به گزارش مشرق، از روز اول هزاره سوم میلادی، «بنیاد راکفلر» مسئولیت «بنیاد جایزه جهانی غذا» را به افسر کهنه‌کار امنیتی، «کنت مایکل کوئین» واگذار کرد. او از 1970 میلادی، دوست و همکار نزدیک «هنری آلفرد کیسینجر» و از سال 1968 کارمند شورای امنیت ملی آمریکا بوده است.
عکس فوق 8 آوریل 1975، چهل روز بعد از بازگشت کوئین از ویتنام در دفتر کیسینجر گرفته شده؛ نفر سمت چپ، کنت کویین، و نفر پشت به تصویر کیسینجر است.
کویین همچنین متخصص براندازی نرم با ابزار کشاورزی است. براندازی «خمرهای سرخ» در کامبوج با به‌کارگیری ابزارهای نرم از مهمترین سوابق اوست. سایت بنیاد جایزه جهانی غذا در این زمینه می‌نویسد:
«در حالی که به‌عنوان معاون دستیار وزیر امور خارجه خدمت می‌کرد، طرح او در زمینه پیشرفتهای کشاورزی و جاده‌های روستایی منجر به نابودی کامل خمرهای سرخ شد.»
مستندات نشان می‌دهد وی چهار سال پیش در سال 1393 شمسی، در چنین روزهایی از شهریور ماه، به دعوت مسئول وقت «پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی» به ایران آمد. کوئین به بیان خودش در این سفر پایه‌های نفوذ در عرصه‌ی غذای مردم ایران را محکم کرد و به تصریح خودش «به بهانه‌ی بیوتکنولوژی، مسیر نفوذ و برقراری ارتباط سیاسی با ایران را باز کرد؛ درست مثل نفوذ آمریکا در اتحاد جماهیر شوروی».
سوگ‌مندانه در این جلسه محمود حجتی، در اثر عدم توجه و دقت لازم، در تور دعوت انجام شده‌ی «تیم ایرانی رابطان کوئین» قرار گرفت؛ کوئین با افتخار گزارش داد: «حجتی لیدر جمعیتی بوده که دقایقی «ایستاده تشویقش کردند»؛ ضمن اینکه هدایای ارزشمند و نفیسی از سوی وزیر جهادکشاورزی ایران به او اهدا شد.» او چنان از پیامدهای سفرش به این پژوهشکده راضی است که از این سفر به «ماه عسل» تعبیر می‌کند.
بر همین اساس در این جلسه نیز - مانند جلسات مشابه - حضور عیسی کلانتری و برخی از عناصر «حلقه‌ی خاص» قابل توجه است؛ همچنین حضور برخی «مهمانان خاص» که نقش سرپلهای این جریان با عوامل خارجی را بازی می‌کنند نیز قابل توجه است. ارتباط‌گیری و نفوذ این «جریان جهانی خاص» منحصر به این یک مورد نیست.