادگی در برابر زورگویی بیگانگان.
۲۵. بی‌محتوایی شعار محوری استکبارستیزی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران.
۲۶. سرخوردگی و یأس در بین نیروهای طرفدار انقلاب اسلامی در منطقه و جهان.
۲۷. سقوط جایگاه اسلامی و انقلابی ایران در بین کشورهای منطقه.
۲۸. عدول جمهوری اسلامی ایران از شعارهای کلیدی و انقلابی که در طی ۴۰ سال گذشته با مضمون ظلم‌ستیزی و استکبارستیزی سر داده است.
۲۹. تضاد بنیادی بین شعارهای نهادینه شده انقلاب در افکار مردم و اعمال مسئولین.
۳۰. پشت پا زدن به رهنمودها و بیانات انقلابی امام خمینی و مقام معظم رهبری در رابطه با ظلم‌ستیزی و مبارزه با شیطان بزرگ.
۳۱. فروپاشی حرکتهای انقلابی با ماهیت اسلامی در منطقه و جهان.
۳۲. از دست رفتن پشتوانه ایدئولوژیک حرکتهای اسلامی در منطقه.
۳۳. سقوط جایگاه سیاسی جمهوری اسلامی ایران از قله مقاومت و پایداری در برابر آمریکا به کشوری مرعوب و محتاج در برابر آمریکا.