به گزارش مشرق، هفته گذشته بود که رویترز در گزارشی ادعا کرد که ایران تعدادی موشک بالستیک را برای متحدان خود در عراق ارسال کرده است. مسئله‌ای که هم از سوی ایرانی‌ها و هم از سوی منابع رسمی عراق تکذیب شد.
بررسی این مسئله از منظر نظامی نشان می‌دهد که موشک‌های بالستیک ایران در عراق از جنبه بازدارندگی کارایی خاص چندانی به همراه ندارند، زیرا ایران نشان داده است که موشک‌هایش می‌توانند به اهداف رقبای منطقه‌ای آن همچون عربستان سعودی (از اراضی ایران) و اسرائیل (از خاک لبنان) برسند.
از منظر سیاسی نیز، هرچند ارسال موشک به عراق می‌تواند به مثابه ارسال نشانه‌ای به دولت ترامپ در دوران پس از خروج آمریکا از برجام تلقی شود، اما این اقدام می‌تواند اروپایی‌هایی را که همچنان به توافق هسته‌ای پایبند هستند را ناامید می‌کند.
بیشتر بخوانید:
شلیک 7 موشک زمین به زمین به محل جلسه سران تروریست‌ها
به نوشته میدل‌ایست‌آی، موشک‌های ادعایی مستقر در عراق، برای هدف قراردادن پایتخت سعودی‌ها باید مسیر طولانی‌تری را نسبت به موشک‌هایی که از سواحل ایران در خلیج فارس شلیک می‌شوند، بپیمایند. این ماجرا درباره اسرائیل نیز مصداق دارد و موشک‌های حزب‌الله که در لبنان مستقر هستند، نسبت به موشک‌های مورد ادعای رویترز در عراق، مسافت کمتری تا تل‌آویو دارند.
از سوی دیگر، باید به این نکته توجه کرد که نیروهای شبه‌نظامی مستقر در عراق - که در گزارش ادعایی رویترز مورد اشاره قرار گرفته‌اند - همانند حزب‌الله لبنان یک نیروی واحد، یکپارچه و دارای آموزش و نظم و نسق لازم برای استفاده از این تسلیحات نیستند. گروه‌های شبه‌نظامی عراق [حشدالشعبی] آموزش لازم برای کار کردن با موشک‌های بالستیک، خصوصا فرآیند پیچیده تزریق سوخت مایع به آن‌ها را ندیده‌اند.
با این حال برخی‌ها ممکن است ادعا کنند که این نیروهای سپاه پاسداران هستند که در وقاع کنترل این تسلیحات ادعایی مستقر در عراق را برعهده دارند. اما موشک‌های بالستیکی همچون ذوالفقار باید با استفاده از کشنده‌ها و پرتابگرهای خاصی جابه‌جا شده و آماده پرتاب شوند؛ و در شرایطی که ایران معمولا از اقدامات پر ریسک خودداری می‌کند، چنین کشنده‌ها و پرتابگرهایی به راحتی قابل تشخیص، هدف‌گیری، و نابودی از سوی نیروهای ویژه آمریکایی مستقر در عراق هستند.
در گزارش رویترز همچنین آمده است که ایران سه کارخانه تولید موشک که یکی از آن‌ها در کردستان عراق مستقر است، ایجاد کرده است. به طور خاص به سختی بتوان تصور کرد که دولت مرکزی عراق برخلاف تصریح در ماده 7 قانون اساسی این کشور و همچنین دولت اقلیم محلی کردستان عراق اجازه تأسیس چنین مرکز ساخت موشکی را بدهند. علاوه بر آن، این مراکز، سه تأسیسات ثابتی هستند که به راحتی می‌توانند در معرض حمله یا خرابکاری قرار بگیرند.
همچنین با توجه به حساسیت‌برانگیز بودن چنین اقدام ادعایی از سوی ایران در عراق، بعید است که تهران شانس موفقیت نامزدهای متمایل به خودش برای حضور در دولت عراق را با چنین کاری به خطر بیاندازد.