به گزارش مشرق، تجمع طلاب در فیضیه قم قابل اعتنا بود؛ هم حضور شورانگیز طلاب و هم سخنان پرمحتوا و حماسی استاد رحیم پور. پیام ساده این تجمع، همراهی حوزه و روحانیت با مردم بود از این جهت مایه مباهات است.
نکات برجسته و قابل اعتنای این تجمع محسوس است؛ چه آنکه تکاپوی رسانه های غیرمردمی برای تضعیف این مراسم، نشانه همین امتیاز و اعتبار است. اما در کنار این برنامه موثر و به‌موقع، حاشیه‌ای شکل گرفت که متن برنامه را نیز تحت‌الشعاع قرار داد و امتیاز این تجمع که همان قرابت روحانیت با مردم بود را به چالش کشید.
امروز در مواجهه با دولت سه صف‌بندی شکل گرفته است؛ دسته اول اصلاح‌طلب‌ها هستند که تاریخ استفاده‌شان از این دولت تمام شده است و در دوره بی اعتباری این دولت، وانمود می‌کنند حساب‌شان از دولت جدا بوده است. دسته دوم جریان وابسته به رئیس‌جمهور سابق است که تلاش می کنند این دولت به پایان راه نرسد و شرایط امروز و دوره بی‌اعتباری دولت را فرصتی برای زمین زدن و انتقام سیاسی می‌بینند. دسته سوم البته جریان دلسوز انقلاب است که ضمن انتقاد از مسئولین و مدیران اجرایی، معتقد است این دولت باید بماند و کار کند و البته پاسخگو باشد.
تجمع طلاب فیضیه بدون شک باید بروز و ظهور دسته سوم باشد. هم خواست مردمی همین است و هم راهبردی که رهبری نظام ساختند چنین مسیری را ترسیم می کند.
اما حواشی مراسم و بزرگ‌نمایی رسانه‌ای برخی شعارها و پلاکاردها باعث شد تصویر نادرستی از این مراسم شکل بگیرد. چه آنکه باید توجه کرد آسیب یک تجمع طلبه‌ای بسیار فراتر از تجمع کامیون‌دارها و بازاری‌ها و دانشجویان است. تجمع طلاب جامعه ما، باید مرجع تراز اعتراض‌های انقلابی باشد. این دست اعتراض ها باید به مطالبه دلسوزانه و انتقادهای مشفقانه نزدیک باشد، نه هیجان‌های زودگذر و احساسی.
ای کاش مسئولین این مراسم، اجازه سوءاستفاده را برای رسانه‌های فرصت‌طلب فراهم نمی‌کردند و خیرخواهانه شعارهای انحرافی و بدسلیقگی در برخی پلاکاردها را اصلاح می کردند.