به گزارش مشرق، دیوید جان پلیت، متولد شهر ناتینگهام انگلیس به‌عنوان بازیکن و مربی حضور درخشان در ناتینگهام فارست، لوتون سیتی، تاتنهام و لسترسیتی و همچنین تیم‌ملی فوتبال انگلیس را تجربه کرده است.
در ادامه گفتگو با سرمربی سابق تاتنهام را می‌خوانید:
مرد متولد دهه 40 میلادی باید خاطرات زیادی از فوتبال بریتانیا و جهان داشته باشد، اولین سوال شاید کمی کلی باشد، از فوتبال چه خبر؟ فوتبال امروز مثل فوتبال زمان شماست؟
به ظاهر تغییر چندانی نکرده، زمان چمن و توپ گرد و بازیکنانی که در زمین می‌دوند و داوری که تلاش می‌کند، قضاوت عادلانه‌ای داشته باشد. نمی‌دانم چگونه بگویم، چیزهایی هست که در خاطراتم مانده اما در فوتبال امروز آنها را نمی‌بینم. شاید بتوان اسم آنها را احساسات گذاشت شاید انگیزه و شاید خود فوتبال!
پس معتقدید اتفاقاتی رخ داده که ذات فوتبال را تغییر داده است؟!
نه تا این حد، وقتی مسی هست یعنی ذات فوتبال هم همان است، وقتی رونالدو بازی می‌کند با خودم می‌گویم خب همه چیز سر جای خودش است. نگران فوتبال نیستم، فوتبال حقیقت دارد و حقیقت همیشه راه خودش را طی می‌کند.
نظر شما درباره فوتبال انگلیس در چند سال گذشته چیست؟ قرار نبود انگلیس دوباره اوج بگیرد؟
قرار نبود، اصولا مشخص بود که اوج نمی‌گیرد، رسانه‌ها بیهوده مردم را امیدوار کرده بودند. وقتی جوان‌گرایی اشتباه است، وقتی بازیکن در محور کارها قرار می‌گیرد، نباید انتظاری داشت. انگلیس برای جام‌جهانی 2018 روسیه آماده نبود و من از همان درخشش نصف‌ونیمه هم شگفت زده شدم.
بازیکنان ایرانی مثل جهانبخش، آندو، دژاگه یا عزت‌اللهی در فوتبال انگلیس و اروپا درخشیده و ثابت کرده‌اند که بازیکنان بزرگی هستند، نظر شما چیست؟
بازیکن غیربومی همیشه کوهی از انگیزه است تا در لیگ برتر بدرخشد، همین بازیکنان اگر در فوتبال ایران بودند شاید تا این حد درخشش نداشتند. کلا بازیکنان فوتبال ایران را دوست دارم و به نظر من استعداد خوبی دارند. آندو بازی‌های خوبی داشت. او را تعقیب می‌کردم، کاریزماتیک بود و شخصیت یک کاپیتان را داشت حتی اگر بازوبند را هم به او نمی‌دادند. برخی از بازیکنان ذاتا حس مدیریت و کنترل تیم را دارند. به نظر من جای خیلی از ایرانی‌ها در لیگ برتر خالی است، البته فقط بحث ایران نیست، کلا از خاورمیانه استعدادهای خوبی به فوتبال اروپا تزریق می‌شود.
کارلوس کی‌روش در فوتبال ایران و به‌خصوص نزد مردم ایران یک قهرمان است و نتایج خوبی با تیم ملی فوتبال ایران کسب کرده، آیا از دید شما کی‌روش در منچستریونایتد زمانی که با فرگوسن بود، یک قهرمان محسوب می‌شد؟
برخی از مربیان در دوران مربیگری خود مدام رشد می‌کنند، در واقع مدام مربی‌تر می‌شوند، کی‌روش نیز مسیری امیدوارکننده و صعودی را طی کرده است، او مربی بزرگی است و مربیگری در فوتبال کشوری که شاید امکانات زیادی ندارد یا گهگاه تحریم می‌شود واقعا شجاعت می‌خواهد، او با آبروی خودش قمار کرد و البته موفق هم بود.
رئال مادرید بدون رونالدو، آرژانتین بدون مسی و انگلیس قرار است بدون کدام اسطوره باشد؟ آیا بازیکنی داریم که بزرگ‌تر از تیمش باشد؟
هیچ بازیکنی بزرگ‌تر از تیمش نیست، هیچ بازیکنی یک شبه اسطوره نمی‌شود و موفقیت‌های خود را مدیون تیم ملی کشورش و همچنین تیم باشگاه خود است. در فوتبال انگلیس به عقیده من بازیکنی که در کنار مسی و رونالدو قرار بگیرد نداریم، البته جوانان خوش‌آتیه‌ای هستند که می‌توان به عملکرد آنها در آینده امیدوار بود.
چند سالی است که شما برای الجزیره اسپورت فعالیت می‌کنید، چه تفاوتی بین رسانه‌های ورزشی کشورهای عربی و رسانه‌های ورزشی اروپایی وجود دارد؟
البته یک رسانه باید بین‌المللی و حرفه‌ای باشد و اینکه در چه جغرافیایی حضور دارد ملاک خوبی برای قضاوت نیست، در هر حال نوعی خبرگیری در میان خبرنگاران عرب وجود دارد. نگارش خبر سخت است و هنر می‌خواهد، در الجزیره البته اتفاقات با استانداردهای روز دنیا پیش می‌رود اما خبرگیری برای من آزار دهنده است، باید خبرنگاری صورت بگیرد.
منبع: روزنامه فرهیختگان